confirmed، مدیران
۳۳٬۰۴۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''بیعت'''، بستن پیمان وفاداری و اطاعت با [[پیامبر]]، [[امام]]، [[حاکم]] یا [[خلیفه]]<ref>ر.ک:مقاله خلیفه</ref>. این واژه عربی از ریشه ب ی ع است به معنای دست دادن، دست فشردن، دست راست خود را به دست راست دیگری زدن برای ایجاب عقد بیع. | '''بیعت'''، بستن پیمان وفاداری و اطاعت با [[پیامبر]]، [[امام]]، [[حاکم]] یا [[خلیفه]]<ref>ر.ک:مقاله خلیفه</ref>. این واژه عربی از ریشه ب ی ع است به معنای دست دادن، دست فشردن، دست راست خود را به دست راست دیگری زدن برای ایجاب عقد بیع. | ||
نخستین بیعت در [[سیره نبوی]]، بیعتِ [[حضرت علی(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت علی(ع)</ref> و [[خدیجه(س)]] با آن حضرت پس از قبول [[اسلام]] بود. [[بیعت عقبه]] اول و دوم در [[مکه]] روی داد و این دو بیعت، به ویژه بیعت دوم، زمینه ساز هجرت [[حضرت رسول]] به [[مدینه]] شد. بیعت پیش از اسلام، در عصر [[پیامبر اکرم]]، بعد از [[پیامبر]] و در تمام حکومت‌هایی که دعوی خلافت اسلامی داشتند، رواج داشته است. | نخستین بیعت در [[سیره نبوی]]، بیعتِ [[حضرت علی(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت علی(ع)</ref> و [[خدیجه(س)]] با آن حضرت پس از قبول [[اسلام]] بود. [[بیعت عقبه]] اول و دوم در [[مکه]] روی داد و این دو بیعت، به ویژه بیعت دوم، زمینه ساز هجرت [[حضرت رسول]] به [[مدینه]] شد. بیعت پیش از اسلام، در عصر [[پیامبر اکرم]]، بعد از [[پیامبر]] و در تمام حکومت‌هایی که دعوی [[خلافت اسلامی]] داشتند، رواج داشته است. | ||
=معنای لغوی و اصطلاحی بیعت= | =معنای لغوی و اصطلاحی بیعت= | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
بیعت لفظ عربی از ریشه «ب ی ع» است به معنای، دست دادن، دست فشردن، دست راست خود را به دست راست دیگری زدن برای ایجاب عقد بیع است. <ref>شهیدی، «بیعت و چگونگی آن در تاریخ اسلام، ص۱۲۵</ref> | بیعت لفظ عربی از ریشه «ب ی ع» است به معنای، دست دادن، دست فشردن، دست راست خود را به دست راست دیگری زدن برای ایجاب عقد بیع است. <ref>شهیدی، «بیعت و چگونگی آن در تاریخ اسلام، ص۱۲۵</ref> | ||
پیش از اسلام، در میان عرب رسم بود که هنگام خرید و فروش برای منجّز و قطعی ساختن عقد بیع و تأکید بر التزام خود به مفاد آن، خریدار و فروشنده دست راستِ خود را با ضربه به دست راستِ طرف دیگر می‌زد؛ این کار را | پیش از اسلام، در میان عرب رسم بود که هنگام خرید و فروش برای منجّز و قطعی ساختن [[عقد]] بیع و تأکید بر التزام خود به مفاد آن، خریدار و فروشنده دست راستِ خود را با ضربه به دست راستِ طرف دیگر می‌زد؛ این کار را <big>بَیعَت</big> یا [[صَفْقَه]] می‌گفتند و با وقوع آن، معامله انجام یافته تلقّی می‌شد. همچنین برای اینکه افراد جماعت یا قبیله‌ای با حاکم یا رئیس قبیله جهت اطاعت و فرمانبری از وی پیمان بندند، عمل دست دادن (مصافحه) معمول بود؛ و به سبب مشابهت آن با عملِ بیعت در خرید و فروش، این کار نیز بیعت نام گرفت. <ref>ابن خلدون، مقدمه، ص۲۰۹</ref> | ||
براین اساس، بسیاری از محقّقان معنای اصطلاحی بیعت را در متون و [[منابع اسلامی]]، نهادن دست راست در دست راست کسی به نشانه پذیرش اطاعت یا ریاست وی دانسته‌اند.<ref>شهرستانی، مدخل الی علم الفقه، ص۱۵۵ </ref> به تدریج، با ایجاد دگرگونی و تنوّع در شکل ظاهری بیعت، واژه بیعت علاوه بر عمل مزبور بر پیمان و تعهّدی که این کار حاکی و نشانه آن باشد نیز اطلاق شد، و در این معنای دوم، رواج و تداول یافت. | براین اساس، بسیاری از محقّقان معنای اصطلاحی بیعت را در متون و [[منابع اسلامی]]، نهادن دست راست در دست راست کسی به نشانه پذیرش اطاعت یا ریاست وی دانسته‌اند.<ref>شهرستانی، مدخل الی علم الفقه، ص۱۵۵ </ref> به تدریج، با ایجاد دگرگونی و تنوّع در شکل ظاهری بیعت، واژه بیعت علاوه بر عمل مزبور بر پیمان و تعهّدی که این کار حاکی و نشانه آن باشد نیز اطلاق شد، و در این معنای دوم، رواج و تداول یافت. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
=معنای بیعت در اسلام= | =معنای بیعت در اسلام= | ||
معنای شایع و مصطلح بیعت در [[قرآن]]، [[سنت]]، تاریخ، [[کلام]] و [[فقه سیاسی]] | معنای شایع و مصطلح بیعت در [[قرآن]]، [[سنت]]، تاریخ، [[کلام]] و [[فقه سیاسی اسلام]]، عقد و پیمانی است که فرد بیعت کننده با امام، حاکم یا شخصی دیگر می‌بندد تا در موضوعی خاص یا به طور عام مطیع و فرمانبردار وی بوده به مفاد تعهّد خود ملتزم و وفادار بماند. <ref>مکارم، انوار الفقاهة: کتاب البیع، ج۱، ص۵۱۷ </ref> | ||
=تاریخچه بیعت= | =تاریخچه بیعت= | ||