تالیفات صوفیانه فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تالیفات صوفیانه فارسی''' از حدود نیمۀ سدۀ ۵ ق به بعد، توسط نویسندگان دینی شهرهای غرب خراسان، به خصوص [[نیشابور]]، طوس، مرو و هرات آغاز گردید.

یکی از نخستین صوفیان فارسی‌نویس در نیشابور [[ابوالحسن بُستی]] (د ربع آخر سدۀ ۵ ق) است که افزون بر چند بیت صوفیانۀ فارسی که از او به جا مانده است، رسالۀ کوتاهی نیز در شرح لااله‌الاالله دارد که در آن معراج باطنی و صوفیانه را از راه تحلیل کلمۀ توحید و با زبان رمز بیان کرده است. <ref>باخرزی، یحیی، ج۱، ص۱۸۰-۲۵۳، اوراد الاحباب و فصوص الآداب، به کوشش ایرج افشار، تهران، ۱۳۴۵ش.</ref>

اما نخستین کتاب صوفیانه که در ناحیۀ طوس نوشته شد، کیمیای سعادت ابوحامد محمد غزالی (د ۵۰۵ ق) بود؛ کتابی که بی‌تردید یکی از آثار برجستۀ کلاسیک در زبان فارسی است.