۸۵٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'امریکا' به 'آمریکا'
جز (جایگزینی متن - 'ریاست جمهوری' به 'ریاست‌جمهوری') |
جز (جایگزینی متن - 'امریکا' به 'آمریکا') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
هیأت وزیران در جلسه 25 دی 1359، متن بیانیههای دولت جمهوری دموکراتیک مردم [[الجزایر]] را تصویب کرد. همچنین به آقای بهزاد نبوی اجازه و اختیار داده شد که بیانه‌های فوق‌الذکر و اسناد و مدارک مربوطه را از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران امضاء و مبادله نماید و نیز مکاتبات لازم را انجام دهد و مفاد توافق‌های حاصله را به‌مورد اجراء بگذارد. <ref>http://rc.majlis.ir/fa/law/show/105462</ref> | هیأت وزیران در جلسه 25 دی 1359، متن بیانیههای دولت جمهوری دموکراتیک مردم [[الجزایر]] را تصویب کرد. همچنین به آقای بهزاد نبوی اجازه و اختیار داده شد که بیانه‌های فوق‌الذکر و اسناد و مدارک مربوطه را از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران امضاء و مبادله نماید و نیز مکاتبات لازم را انجام دهد و مفاد توافق‌های حاصله را به‌مورد اجراء بگذارد. <ref>http://rc.majlis.ir/fa/law/show/105462</ref> | ||
سرانجام در 19 ژانویه 1981/ 29 دی ماه 1359، "بیانیههای الجزایر" درباره آزادی 52 گروگان آمریکایی، صادر شد. <ref>گودرز افتخار جهرمی، «دیوان داوری دعاوی ایران ـ ایالات متحده و عملکرد آن در قلمرو حقوق بین الملل»، مجلة حقوقی، ش 16ـ17 (1371ـ1372)، ص 19.</ref> و چند ساعت بعد از آن‌که بهزاد نبوی، سرپرست هیئت ایرانی طرف مذاکره، متن موافقت‌نامه را در تهران امضاء نمود، "وارن کریستوفر"، معاون وزارت امورخارجه | سرانجام در 19 ژانویه 1981/ 29 دی ماه 1359، "بیانیههای الجزایر" درباره آزادی 52 گروگان آمریکایی، صادر شد. <ref>گودرز افتخار جهرمی، «دیوان داوری دعاوی ایران ـ ایالات متحده و عملکرد آن در قلمرو حقوق بین الملل»، مجلة حقوقی، ش 16ـ17 (1371ـ1372)، ص 19.</ref> و چند ساعت بعد از آن‌که بهزاد نبوی، سرپرست هیئت ایرانی طرف مذاکره، متن موافقت‌نامه را در تهران امضاء نمود، "وارن کریستوفر"، معاون وزارت امورخارجه آمریکا نیز در الجزایر آن را امضاء کرد. <ref>اکبر خوش زاد، "مجلس شورای اسلامی دوره اول"، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1386، چاپ اول، ص 131</ref> | ||
=بیانیههای الجزایر= | =بیانیههای الجزایر= | ||
بیانیه الجزایر مشتمل بر سه سند است: سند اول با عنوان «بیانیه عمومی»، حاوی تعهدات کلی طرفین از قبیل آزادی گروگان‌ها، آزادی دارایی‌های ایران و لغو تحریم تجاری [[ایران]] است. سند دوم درباره حل و فصل دعاوی دو دولت است که به «بیانیه حل و فصل دعاوی» موسوم است و سند سوم با عنوان «تعهدات دولت آمریکا و دولت ایران» به مکانیسم اجرای پاره‌ای از تعهدات مالی [[آمریکا]] و [[ایران]] پرداخته است. | بیانیه الجزایر مشتمل بر سه سند است: سند اول با عنوان «بیانیه عمومی»، حاوی تعهدات کلی طرفین از قبیل آزادی گروگان‌ها، آزادی دارایی‌های ایران و لغو تحریم تجاری [[ایران]] است. سند دوم درباره حل و فصل دعاوی دو دولت است که به «بیانیه حل و فصل دعاوی» موسوم است و سند سوم با عنوان «تعهدات دولت آمریکا و دولت ایران» به مکانیسم اجرای پاره‌ای از تعهدات مالی [[آمریکا]] و [[ایران]] پرداخته است. | ||
به دنبال صدور بیانیه [[الجزایر]] و امضای دستور‌العمل اجرایی آن از سوی [[کارتر]] در 19 ژانویه1981، گروگان‌های | به دنبال صدور بیانیه [[الجزایر]] و امضای دستور‌العمل اجرایی آن از سوی [[کارتر]] در 19 ژانویه1981، گروگان‌های آمریکایی از طریق [[الجزایر]] به آمریکا منتقل شدند و دولت ایران براساس بیانیه [[الجزایر]] تعهدات خود را عملی کرد اما [[آمریکا]] با بدعهدی، عدم پایبندی خود به مفاد بیانیههای الجزایر و قوانین بین‌المللی را نشان داد. | ||
بدین ترتیب، [[آمریکا]] در موارد متعدد، اصول اساسی بیانیه‌ها از جمله تعهد به عدم مداخله در امور [[ایران]] را نقض کرد. بعلاوه، آمریکا تحریم‌های تجاری را که به موجب بیانیه‌ها ملغی اعلام کرده بود، در طول سال‌های [[جنگ تحمیلی]] و پس از پایان آن به انواع و روش‌های دیگر برقرار و حتی تشدید کرد. | بدین ترتیب، [[آمریکا]] در موارد متعدد، اصول اساسی بیانیه‌ها از جمله تعهد به عدم مداخله در امور [[ایران]] را نقض کرد. بعلاوه، آمریکا تحریم‌های تجاری را که به موجب بیانیه‌ها ملغی اعلام کرده بود، در طول سال‌های [[جنگ تحمیلی]] و پس از پایان آن به انواع و روش‌های دیگر برقرار و حتی تشدید کرد. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
== اعتماد و خوش‌بینی مذاکره‌کنندگان به آمریکا == | == اعتماد و خوش‌بینی مذاکره‌کنندگان به آمریکا == | ||
مذاکرات مقامات ایرانی با هیأت | مذاکرات مقامات ایرانی با هیأت آمریکایی در زمانی صورت گرفت که وضع اداری ایران کم و بیش آشفته بود و دو وزارت‌خانه مهم و کلید‌ی امورخارجه و دارایی، به علت کارشکنی‌های بنی‌صدر بر سر راه فعالیت دولت مکتبی [[شهید رجایی]] فاقد وزیر بودند. بانک مرکزی نیز در اختیار طرفداران بنی‌صدر قرار داشت و از کنترل رجایی خارج بود. | ||
به علاوه دولت ایران در آن زمان کارشناسان حقوق بین‌الملل در اختیار نداشت و فعالیت خاصی در زمینه مباحث حقوقی در کشور صورت نمی‌گرفت. اما در [[آمریکا]] 900 مؤسسه حقوقی در این عرصه تلاش و هر هفته در این زمینه یک مجله منتشر می‌کردند. بنابراین [[آمریکا]] نهایت تلاش خود را به خرج داد تا با گنجاندن راه‌های فرار در بندهای بیانیههای [[الجزایر]] از تعهدات خود شانه خالی کند. <ref>احمدرضا شاه‌علی، انقلاب دوم، تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، چاپ اول، صص242-241.</ref> | به علاوه دولت ایران در آن زمان کارشناسان حقوق بین‌الملل در اختیار نداشت و فعالیت خاصی در زمینه مباحث حقوقی در کشور صورت نمی‌گرفت. اما در [[آمریکا]] 900 مؤسسه حقوقی در این عرصه تلاش و هر هفته در این زمینه یک مجله منتشر می‌کردند. بنابراین [[آمریکا]] نهایت تلاش خود را به خرج داد تا با گنجاندن راه‌های فرار در بندهای بیانیههای [[الجزایر]] از تعهدات خود شانه خالی کند. <ref>احمدرضا شاه‌علی، انقلاب دوم، تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، چاپ اول، صص242-241.</ref> | ||