جعفر بن محمد بن قولویه قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg

| سال تولد =  

| تاریخ تولد = 280ق.

| سال درگذشت =  

| تاریخ درگذشت = 368ق.

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |سعدبن عبدالله اشعری |[[علی بن بابویه |علی بن بابویه قمی]] |ابن ولید قمی |ابوعبدالله محمدبن ابی‏‌القاسم «ماجیلویه» }}

'''جعفر بن محمد بن قولویه قمی''' (جعفر بن محمد بن مسرور)، [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] مشهور [[امامیه|امامی]]. شاگردی او نزد «سعدبن عبدالله اشعری» نشان‏‌گر آن است که وی هنگام وفات استادش، از سن کافی برای استماع حدیث(بیست ساله) برخوردار بوده است. پدرش «ابوجعفر محمد بن قولویه» معروف به «مسلمه» یا «ممله» از [[محدّث|محدثان]] بزرگ بود و برادرش «ابوالحسین علی بن محمد بن قولویه» نیز از محدثان [[مذهب شیعه|شیعه]] بوده است. ابن‏‌قولویه از فقهای صاحب فتوی بود که سعی داشت راه [[اجتهاد]] را در عرصه حدیث باز کند.

هم‌چنین در سال 337هجری هنگامی که [[قرامطه حجرالاسود]] را به [[مسجدالحرام]] باز می‏‌گرداندند، وی با علم به این‌که چنین جریانی رخ خواهد داد(زیرا داستانش را در کتاب‌ها خوانده بود)، عازم [[حج]] شد، ولی بیماری سختی در [[بغداد]] بر او عارض شد و از ادامه سفر بازماند و ناچار در همان‌جا اقامت گزید. احتمال می‏‌رود که وی پیش‏تر نیز به [[عراق]] آمده باشد، زیرا شماری از استادان عراقی او پیش از این تاریخ درگذشته بودند. ابن‏‌قولویه از فقهای صاحب فتوی بود که سعی داشت راه [[اجتهاد]] را در عرصه حدیث باز کند. وی در تمام کتاب‏‌های رجالی فردی برجسته، مورد اعتماد و راست‌گو معرفی شده است. به گفته [[نجاشی]] تمام ستایش‌‏هایی که در باره دیگران شده، استحقاق او از همه آن‌ها بیشتر است. در میان مورخان و رجال‏‌شناسان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌‏سنت]] نیز کسی جز به نیکی و بزرگی از او یاد نکرده است.  

در این میان [[ابن‏‌حجر]] در [[لسان‌المیزان|لسان‏‌المیزان]] پس از ستایش او، هشدار می‏‌دهد که در بزرگی او همین بس که از مدرسه او شاگردانی چون «شیخ مفید» بیرون آمده است. وی در قم، بغداد و مصر نزد اساتید زیادی بهره برده است.  از معاصران او [[محمدبن هارون تلعکبری]] است‏‌که متقابلاً از یکدیگر نقل روایت نموده‌‏اند. تألیفات و آثار ابن‌‏قولویه بیشتر در زمینه [[فقه]] و [[حدیث]] نوشته شده و در کلیه ابواب فقهی مانند: [[طهارت]]، صلاه، صوم و مانند این‌ها آثاری از خود برجای نهاده است. مشهورترین اثر او که اکنون نیز در دست است، کتاب «کامل‏الزیارات» است. این کتاب یکی از مهم‏ترین منابع امامیه در باب زیارات و آداب آن است. از دیگر آثار او کتاب‏‌های: «الاربعین»، «تاریخ الشهور و الحوادث فیها»، «ادب الحکام»، «قیام اللیل» و «النوادر» هستند. وی هم‌چنین اثری با عنوان «العدد فی شهر رمضان» داشته که در آن نظر خود را در باره عدم نقصان [[رمضان|ماه رمضان]] بیان کرده است.

در قم محضر بزرگانی مانند [[احمدبن ادریس اشعری]]، «علی بن بابویه قمی»، «ابن ولید قمی» و «ابوعبدالله محمدبن ابی‏القاسم» معروف به «ماجیلویه» را درک کرده و از آنها حدیث شنیده است. در بغداد نیز از محضر بزرگانی چون [[شیخ کلینی|محمدبن یعقوب کلینی]]، «عبدالعزیز یحیی جلودی»، [[محمدبن همام اسکافی]]، و [[ابوعمرو کشی]] استفاده کرده است. وی هم‌چنین از طریق مکاتبه، اجازه نقل روایات «ابن ابی عقیل عمانی» را دریافت نموده است. در مصر نیز برخی از روایاتش را از طریق استادش «محمدبن احمدبن سلیم صابونی» نقل کرده است.

وفات او در سال 368هجری در بغداد روی داد و در [[کاظمین]] کنار مرقد مطهر دو امام شیعیان(و نزدیک [[امام جواد (علیه‌السلام)]] ) به خاک سپرده شد. هم‌چنین قبر شاگرد نامدارش «شیخ مفید» نیز در همان‌جاست.