جغرافیای طبیعی مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

===جدول شمارۀ 1 ـ تعداد واحدهای تقسيمات کشوری مصر===

| 5 || بني || مثال || مثال || مثال || مثال || مثال || مثال

| 8 || دقهيليه || مثال || مثال || مثال || مثال || مثال || مثال

در شرق و شمال شرقی اين کشور شبه‌جزيرة سينا واقع شده و تا پيش از قرن نوزدهم کاملاً به خاک مصر متصل بود. اما در سده بيستم به تبعيت از گذشتگان، آب‌راهی ميان سرزمين اصلی و سرزمين سينا گشوده شد، تا بدين وسيله دريای سرخ را به دريای مديترانه متصل نمايند. اين آب‌راه که سوئز نام گرفته است 168 کيلومتر طول دارد (www.wikipedia.com) و مسير پر اهميت ارتباطی ميان سه قاره افريقا، آسيا و اروپا به شمار مي‌رود.

به لحاظ جغرافيايی سرزمين مصر به چهار بخش تقسيم مي‌شود:

1. دره و دلتای رود نيل: مساحت دره و دلتای اين رود بزرگ مجموعاً به 33هزار کيلومتر مربع بالغ مي‌گردد که تقريباً 4درصد از کل مساحت کشور را تشکيل مي‌دهد. 96درصد از مساحت مصر را صحرا دربرگرفته و نوار باريک رود نيل به طول 1530 کيلومتر، رگ حياتی آن است. (سيد مهدي تکيه‌اي، مصر، تهران وزارت امور خارجه، 1375، ص1)  

2. صحرای غربي: بخش واقع در کناره غربی رود نيل تا مرزهای غربی مصر را صحرای غربی مي‌نامند. مساحت اين بخش حدوداً 671هزار کيلومتر مربع است و تا کرانه‌های دريای مديترانه امتداد مي‌يابد. اين بخش از کشور را تپه‌های صخره‌ای دربرگرفته و از نظر تراکم جمعيت نيز در سطح پائينی قرار دارد.

3. صحرای شرقی: مساحت اين بخش از کشور مصر که از غرب به رود نيل و از شرق به دريای سرخ محدود شده است در حدود 225 هزار کيلومتر مربع است. و عمدتاً آب و هوای بيابانی و خشک دارد.

4. شبه جزيره سينا: اين شبه جزيره در حدود 60 هزار کيلومتر مربع و به شکل مثلثی است که قاعده آن در شمال و رأس آن در جنوب قرار گرفته است. (تکيه‌اي، پيشين، صص 1ـ3)  

آب و هوای مصر در نقاط مختلف متفاوت است. در تابستان در صحراها، هوا گرم و خشک و در ديگر نواحی گرم و مرطوب است. صحرای شرقی و غربی و کناره‌های دريای سرخ هوای گرم و يکسانی دارد، ولی شمال کشور دارای آب و هوای مديترانه‌ای است. هوای مصر تقريباً در تمام فصول غبار آلود است.

علاوه بر گرد و غبار، ذرات معلق شن نيز هوای بيابانی مصر را همراهی مي‌کند. اما در فصل بهار اين گرد و غبار به صورت طوفان‌های موسمی شن نمايان مي‌شود. 96 درصد از اين سرزمين را صحرا تشکيل داده است.

مصر در مجموع کشور کم‌ارتفاعی بوده و بلندترين نقطه در اين سرزمين کوه «کترنيه»(Katarnieh) در صحرای سينا است که 2642 متر از سطح دريا ارتفاع دارد.

مصر از لحاظ منابع طبيعی کشوری متوسط بوده و دارای معادنی از قبيل نفت و گاز و فسفات است. توليد نفت خام در مصر در دهه گذشته تقريباً 870 هزار (تکيه‌اي، پيشين، ص 47) بشکه در روز است که بخشی از آن صادر مي‌شود. نفت، سنگ آهن، فسفات، سنگ نمک، منگنز، سنگ آهک، طلا، ذغال سنگ، نقره، نيکل، تنگستن، مس و گوگرد مهم‌ترين معادن مصر هستند.

کشاورزی و زراعت در مصر اساساً در حاشيه رود نيل شکل گرفته است. محصولات اصلی تابستانی اين صنعت، شامل پنبه، برنج، ذرت و محصولات زمستانی آن عمدتاً گندم، لوبيا و برخی سبزيجات است. اما از لحاظ مواد غذايی، اين کشور وابستگی زيادی به خارج دارد و حدود نيمی از نياز غذايی خود را وارد می‌کند.