تابعین: تفاوت میان نسخه‌ها

۱. سماع از صحابه که یکی از راه های حفظ و حمل حدیث است.

۲. طول ملازمت با صحابه و برخورداری از قوه‌ی تمیز. <ref> مامقانی عبداللّه ، مقباس الهدایة فی علم الدرایة ج۳، ص۳۱۱</ref>. <ref> شهید ثانی ، زین‌الدین بن علی،  الرعایة فی علم الدرایة ، ص۳۴۶.</ref>

شرط دیدار را کافی دانسته و [[ابن حَجَر عسقلانی]] <ref>ابن حجر عسقلانی، احمد، نزهة النظر شرح نخبة الفکر، ص۱۱۳.</ref>  همین رأی را اختیار کرده است. برخی چند تن از تابعین را که سماع آن ها از صحابه به اثبات نرسیده معرفی کرده‌اند.<ref>سخاوی محمد بن عبدالرحمان، فتح المغیث شرح الفیة الحدیث ج۴، ص۱۴۷۱۴۹.</ref> <ref> خطیب بغدادی احمدبن علی ، الکفایة فی علم الروایة ص۳۸.</ref>

به عقیده‌ی این افراد، شرط دیدار از روایتی از [[رسول اکرم|رسول اکرم صلوات الله علیه]] به دست می‌آید که فرمود: «طوبی لِمَن رَآنی و آمن بی، و طوبی لمن رأی مَن رآنی » (خوشا به حال کسی که مرا دیده و به من ایمان آورده است و خوشا به حال آن شخص که شخصی را که مرا دیده، دیده باشد.<ref>سخاوی محمد بن عبدالرحمان، فتح المغیث شرح الفیة الحدیث ج۴، ص۱۴۸.</ref> <ref> سیوطی جلال‌الدین ، تدریب الراوی، ج۲، ص۲۰۷.</ref>