تاریخ تصوف در غرب (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

'''تاریخ تصوف در غرب''' به این مساله می پردازد که یکی از عوامل گسترش [[اسلام]] در غرب [[تصوف]] بوده است. تصوف با فرقه‌ها و نحله های خود به رغم اشکالاتی که به برخی باورها و عملکرد برخی از آنها گرفته می‌شود، همواره عنوان [[اسلام]] را حمل کرده‌اند. هم اکنون گروه‌های مختلفی از [[طریقه‌های صوفیه]] در غرب فعال هستند.

گفتنی است که پدیدۀ مهاجرت به غرب به نوعی گزینشی بوده است، چنان‌که مهاجران مسلمان در فرانسه عمدتاً از افریقای شمالی و به‌ویژه الجزایر، در آلمان از ترک‌زبانان، و در انگلیس از آسیای جنوبی به‌ویژه پاکستان هستند و چنان‌که خواهیم دید، گوناگونی طریقه‌های صوفیانه در این کشورها نیز بر مبنای همین طرح مهاجرت‌ها شکل گرفته است.

در سیر مطالعه و ترجمۀ مثنوی معنوی، و معرفی عرفان اسلامی به غرب می‌توان از پژوهشگرانی چون والنبورگ، هامرپورگشتال، گئورگ روزن، روکرت، پالمر، جیمز ردهاوس، ویلسن و پس از آنها وینفلد، آربری، نیکلسن، ریتر و شیمل نام برد. [۲]

از دیگر چهره‌های مشهور سنت‌گرایی که مفهوم حکمت خالده را در جهان متجدد مطرح کردند، می‌توان به مارتین لینگز (ابوبکر سراج‌الدین)، که از میان آثار متعددش، «تصوف چیست؟» و «هنر قرآنی خوش‌نویسی و تذهیب» به‌ویژه دارای اهمیت‌اند؛ و تیتوس بورکهارت، که با کتاب «درآمدی بر اصول تصوف» خود در شناساندن مکتب ابن عربی به جهان غرب نقش مهمی‌داشت، اشاره کرد.

[[رده:مقالات]]