ثقة الاسلامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ثقة الاسلامیه‏''' از فرق «[[شیخیه]]» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقة الاسلام» تبریزی (در گذشته در سال 1301 ه) هستند.

وی از شاگردان [[سید کاظم رشتی]] و هم درس [[حاج محمد کریم خان کرمانی]] بود. او «[[رکن رابع]]» را که

چهارمین اصل از اصول عقاید [[شیخیه کرمان]] و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است <ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178</ref>انکار کرد و او را لعن نمود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref> از این رو آنان را به طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة الاسلامیه می‌گویند.

پس از حاج میرزا شفیع ثقة الاسلام، پسرش «میرزا موسی» و پس از او «میرزا علی» معروف به «ثقة الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 ه به جرم مشروطه خواهی به دست روسهای تزاری در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وی برادرش «میرزا محمد» به ریاست این طایفه رسید. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات</ref> <ref>دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191</ref>  

رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره‌ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان‌ها و [[امام زمان (عج)]] است. به باور آنان رکن رابع احکام شرعی را بدون واسطه از امام زمان دریافت می‌ کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref> <ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178</ref>