بوسنی و هرزگوین: تفاوت میان نسخه‌ها

ورود رومیان به شبه جزیره بالکان به اواخر قرن سوم قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد. آنان با تجهیزات و سازماندهی قوی خویش جنگهای طویل المدت و فرسایشی در مناطق مختلف بالکان آغاز کردند. این جنگها تا اوایل قرن بعد یا به عبارت دیگر بمدت 9 سال ادامه یافت.

قابل ذکر است که رومیان تاثیر محسوسی بر زندگی مردم بالکان داشتند از جمله فعالیت‌های آنان می‌توان به احداث راهها، قلعه‌ها، معادن و شهرکها اشاره نمود. علیرغم این فعالیت‌ها در حیات مذهبی مناطق یادشده تغییر زیادی ایجاد نگردید و ایلیریان همچنان به پایبندی به مذهب و فرهنگ کهن خویش ادامه دادند. ساکنین بوسنی باستان، یا به عبارت دیگر بوسنی که جزئی از ایالت رومی دالماتسیا محسوب میشد، با مسیحیت بسیار زود آشنا گردیدند. به موجب منابع موجود دفاتر اسقفهای کاتولیک از قرن اول پس از میلاد مسیح در سرمسکا میترویتسا، اوسیِک، و سولون وجود داشته‌اند. اولین اخبار موثق مربوط به سازماندهی کلیساها در این مناطق به قرن ششم بازمی‌گردد اولین شورای کلیسایی در سال‌های 530 و 533 میلادی برگزار شده که اسقف آندریه بعنوان اسقف بوسنی در آن حضور داشته است.

برای اولین بار در اسناد دولتی کنستانتین هفتم امپراطور روم، از بوسنی یاد شده است (سالهای 913-959). کهن‌ترین اثر ادبی بوسنیایی – هومی (کتیبه هومی) نیز مربوط به همین مقطع است. ایجاد و سازماندهی دستگاه دولتی بوسنی اواسط قرن یازدهم صورت پذیرفت. این سیستم شامل چند منطقه واقع در بین دو رود درینا و ورباس بوده و “بان بوسنی” در صدر آن قرار داشته است.<ref>[http://icro.ir/index.aspx?pageid=32738&p=133&showitem=7473 برگرفته از سایت سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]</ref>

از سال 1492 در پی رانده شدن یهودیان از اسپانیا، پیروان این دین مهاجرت خود به بوسنی را آغاز نمودند. تقویت و توسعه حکومت عثمانی در مناطق مختلف بوسنی به تشکیل ایالت بوسنی در سال 1850 انجامید. این ایالت شامل 7 سنجاک بود: سنجاک بوسنی، هرزگوین، کلیس، لیس، پاکراک، پوژسکا و ازورنیک. امپراطوری عثمانی در دوران باثبات حکومت خویش بر بوسنی دستگاه دولتی را تقویت نمود و سیستم و سازماندهی اداری، نظم حقوقی، سیستم مالیاتی را در کشور برقرار نمود. همچنین در این مقطع وضعیت کشاورزی بوسنی نیز بهبود یافت. قابل ذکر است که تعداد زیادی از سربازان از مناطق مختلف بوسنی نیز جهت شرکت در جنگها و نبردهای مختلف و مقابله با ارتش اتریش-مجار و ونیز راهی جبهه‌های جنگ میشدند. پس از شکست عثمانیان در جنگ وین (سال 1699) ایالت بوسنی مناطق اسلاوونی و سنجاک لیک و بخشهایی از کلیس و سنجاک هرزگوین را از دست داد.

بزرگترین مقاومت در مقابله با لشکر اتریشیان در سال 1737 در منطه بانیالوکا رخ داد که به شکست اتریش انجامید.

لغو یانیچارها (در سال 1826) و اعلام “خط شریف” (فرمانیه سلطان) که اصلاحاتی در آن تبیین شده بود نیز تضعیف هر چه بیشتر حکومت عثمانیان که بطبع تضعیف بوسنی و هرزگوین را نیز در پی داشت، را مانع نشد. نارضایتی و سرکوب مردم و افزایش هر چه بیشتر مالیات‌ها میل و تلاش هر چه بیشتر مردم جهت استقلال را تقویت نمود. یکی از این جنبشها بر علیه اصلاحات دولت وقت در سال 1831 تا 1832 به رهبری حسین کاپیتان گراداچواتس رخ داد.

در مقطع امپراطوری اتریش-مجار در بوسنی 4 بار آمار نفوس انجام گرفت. در فاصله بین اولین و آخرین آمارگیری جمعیت کشور از 1158164 به 1808044 تن افزایش یافت. بدین ترتیب شاخص رشد جمعیت بطور سالیانه بالغ بر 06/2 درصد بوده است. هدف اصلی حکومت اتریش مجار از بدو ورود به بوسنی انضمام این کشور به قلمرو خود و اجرای طرحها و نقشه‌های این امپراطوری در مورد بوسنی و منطقه بالکان است که نهایتا در سال 1908 اجرا گردید.

بوسنی و هرزگوین بمدت کوتاهی در بدو آغاز جنگ جهانی دوم به ساختار دولت مستقل جدیدالاحداث کرواسی پیوست تا اینکه در اجلاس شورای آزادیبخش مردمی ضد فاشیستی بوسنی و هرزگوین در مرکونیچ گراد مورخ 25 و 26 سال 1943 بعنوان یکی از فدراسیونهای متساوی الحقوق جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی معرفی گردید.

پس از خاتمه جنگ جهانی دوم در تاریخ 25 الی 28 آوریل سال 1945 در سومین اجلاس شورای آزادیبخش مردمی ضد فاشیستی بوسنی، مجلس ملی بوسنی و دولت مردمی فدراسیون بوسنی و هرزگوین تشکیل گردید. بوسنی و هرزگوین بعنوان یک واحد فدرال متساوی الحقوق در ساختار یوگسلاوی بیش از هر چیز به تساوی حقوق کلیه اقوام و اقلیت‌های ملی بذل توجه می‌نمود. آرمان “برابری و برادری” بعلت بافت چندقومی مشهود بوسنی با توجه کامل اجرا و اعمال می‌گردید. اعلان و اجرای اصل برابری به آحاد مردم امکان تحصیلات و حفظ سنن و فرهنگ خاص هر قوم را داد.

== تجاوز به بوسنی و هرزگوین و مبارزات استقلال طلبانه ==

در همه پرسی برگزار شده در تاریخ 29 فوریه و 1 مارس سال 1992 از مجموع 3253847 رای دهنده، رقمی بالغ بر 2061932 از اتباع بوسنی موافقت خود با ایجاد کشور مستقل و یکپارچه بوسنی و هرزگوین که قومیت‌های صرب، کروات و بوشنیاک و اقلیت‌های مذهبی و ملی با تساوی کامل حقوق در آن به زندگی ادامه دهند، را اعلام نمودند. رقم مزبور 44/99 درصد از کل رای دهندگان را تشکیل میداد. علیرغم مخالفت شدید حزب دمکرات صرب و تهدیدات بلگراد، اکثریت مردم بوسنی و هرزگوین از کلیه اقوام رغبت دمکراتیک خود جهت استقلال کشور را صریحا اعلام نمودند. ات‌هامات مبنی بر اینکه مردم بوسنی و هرزگوین با این تصمیم در واقع به تجزیه از یوگسلاوی رای داده و موجبات آغاز جنگ داخلی را فراهم آوردند چیزی جز تحریف تاریخ نیست. تفکیک وتجزیه جمهوری فدرایتو سوسیالیستی یوگسلاوی تا حد زیادی با توافق قدرت‌های جهانی انجام گرفت ارتش تغییر شکل داده یوگسلاوی قبل از تاریخ ذکر شده (پس از خروج از خاک اسلوونی) تجاوز خود به کرواسی را آغاز نمود. تصمیم اکثریت شهروندان بوسنیایی و هرزگوینی بیانگررغبت سیاسی آنان در وهله خطیر تاریخی و مبتنی بر واقعیات مبنی بر حاکمیت مستمر بوسنی و هرزگوین در طول تاریخ بوده است. حق بوسنی و هرزگوین جهت دستیابی به یکپارچگی و تمامیت در وهله کنونی مبتنی بر تصمیمات شورای آزادی بخش مردمی ضد فاشیستی یوگسلاوی و بوسنی و هرزگوین و موقعیت این کشور بعنوان یکی از فدراسیونهای متساوی الحقوق یوگسلاوی می‌باشد. جمهوری بوسنی و هرزگوین منادی فروپاشی یوگسلاوی نبود ولی ناچار شد که بوسیله همه پرسی از استقلال خویش دفاع نماید. بوسنی و هرزگوین با برگزاری همه پرسی به اساسی‌ترین شرط جهت پذیرش و به رسمیت شناخته شدن در جامعه جهانی و عضویت در سازمان ملل جامه عمل پوشانید. با این وجود شورای امنیت سازمان ملل به وظیفه خود مبنی بر دفاع از این عضو عمل نکرد و آن را در مقابل تجاوز بزرگ صرب‌ها و متعاقبا استیلای کروات‌ها به حال خود رها کرد و بدین ترتیب تجاوزی در ابعادی عظیم به وقوع پیوست که تخریب فوق‌العاده کشور و آوارگی مردم آن را در پی داشت.

بدین ترتیب صرب‌های بوسنی به رهبری رادووان کاراجیچ فعالیت‌های خود در راستای تخریب داخلی بافت و ترکیب دولتی بوسنی و هرزگوین را با حمایت کامل و کمک صرب‌های صربستان و مونته نگرو آغاز نمودند. احزاب سیاسی صربستان نیز به حمایت از حزب دمکرات صرب بر خاستند (از جمله جنبش بازسازی صرب، حزب رادیاکل صرب، گروه‌های سلطنت طلب، قومیت گرایان به سرپرستی ششلی و یوویچیچ، چتنیکها، ببرهای آرکان و بسیاری از شبه نظامیان). علیرغم اینکه صرب‌ها در بدو امر سعی در معرفی این فعالیت‌ها بعنوان مبارزه ای سیاسی جهت حفظ منافع قومی خویش داشتند بزودی محرز گردید که تدارکات زیادی جهت اعمال تجاوز بر علیه بوسنی و هرزگوین دیده و مقدمات امر را فراهم ساخته‌اند.

همزمان با استقلال کرواسی، اسلوونی و مقدونیه فرآیند تجزیه یوگسلاوی نیز آغاز گردید. اسلوبودان میلوشویچ و بوریسلاو یوویچ بر استفاده از قوای نظامی و اعلام وضعیت جنگی اصرار ورزیدند و این امر بر وخامت و پیچیدگی اوضاع در جامعه چند قومی بوسنی و هرزگوین افزود. علیرغم تلاش جامعه بین‌الملل در یافتن راه حلی مسالمت‌آمیز جهت حل بحران یوگسلاوی بخوبی مشهود بود که رئسای جمهوری جمهوریهای یوگسلاوی سابق یعنی: میلوشویچ، عزت بگوویچ، کوچان، گلیگورو و بولاتوویچ و اعضای شورای ریاست جمهوری جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی موفق به حصول حداقل توافق نظر جهت حل این بحران نیستند. تجاوز به بوسنی و هرزگوین به کشتار بوشنیاکها منجر گردید. شرارت‌ها، تجاوزهای قساوت منشانه و غیرقابل تصوری توسط صرب‌های بوسنی، صربستان و مونته نگرو به وقوع پیوست. غیرنظامیان و مردم عادی در شهرهای سربرنیتسا، پریه دور، فوچا، بیلینه، راونو، موستار، ویشه گراد، روگاتیتسا، ژپا، برچکو، کوزاراتس، زورنیک، ویتز، ستولاتس، دوبوی، بانیالوکا و… بیشترین جنایات را متحمل شدند.

مساحت کل بوسنی و هرزگوین بالغ بر 51129 کیلومتر مربع و طول مرزهای آن بالغ بر 1537 کیلومتر مربع است که از این رقم 5/762 کیلومتر مربع را مرز خاکی، 751 کیلومتر مربع را مرز رودخانه ای و 5/23 کیلومتر مربع را مرز دریایی تشکیل می‌دهد.

بخش اعظم بوسنی و هرزگوین را سرزمینهای کوهستانی تشکیل می‌دهد و بخشهای مسطح و صاف تنها در سواحل رودخانه‌ها (در شمال در سمت راست ساحل رود ساوا در منطقه بوسانسکا پوساوینا) قرار دارند. پهناورترین بخشهای مسطح سرزمین بوسنی در سواحل رودهای درینا و بوسنی (منطقه سمبریا) واقع شده‌اند. بخشهای مسطح مناطق جنوب نیز شامل 40 الی 60 کیلومتر است که بتدریج بر مساحت آن افزوده و نهایتا به مناطق کوهستانی می‌پیوندد. دیگر بخشهای این سرزمین شامل سلسله کوههایی است که از شمال غربی به جنوب شرقی گسترده‌اند. بخشهای مرکزی نیز شامل سرزمینهای صخره ای است که در فواصل مابین آنان دشت‌های وسیع سواحل رودهایی که به سوی شمال در جریانند، واقع شده‌اند (سارایوو-زنیتسا-توزلا). مناطق جنوب غربی بوسنی نیز شامل سرزمینهای صخره ای است. دشت‌های کوپرس (1150-1120 کیلومتر مربع)، گلاموچ (882-950 کیلومتر مربع)، دووانسکو (860-990 متر؛ 150 کیلومتر مربع)، لیوانسکو (700-740 متر؛ 380 کیلومتر مربع) و غیره نیز در این منطقه قرار دارند. شرق بوسنی منطقه‌ای تپه ای و کم جمعیت است که بخش اعظم آن را مناطق صخره ای، کوههای جنگلی و دامنه‌های عمیق تشکیل می‌دهد.

بخشهای شمالی بوسنی و هرزگوین دارای آب و هوای معتدل قاره ای و حدود 700 میلی متر بارندگی می‌باشد. بخشهای غربی دارای 1000 میلی متر بارندگی و میزان بارندگی، در بخشهای مرکزی که دارای آب و هوای کوهستانی هستند بالغ بر 750 الی 1200 میلی متر می‌باشد. منطقه هرزگوین دارای آب و هوای مدیترانه ای و تابستانهای گرم و زمستانهای معتدل است و بارندگیها اغلب مربوط به نیمه دوم سال می‌باشد.

بوسنی و هرزگوین دارای منابع غنی ذغال سنگ، آهن، بوکسیت، قلع، روی، سنگ نمک و مقادیری پیروفیلیت، باریت، آزبست، کائولین و گچ می‌باشد. این کشور همچنین واجد منابعی که بعنوان مصالح ساختمانی از آنها استفاده می‌شود نیز می‌باشد (از جمله: سنگهای تزئینی، آهک، خاک رس، شن ریز و درشت و دولومیت). جنگلهای وسیع این کشور و رودخانه‌های عریض آن (رود نرتوا، بوسنی، راما، ورباس، اونا، تربیشنیتسا) نیز از منابع طبیعی بوسنی محسوب شده و پتانسیل بسیار عظیمی در راستای تولید برق و راه‌اندازی توربینهای آبی محسوب میشوند (علی الخصوص رود درینا). بوسنی همچنین واجد دریاچه‌های طبیعی نیز می‌باشد و دریاچه‌های مصنوعی نیز در پی سدبندی رودهای درینا، ورباس، راما، تربیشنیتسا و نرتوا ایجاد گردیده است. دریاچه مصنوعی مودراتس واقع در حوالی توزلا و چند دریاچه دیگر نیز جهت تولید آب صنعتی ایجاد شده است.

جمعیت بوسنی به موجب آمار نفوس سال 1991 بالغ بر 4364574 تن و پراکندگی جمعیت بالغ بر 85 تن در هر کیلومتر مربع بوده است. تعداد خانواده‌ها بالغ بر 1203441، تعداد شهرکها و محلات بالغ بر 5884 و تعداد مناطق بالغ بر 109 منطقه بوده است. در مناطقی که از حیث مساحت متوسط تلقی میشدند (با مساحت نسبی بالغ بر 469 کیلومتر مربع) بطور تقریبی 40000 تن، یا به عبارتی 11000 خانوار 6/3 عضوه زندگی می‌کرده است.

به موجب آمار فوق مسلمانان 5/43 درصد، صرب‌ها 2/31 درصد، کروات‌ها 4/17 درصد، یوگسلاوها 6/5 درصد، مونته نگروییها 2/0 درصد، مقدونیه ایها 1/0 درصد، آلبانیاییها 1/0 درصد و دیگر اقلیت‌ها 2/0 درصد از جمعیت را تشکیل میداده‌اند.

اقتصاد بوسنی و هرزگوین در سال 2001 در برخی از بخشهای مهم رشد مثبت داشته است. روند هشت ماهه رشد اقتصادی به موجب آمار شش ماهه اول سال 2001 (از ژانویه تا ژوئن) به شرح ذیل است:

بزرگترین کشورهای سرمایه گذار در بوسنی و هرزگوین (مقطع 1994 الی 2002):

سرمایه‌گذاریهای خارجی در بوسنی در بخشهای مختلف صنعتی (1994-2002):

بانک مرکزی بوسنی و هرزگوین در پی تصویب قانون مربوطه در مجلس کشوری در تاریخ 20 ژوئن 1997 تاسیس و فعالیت رسمی خود را از 11 اوت همان سال آغاز نمود. اهداف و وظایف اصلی این بانک به موجب قانون مربوطه و توافق نامه صلح دیتون حفظ و حراست از ارز رسمی کشور و توازن آن با ارز وابسته به آن یعنی یوروست (هر مارک =51129/. یورو) یا به بیان بهتر ارائه ارز داخلی بوسنی با پشتوانه کامل و ارزش ثابت (هر مارک =51129/. یورو) است. بانک مرکزی سیاست پولی بوسنی و هرزگوین را تعریف و کنترل نموده و ذخیره‌های ارزی دولتی حاصله از عرضه ارز داخلی را اداره می‌نماید. این بانک همچنین به حفظ و اداره سیستم پولی و پرداختی کشور یاری رسانیده و سازماندهی لازم بین آژانس بانکداری کشوری و سیستم بانکی موجودیت‌ها را انجام می‌دهد. آژانس مزبور وظایف مربوط به صدور مجوز فعالیت بانکها و کنترل فعالیت‌های آنها را عهده دار می‌باشد.

راه آهن بوسنی و هرزگوین توسط دو شرکت اداره می‌شود: شرکت دولتی راه آهن فدراسیون که دفتر مرکزی آن در سارایوو است و راه آهن جمهوری صربسکا که دفتر مرکزی آن در بانیالوکا می‌باشد. طول کل خطوط راه آهن کشور بالغ بر 1031 کیلو متر می‌باشد (بجز خطوط صنعتی که از اهمیت زیادی برخوردار می‌باشد). حمل و نقل 90 درصد از بار و مسافر در بوسنی بطور جاده ای انجام می‌پذیرد. حمل و نقل جاده ای در بوسنی و هرزگوین تقریبا بطور کامل خصوصی بوده و طول جاده‌های کشور بالغ بر 22500 کیلومتر می‌باشد. بخشی از اماکن و تاسیسات جاده ای که در طول جنگ متحمل خسارات فوق‌العاده ای شده‌اند احیا و بازسازی شده‌اند. بوسنی و هرزگوین تلاشهای زیادی در راستای الحاق به سیستم حمل و نقل بین‌المللی و اروپایی بعمل می‌آورد اولین گام در این راستا تاسیس کریدور وی سی است که از محور میانی کشور عبور کرده و از سمت شمال به جنوب به جاده‌های کرواسی و مجارستان خواهد پیوست. بوسنی و هرزگوین دارای 400 مرز ورودی جاده ای است که نهادهای کشوری در راستای طبقه بندی، تجهیز و کنترل آنها تلاشهای زیادی انجام داده‌اند.

حمل و نقل دریایی کالا از بوسنی به خارج و بالعکس از طریق بندر پلوچه واقع درکرواسی انجام می‌پذیرد. ظرفیت این بندر بالغ بر 5 میلیون تن در سال می‌باشد. در زمینه حمل و نقل رودخانه ای نیز ظرفیت بندر برچکو در حد وسیع قابل افزایش می‌باشد. پایانه‌های برچکو و پلوچه و ساحل ساوا نیز از ارتباط نسبتا خوبی با شبکه‌های جاده ای، آبی و ریلی کشور و خارج از کشور دارند.

شبکه پست، تلگراف و علی الخصوص مخابرات در بوسنی و هرزگوین از توسعه خوبی برخوردار می‌باشد در طول سال‌های اخیر تاسیسات زیادی در این راستا بازسازی، تجهیز و مدرن سازی شده و سیستمهای قوی دیجیتالی تلفنی و تلفن همراه (مطابق با استاندارد جی اس ام) نصب شده است همچنین فن آوری آی اس دی ان نیز به کشور وارد شده و سیستم رومینگ تلفن همراه نیز برقرار شده است.

بوسنی و هرزگوین به واسطه موقعیت جغرافیایی، زیباییهای مسحور کننده طبیعی، شرایط مناسب آب و هوایی و میراث فرهنگی و تاریخی از جاذبه‌های توریستی زیادی برخوردار بوده و دارای ظرفیت‌های طبیعی خوبی جهت توسعه اشکال مختلف توریسم می‌باشد. ظرفیت‌های توریستی در مناطق کوهستانی شامل: کوههای بلاشنیتسا، یاهورینا، ایگمن و تربویچ (که به کوههای المپیک معروفند) و کوههای ولاسیچ در حوالی تراونیک است که از امکانات وسیعی در راستای توسعه توریسم زمستانه و تفریح و ورزش برخوردار است.

ساختار داخلی سرزمین بوسنی بسیار پیچیده می‌باشد. این کشور از دو موجودیت یعنی جمهوری صربسکا و فدراسیون بوسنی و هرزگوین تشکیل شده است. ساختار سیاسی و حقوقی کشور بر اساس توافقنامه صلح دیتون (منعقده در تاریخ 21/11/1995 در دیتون آمریکا و امضا‌ء شده در تاریخ 14/12/1995 در پاریس) تعیین و پایه ریزی شده است. نام رسمی جمهوری بوسنی و هرزگوین پس از اجرای توافقنامه صلح دیتون به “بوسنی و هرزگوین” تغییر یافت و این کشور در چارچوب مرزهای تایید شده و به رسمیت شناخته شده بین‌المللی به حیات خویش ادامه داد.

کانتونها و مناطق فوق نیز به مناطق شهرداری تقسیم میشوند. برچکو نیز به موجب رای حکمیت کمیسیون بین‌المللی بعنوان منطقه ویژه تحت کنترل دولت کشوری قرار دارد و نام “منطقه” به آن اطلاق می‌شود.

قوه مجریه بوسنی و هرزگوین شامل شورای ریاست جمهوری (سه عضو صرب، کروات و بوشنیاک) و شورای وزیران (هشت وزارتخانه) می‌باشد. اختیارات شورای ریاست جمهوری بشرح ذیل می‌باشد: هدایت و کنترل سیاست خارجی بوسنی و هرزگوین، 2-انتصاب سفرا و دیگر نمایندگان بین‌المللی بوسنی و هرزگوین که حداکثر دوسوم آنان می‌توانند از قلمرو فدراسیون انتخاب شوند، 3-معرفی بوسنی در نهادهای بین‌المللی و درخواست عضویت در نهادها و سازمان‌های بین‌المللی که بوسنی هنوز به عضویت آنها پذیرفته نشده است. 4-انجام مذاکرات جهت انعقاد قراردادهای بین‌المللی بوسنی و هرزگوین و لغو و تایید این قراردادها (با موافقت مجلس)، 5-اجرای تصمیمات مجلس، 6-ارائه طرح بودجه سالیانه به پارلمان با توصیه قبلی شورای وزیران، 7-ارائه گزارش مربوط به مخارج شورای ریاست جمهوری به مجلس (در صورت درخواست مجلس، حداقل یکبار در سال)، 8-هماهنگی با سازمان‌های غیردولتی و بین‌المللی در بوسنی و هرزگوین (در صورت نیاز)، 9-اجرای دیگر وظایفی که از جانب مجلس یا با موافقت موجودیت‌ها به این ارگان تفویض می‌شود.

اعضاء بوشنیاک و کروات خانه اقوام از فدراسیون توسط نمایندگان کروات و بوشنیاک خانه اقوام فدراسیون و نمایندگان صرب توسط مجلس جمهوری صربسکا انتخاب میشوند. جهت تصمیم‌گیری در خانه اقوام می‌بایست حداقل 9 عضو در جلسه مجلس حضور داشته باشند با این شرط که این 9 تن شامل 3 نماینده صرب، 3 نماینده کروات و 3 نماینده بوشنیاک باشند.

مجلس نمایندگان شامل 42 عضو (14 بوشنیاک، 14 صرب و 14 کروات) می‌باشد که دوسوم اعضاء آن از فدراسیون و یک سوم باقیمانده ازجمهوری صربسکا انتخاب میشوند. نمایندگان مجلس نمایندگان بموجب قانون انتخابات و بطور مستقیم از موجودیت خویش انتخاب میشوند. دوره نمایندگی مجلس 4 ساله می‌باشد.

دادگاه قانون اساسی بوسنی و هرزگوین شامل شورای عالی دادگاهی و دادستانی بوسنی و هرزگوین بوده و از 9 عضو تشکیل شده است. 4 عضو آن توسط مجلس نمایندگان فدراسیون، 2 عضو توسط مجلس جمهوری صربسکا منصوب شده و 3 عضو دیگر نیز توسط رئیس دادگاه حقوق بشر اروپا و با توافق و مشورت قبلی شورای ریاست جمهوری بوسنی انتخاب میشوند. قضات انتخاب شده توسط رئیس دادگاه حقوق بشر اروپا می‌توانند اتباع بوسنیایی یا غیربوسنیایی باشند.

به موجب توافقنامه صلح دیتون دو موجودیت بوسنی و هرزگوین دارای اختیارات ذیل می‌باشند: 1-موجودیت‌ها حق دارند با احترام به اصل تمامیت ارضی و حاکمیت بوسنی و هرزگوین روابط موازی با کشورهای همسایه برقرار نمایند. 2-هر موجودیت به منظور ایجاد امکان اجرای تعهدات بین‌المللی دولت کشوری به آن کمک می‌نماید ضمن اینکه تعهدات مالی که یک موجودیت بدون موافقیت موجودیت دیگر و قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی بوسنی و هرزگوین ایجاد نماید بعنوان تعهدات مالی همان موجودیت تلقی شده و می‌بایست به تنهایی آن را عهده دار شود باستثناء مواردی که تعهد مزبور شرط عضویت بوسنی در یک سازمان یا نهاد بین‌المللی باشد. 3-موجودیت‌ها در حیطه اختیارات خود کلیه شرایط لازم جهت حفاظت حقوقی و امنیتی اشخاص، حفظ و نگهداری ارگانهای مدنی مسئول اجرای قوانین و مقررات که فعالیت خود را بر حسب مقررات و معیارهای جاری بین‌المللی بانجام می‌رسانند را فراهم می‌سازند. 4-هر موجودیت می‌تواند با موافقت مجلس توافقنامه‌هایی را با نهادها و کشورهای خارجی منعقد نماید. مجلس می‌تواند از حیث قانونی تعیین نماید که برای چه قراردادهایی نیاز به موافقت مجلسی نیست.

فدراسیون بوسنی و هرزگوین: پس از امضاء توافقنامه واشنگتن (در تاریخ 18/3/1994) اجلاس مجلس تعیین کننده قانون اساسی فدراسیون در سارایوو در تاریخ 30/3/1994 با حضور نمایندگان منتخب مردم در انتخابات سال 1990 (از مناطق موجود در قلمرو فدراسیون) برگزار و قانون اساسی فدراسیون به تصویب رسید. به موجب قانون اساسی: بوشنیاکها و کروات‌ها بعنوان قومیت‌های متساوی الحقوق (به اتفاق اقلیت‌های قومی و مذهبی و دیگر اتباع جمهوری بوسنی و هرزگوین) جهت کسب حقوق حقه خویش در مناطقی که اکثریت جمعیت آنها را بوشنیاکها و کروات‌ها تشکیل میدهند فدراسیون بوسنی و هرزگوین که شامل واحدهای فدراسیونی (کانتونها) می‌باشند را ایجاد می‌نمایند کانتونها دارای حقوق و مسئولیت یکسان و متساوی می‌باشند. مجلس مذکور در اکتبر سال 1996 پس از برگزاری انتخابات پارلمانی فدراسیون به فعالیت خود خاتمه داد.

دولت جمهوری صربسکا بزرگترین مرجع اجرایی این موجودیت محسوب می‌شود. حیطه اختیارات، سازماندهی، عملکرد و نحوه تصمیم‌گیری در داخل دولت مطابق با قانون اساسی و قوانین و ضوابط جمهوری صربسکا تعیین شده است. دولت جمهوری صربسکا شامل رئیس‌جمهور، معاونین رئیس‌جمهور و 16 وزارتخانه می‌باشد. وزرای کابینه دولت توسط مجلس جمهوری صربسکا انتخاب میشوند. دبیرخانه دولت شامل 4 واحد می‌باشد: دفتر رئیس‌جمهور، بخش روابط عمومی، بخش فعالیت‌های عملیاتی-حرفه ای و اداری و فنی، و بخش امور عمومی. وزرای دولت جمهوری صربسکا مستقیما فعالیت وزارتخانه مربوط به خود را اداره می‌نمایند. وزارتخانه‌ها نهادهای اداری هستند که فعالیت‌های اداری و دیگر فعالیت‌های مربوطه را بانجام رسانده و مستقیما تحت اداره دولت قرار داشته و تابع سازمان یا ارگان دیگری نیستند.

برچکو در شمال شرقی بوسنی و هرزگوین و در مسیر خطوط بین‌المللی آبی رود ساوا واقع شده است. این منطقه در واقع به منزله تقاطع راههای خاکی و آبی ارتباط دهنده بوسنی با غرب اروپا، کشورهای حوزه رود دانوب و دریای سیاه می‌باشد. قبل از تجاوز به بوسنی و هرزگوین برچکو مرکز مهم اقتصادی و فرهنگی و بزرگترین بندر رودخانه ای بوسنی و هرزگوین محسوب میشد بطوریکه بیش از 40 درصد از حمل و نقل داخلی و 60 درصد از کل حمل و نقل کالا، مایعات و مواد خام از طریق این بندر انجام می‌گرفت. برچکو در حال حاضر پل بین شرق و غرب جمهوری صربسکا و فدراسیون با کشورهای غرب اروپا محسوب می‌شود. با توجه به اهمیت استراتژیک این منطقه برای فدراسیون وجمهوری صربسکا کمیسیون بین‌المللی تعیین کننده موقعیت برچکو در تاریخ 9 مارس 1999 برچکو را بعنوان منطقه معرفی نمود. منطقه برچکو واجد سیستم اداری و دولتی دمکراتیک و چندقومی مختص به خویش است. قبل از جنگ در این منطقه حدود 88000 تن زندگی می‌کردند که از این تعداد 44 درصد بوشنیاک، 25 درصد کروات، 21 درصد صرب و 10 درصد باقیمانده نیز از اقلیت‌های قومی و مذهبی بودند. پس از خاتمه تجاوز جمعیت این منطقه به حدود 90000 تن رسیده که تعداد زیادی از آنان را جنگزدگان و آوارگان تشکیل میدهند و بیش از 10000 تن از ساکنین قبل از جنگ این منطقه هنوز در انتظار بازگشت به موطن خویش می‌باشند.

در بوسنی و هرزگوین ارتش واحد وجود ندارد و نیروهای نظامی به دو بخش ارتش فدراسیون بوسنی و هرزگوین و ارتش جمهوری صربسکا تقیسم شده‌اند. ارتش فدراسیون شامل دو جزء بوشنیاک و کروات بوده و تنها ستاد فرماندهی ارتش فدراسیون از سربازان و درجه داران هر دو قوم بوشنیاک و کروات تشکیل شده است. ارتش هردو موجودیت تحت کنترل غیرنظامی قرار داشته و در صدر آن وزارت دفاع موجودیت قرار دارد. به موجب قانون اساسی بوسنی و هرزگوین هر یک از سه عضو شورای ریاست جمهوری بوسنی از اختیارات قانونی جهت فرماندهی نیروهای نظامی قومیت خویش برخوردار می‌باشد. با این وجود قانون اساسی جمهوری صربسکا همچنان رئیس‌جمهور این موجودیت را فرمانده عالی ارتش جمهوری صربسکا تلقی میکند.

نماینده عالی جامعه بین‌الملل و وظایف و اختیارات او در ضمیمه 10 توافقنامه صلح دیتون تعریف شده است. حیطه فعالیت‌ها و اختیارات نماینده عالی در بوسنی و هرزگوین به شرح ذیل می‌باشد: نظارت بر اجرای توافقنامه صلح، حمایت از همکاری مستقل با احزاب سیاسی و قوه مجریه در راستای اجرای توافقنامه صلح دیتون، معرفی و اجرای کامل کلیه ابعاد مدنی توافقنامه، هماهنگی فعالیت‌های سازمان‌های غیرنظامی و آژانسها در بوسنی و هرزگوین به منظور تضمین اجرای موثر ابعاد مدنی توافقنامه دیتون، تسهیل در امر تصویب هر گونه تصمیم به منظور حل مشکلات مربوط به اجرای قوانین، مشارکت در کنفرانسهای کمک رسانی، ارائه گزارشات مقطعی به سازمان ملل، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، فدراسیون روسیه و دیگر دول راغب، احزاب سیاسی و سازمان‌ها.

ترکها در قلعه‌های خود استحکامات کم ارتفاعی جهت استقرار توپها بنا می‌کردند در کل مناطق بوسنی و هزرگوین شهرهای زیادی با قلعه و استحکامات ایجاد گردید و سبکهای جدیدی در احداث در قلعه‌ها، پنجره‌ها، طاقچه‌های موجود در دیوارها و زره‌های رزمی ایجاد گردید بطوریکه جزئیات مربوط به تزئین آنها تا حد زیادی حذف و منحصرا به نقش دفاعی دژها و قلعه‌ها اهمیت داده میشد.

پلهای ساخته شده در عهد کلاسیک (قرن شانزدهم) دارای ارزش تاریخی و زیبایی منحصربه فردی می‌باشد. در ساخت پلها همواره گرایشی نسبت به طرحهای آزاد و رویایی وجود داشته است. برخی از پلها دارای یک قوس (پل موستار) و برخی دیگر دارای چند قوس بود (پل ویشه گراد). می‌توان گفت که در ساخت پلها قاعده خاصی وجود نداشته و معمار آزادانه ایده‌های خود را در احداث آنها بکار بسته است. مهمترین و معروفترین پلها شامل: پل رودخانه درینا در ویشه گراد، پل رودخانه نرتوا در موستار، پل کوزیا چوپریا بر رودخانه میلیاتسکای سارایوو، پل ژپا، پلهای رودخانه میلیاتسکای سارایوو، پل ارسلان آگیچ در تربینیه و پلهای زیاد دیگری که نشان‌دهنده تنوع طرحهای معماران در چارچوب سبکی پخته و جدی می‌باشد.

کشیش‌های فرانیویی به سرپرستی فرا آنجل زویزدیچ توانستند در زمان حکومت عثمانیان برای کاتولیکهای بوسنی امتیازاتی که در عهدنامه سلطان عثمانی تضمین شده بود، کسب نمایند. عهدنامه سلطان در واقع سند اصلی تعیین کننده روابط کلیسای کاتولیک بوسنی و دولت ترکیه محسوب میشد. واتیکان در سال 1735 فرستاده خود را برای بوسنی منصوب نمود. موقعیت کاتولیکهای بوسنی و هرزگوین در زمان حکومت عثمانیان بسیار مناسب و مطلوب بود.

پاپ لئون سیزدهم در سال 1881 با توجه به شرایط جدید سیاسی، سلسله مراتب کلیسای کاتولیک بوسنی را اعلام نمود و در سارایوو نیز دفتر سراسقفی، و در دو شهر موستار و بانیالوکا نیز دفتر اسقف منطقه برقرار و تاسیس گردید. اولین اسقف اعظم بوسنی دکتر یوسیپ استادلراستاد دانشگاه زاگرب بود که پایه‌های توسعه جدید کلیسای کاتولیک را گذاشت. بدین ترتیب کلیسای کاتولیک بوسنی به چهار منطقه اسقفی تقسیم گردید: تربینیه-مرکانسکا که توسط اسقف موستار سرپرستی میشد، موستار-دووانی، بانیالوکا و ورخ بوسنی. سراسقفی 22401 گره کیلومتری را تحت پوشش قرار میداد. قبل از جنگ در منطقه اسقف اعظم بوسنی 528هزار کاتولیک زندگی می‌کردند و تعداد کشیشها 240 تن بود بسیاری از کشیشان کاتولیک در مناطق محل اقامت کروات‌ها در خارج از کشور فعالیت داشتند. در شهر سارایوو دو مدرسه مذهبی کاتولیکها وجود داشت یکی برای دختران راهبه (که ظرفیت آن 65 الی 75 تن بود) و مدرسه دیگر نیز برای کودکان عادی بود که ظرفیت 192 تن را داشت. دانشکده کاتولیک جهت کشیشهای فرانیویی نیز وجود داشت که ظرفیت 75 الی 80 تن را داشت. فرانیوییها در ویسوکو نیز دبیرستانی داشتند در منطقه سراسقفی 335 راهبه نیز وجود داشت که در 24 صومعه مستقر بودند. در مقطع جنگ یعنی سال‌های 1992 تا 1995 در منطقه سراسقفی بوسنی از مجموع 528 هزار کاتولیک تنها 200 هزار تن باقی ماندند و در طول جنگ نیز 3 کشیش و یک راهبه کاتولیک جان خود را از دست دادند. تعداد قطعی کاتولیکهای کشته یا مفقود شده در طول جنگ مشخص نیست. عزیمت پاپ ژان پل دوم به سارایوو در تاریخ 12 و 13 آوریل 1997 و بانیالوکا در سال 2003 به کاتولیکهای بوسنی و هرزگوین دلگرمی زیادی داد.

یهودیان در طول 500 سال اقامت خود در بوسنی تاثیر عمیقی بر تاریخ و فرهنگ، توسعه اقتصادی و ابعاد مختلف حیات اجتماعی داشته‌اند. مهم‌ترین میراث فرهنگی یهودیان بوسنی بطور حتم کتاب “هاگادا” است که نمونه نادری از خطاطی و تذهیب و دقت تحریری می‌باشد. این کتاب دارای قدمتی بالغ بر 700 سال بوده که به طریقی اسرار‌آمیز به بوسنی آورده شده و کلیه جنگها و مصائب سال‌های قبل به آن آسیبی نرسانیده است. دومین میراث فرهنگی مهم یهودیان “قبرستان یهودیان سارایوو” است که در منطقه کواچیچی سارایوو واقع شده و قدمتی 400 ساله دارد شایان ذکر است که این قبرستان یکی از قدیمی‌ترین و دست نخورده‌ترین قبرستانهای یهودیان در اروپا می‌باشد.

آموزش و پرورش در بوسنی و هرزگوین در حیطه اختیار دولت موجودیت‌ها و کانتونها قرار دارد. سیستم آموزشی تقریبا به همان شکل سابق باقی مانده و جدیدا اصلاحاتی در راستای بکارگیری سبک و استاندارد جدید اروپایی در مدارس و سیستم آموزشی بعمل آمده است. در طول جنگ در فدراسیون تعداد زیادی از مدارس دستخوش تخریب شده ولی به یمن تلاشها و کمکهای مالی بلاعوض جامعه بین‌الملل تقریبا کلیه مدارس تخریب شده  

آموزش و پرورش در بوسنی و هرزگوین در حیطه اختیار دولت موجودیت‌ها و کانتونها قرار دارد. سیستم آموزشی تقریبا به همان شکل سابق باقی مانده و جدیدا اصلاحاتی در راستای بکارگیری سبک و استاندارد جدید اروپایی در مدارس و سیستم آموزشی بعمل آمده است. در طول جنگ در فدراسیون تعداد زیادی از مدارس دستخوش تخریب شده ولی به یمن تلاشها و کمکهای مالی بلاعوض جامعه بین‌الملل تقریبا کلیه مدارس تخریب شده بازسازی و احیا شده‌اند. در حال حاضر توافق نظر در خصوص سیستم واحد و متحدالشکل آموزشی در مدارس و حذف کلیه اشکال تبعیض در بین دانش‌آموزان و دانشجویان در جریان است.

در جمهوری صربسکا سیستم بهداشتی و درمانی شکلی مرکزی دارد و وزارت مربوطه نیز در بانیالوکا مستقر و مسئولیت کامل کنترل و نظارت و برنامه‌ریزی و سازماندهی و مدیریت بخش درمانی و بهداشتی این موجودیت را عهده دار می‌باشد.