تقوا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تقوا''' به عنوان مهم‌ترین فضیلت [[دین]]ی و انسانی در بسیاری از کتاب‌های اخلاقی و اجتماعی، مورد بحث و تحلیل قرار گرفته و ابعاد مختلف آن از سوی بزرگان بررسی و تبیین شده است. آن چه مهم می‌نماید، شناخت این فضیلت انسانی و دینی نیست، بلکه ایجاد آن و بهره‌گیری از آثار و پیامدهای مثبت دنیوی و اخروی آن است.

تقوا به معنای حفظ کردن خویشتن از چیزی است که انسان از آن می‌ترسد. این واژه از ریشه «وقی» گرفته شده و به معنای حافظ و سپر است. تقوا در اصطلاح شرعی به معنای نگهداری نفس از چیزی است که موجب [[گناه]] می‌شود و گرفتار خشم و غضب الهی می‌گردد. برای دستیابی به مقام تقوا و رهایی از خشم الهی چیزی جز حرکت در راه مستقیم نیست که این راه دربردارنده همه آن چیزی است که ما از آن به دین یاد می‌کنیم. از این رو می‌توان تقوا را در اصطلاح و فرهنگ قرآنی عمل به دین معنا کرد یا پا را فراتر نهاد و تقوا را به معنای دینداری در حوزه ایمان و عمل دانست.

{{پانویس}}