۸۵٬۸۱۰
ویرایش
بهره‌گیری از ظرفیت‌های جهان اسلام در مواجهه با مشکلات فراگیر مانند کرونا (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
بهره‌گیری از ظرفیت‌های جهان اسلام در مواجهه با مشکلات فراگیر مانند کرونا (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۰
، ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'میداد' به 'میداد'
جز (جایگزینی متن - 'خانه ای ' به 'خانه‌ای ') |
جز (جایگزینی متن - 'میداد' به 'میداد') |
||
| خط ۱۶۱: | خط ۱۶۱: | ||
=== الف: جمهوری متحده عربی === | === الف: جمهوری متحده عربی === | ||
در ژانویه 1958 ،رهبران [[مصر]] و [[سوریه]] با امضای توافقنامه‌ای، وحدت خود در قالب [[جمهوری متحده عربی]] را اعلام کردند. متعاقباً در فوریه همان سال، تشکیل این جمهوری در هر دو کشور به همه پرسی گذاشته شد که مورد تأیید اکثریت مردم هر دو کشور قرار گرفت. به این ترتیب، دو کشور مصر و سوریه بر پایه نظریه فدرالیسم در یکدیگر ادغام گردیدند و قانون اساسی واحدی برای آنها نوشته شد که به موجب آن، سوریه و مصر دو ایالت شمالی و جنوبی جمهوری متحده عربی را تشکیل | در ژانویه 1958 ،رهبران [[مصر]] و [[سوریه]] با امضای توافقنامه‌ای، وحدت خود در قالب [[جمهوری متحده عربی]] را اعلام کردند. متعاقباً در فوریه همان سال، تشکیل این جمهوری در هر دو کشور به همه پرسی گذاشته شد که مورد تأیید اکثریت مردم هر دو کشور قرار گرفت. به این ترتیب، دو کشور مصر و سوریه بر پایه نظریه فدرالیسم در یکدیگر ادغام گردیدند و قانون اساسی واحدی برای آنها نوشته شد که به موجب آن، سوریه و مصر دو ایالت شمالی و جنوبی جمهوری متحده عربی را تشکیل میدادند و برای این جمهوری یک رئیس‌جمهور، یک پارلمان و یک ارتش واحد در نظر گرفته شده بود. بر این اساس، [[جمال عبدالناصر]]، رئیس‌جمهور وقت مصر، با رأی مستقیم مردم دو کشور به عنوان رئیس‌جمهور این فدراسیون انتخاب شد. | ||
این اتحاد، پس از سه سال و نیم، در سال 1961، با کودتای افسران سوری و جدا شدن سوریه از این جمهوری، به فروپاشی منتهی شد. مهمترین عواملی که به شکست این اتحادیه انجامید، بی ثباتی سیاسی ناشی از بحران هویت در سوریه، استبداد و خودکامگی افسران مصری و تصمیم ناصر مبنی بر بهبود روابط با [[آمریکا]] بود. البته عامل جغرافیا را نیز می‌توان در شکست این جمهوری مؤثر دانست؛ به ویژه آنکه رژیم صهیونیستی، دشمن مشترک آنها، در میان آن دو قرار گرفته بود. (ولایتی. علی اکبر، سعید محمدی. رضا،1389، ص158) | این اتحاد، پس از سه سال و نیم، در سال 1961، با کودتای افسران سوری و جدا شدن سوریه از این جمهوری، به فروپاشی منتهی شد. مهمترین عواملی که به شکست این اتحادیه انجامید، بی ثباتی سیاسی ناشی از بحران هویت در سوریه، استبداد و خودکامگی افسران مصری و تصمیم ناصر مبنی بر بهبود روابط با [[آمریکا]] بود. البته عامل جغرافیا را نیز می‌توان در شکست این جمهوری مؤثر دانست؛ به ویژه آنکه رژیم صهیونیستی، دشمن مشترک آنها، در میان آن دو قرار گرفته بود. (ولایتی. علی اکبر، سعید محمدی. رضا،1389، ص158) | ||