جریان اسلام گرایی سنی در لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جریانات اهل سنت در بستر سیاسی لبنان''' <ref>[http://www.payam-aftab.com/fa/doc/news/5416/لبنان-اسلام-گرایان-سنی برای مطالعه بیشتر به سایت پیام آفتاب مراجعه کنید]</ref> موضوعی است که به بحثی جدی در میان خود اهل سنت به خصوص در نتیجه دو تحول کلیدی تبدیل شده‌است: نخست درگیری با «فتح الاسلام» که از سوی رئیس ارتش لبنان به ارتباط با القاعده متهم گردید و دوم رشد فزاینده القاعده در خاک لبنان. مجموعه این تحولات به این ترس دامن زده که مبادا افراطیون مذهبی لبنان را همانند دیگر کشورهای ورشکسته به عنوان سکوی پرش خود انتخاب نمایند. تحقیقات اولیه پلیس دربارهٔ حملات علیه نیروهای سازمان ملل متحد (UNIFILII) در تابستان ۲۰۰۷ و نیز بمب‌گذاری در اتوبوسی در عین علق، یک منطقه معروف مسیحی نشین، در فوریه همان سال نشان می‌دهد که هر دو حادثه کار گروه‌ها یا افراد سلفی الهام گرفته از القاعده بوده‌است. به گزارش پلیس «فتح الاسلام» در بمب‌گذاری عین علق دست داشته‌است. ایمن الظواهری نفر دوم القاعده نیز در پیامی ویدئویی حمله علیه نیروهای یونیفل را ستود بدون آن که مسئولیت آن را بپذیرد. افزایش تنشهای قومی و مذهبی در منطقه به دنبال اشغال عراق توسط ایالات متحده توجهات را به نقش ایفا شده از سوی اسلام‌گرایان در کشورهایی چون لبنان که شیعه و سنی تنشهای حادی را تجربه می‌نمایند، جلب نموده‌است. پویایی‌های داخلی لبنان خود همواره بخشی از روابط و اتحادهای خارجی و منطقه ای آن بوده‌است؛ همین امر برای اسلام‌گرایان نیز صادق است. جنگ‌های غرب در عراق و افغانستان خود از فاکتورهای مهم در شکل‌گیری بحث بین اسلام‌گرایان در داخل لبنان و بسیج آنها علیه غرب از ترس مورد حمله قرار گرفتن می‌باشد.

در سطح منطقه ای، الجماعه الاسلامیه مقابله با صهیونیسم را اولویت اول خود می‌داند و دقیقاً به همین خاطر است که روابط پیچیده‌ای با حزب‌الله دارد. ازیکسو حزب‌الله به نماد مقاومت، از اصول بنیادین الجماعه الاسلامیه، تبدیل شده‌است. از سوی دیگر مناقشه سیاسی داخلی بین حزب‌الله و متحد الجماعه الاسلامیه یعنی جریان المستقبل شرایط را سخت کرده‌است. رهبران جماعت اسلامی تأکید دارند که روابط آنها با حزب‌الله فرافرقه ای است. به گفته «ابراهیم المصری»، معاون الجماعه الاسلامیه، «ما نه در اتحاد با حزب‌الله هستیم و نه در مقابل آن». به گفته المصری در طول جنگ ژوئیه علیه اسرائیل، بسیاری از اعضای جماعت در کنار جنگجویان حزب‌الله در برخی از نقاط مرزی سنی نشین نظیر البوستان، مرواهین و یارین بوده‌اند و علیه اسرائیل جنگیده‌اند. الجماعه الاسلامیه به واسطه مدارس، کلینیک‌ها و انجمنهای خیریه حضور فعالی در سطح جامعه دارد.

این گروه شاخه‌ای از حزبی منطقه ای به همین نام است که در سال ۱۹۵۳ توسط «[[شیخ تقی الدین النبهاتی]]» تأسیس گردید و حضور محدودی در لبنان دارد. این گروه در سال ۲۰۰۶ مجوز فعالیت به عنوان حزب را از دولت سینیوره دریافت کرد. حزب التحریر دومین کنوانسیون خود را در اوت ۲۰۰۷ برگزار نمود و در آن بار دیگر تأسیس حکومت خلیفه ای (دعوت الخلیفه) را خواستار شد. این حزب در اکثر مناطق لبنان حضور دارد و دفتر اصلی آن در تریپولی است. بااین وجود حضور آن بیشتر رسانه‌ای است و نمی‌توان آن را یک جنبش خوب سازمان یافته با طرفداران قابل توجه در لبنان دانست. حزب التحریر اگرچه با تحصن اپوزیسیون، گروه ۸ مارس، در بیروت به مخالفت پرداخت اما در عین حال از اصرار المستقبل برای برپایی یک دادگاه بین‌المللی در ارتباط با ترور رفیق حریری حمایت نکرد. به گفته یکی از مقامات حزب مذکور «استراتژی برون رفت لبنان از بحران حاکم تنها ایجاد یک حکومت خلیفه ای و پذیرش اسلام به عنوان یک دیدگاه سیاسی جامع است». حزب التحریر مشارکت در انتخابات را ممنوع اعلام کرده اما سوگند یاد نموده که از خشونت و زور برای رسیدن به اهداف خود استفاده ننماید.

البته برخی از حامیان المستقبل با چنین دیدگاهی موافق نیستند و اتحاد با سلفیها را برخلاف برنامه سیاسی خود می‌دانند. این افراد مخالفت خود را با حزب‌الله را نه به خاطر دلایل مذهبی و طایفه ای بلکه به خاطر متحدان منطقه ای آن عنوان می‌کنند. درحالیکه جریان المستقبل در ظاهر تلاش می‌کند تا فاصله خود را با سلفیها حفظ نماید اما نمایندگان پارلمانی وابسته به آن در شمال همواره در صدد هستند تا با جنبش سلفی ارتباط نزدیکی داشته باشند چراکه معتقدند جریان سلفی به خاطر پایگاه اجتماعی گسترده می‌تواند در خدمت منافع المستقبل در زمان انتخابات یا افزایش تنش‌های سیاسی باشد. نمونه‌های زیادی از استفاده ابزاری المستقبل از دیدگاه ضدشیعی مفتیهای سلفی برای بسیج اهل سنت در طول مناقشه سیاسی با حزب‌الله وجود دارد که موید نظر فوق می‌باشد.