جمال الدین الحسین
جمال الدین الحسین (709 - 778 هجری قمری) شیخ، بازرگان و مبلغ اسلامی است که برای تجارت و نشر اسلام و دعوت به سوی خدا از سرزمین خود به جزایر خاور دور مهاجرت کرد و از اولین مبلغان مسلمان به شمار می رود. در جزیره جاوا . اکثر 9 قدیسی که اسلام را گسترش دادند از اولاد او در جاوه بودند که در حال حاضر یکی از مسلمان نشین ترین مناطق جهان است.
فهرست
1 درصد از
2 تولد و تربیت
3 مهاجرت کردن
4 تلاش های وکالت او
5 مرگ او
6 بازبینی کننده
6.1 استناد
نسبت
حسین بن احمد بن عبدالله اعظم خان بن عبدالملک بن علوی، عموی فقیه، سرهنگ دوم بن محمد، صاحب میربت بن علی، خلیع بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن احمد المهاجر بن عیسی بن محمد آل. -Naqib بن علی آل -Aridi بن جعفر الصادق بن محمد باقر بن علی زین العابدین بن قبیله الحسین ، به پسر از امام علی بن ابی طالب ، امام علی جفتفاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله .
او نوزدهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت وی در سال 709 هجری قمری / 1310 میلادی در منطقه ملابار هند به دنیا آمد. پدرش حاکم ایالت ملابر و پدربزرگش عبدالملک کسی بود که از حضرموت به هند مهاجرت کرد . جمال الدین الحسین برای کسب دانش بیشتر به مناطق مختلف سفر کرد، از جمله شهر سمرقند در آسیای مرکزی که مدت زیادی در آنجا زندگی کرد، زیرا در آن زمان یکی از مراکز علم و دانش بود.
مهاجرت او در حدود سال 750 هجری قمری / 1349 م به مجمع الجزایر مالایی مهاجرت کرد و اولین کسی بود که از خاندان عظمت خان به آسیای جنوب شرقی کوچ کرد . یکی از دلایل اصلی هجرت او، تبلیغ اسلام بود. او رسیده Kelanten در شبه جزیره مالایا و از آنجا به رهبری Samudera پاسای در جزیره سوماترا، پس از آن به جزیره نقل مکان جاوا ، جایی که او به عنوان "Jammad الکبری" شناخته شده بود، اما حضور او در جاوا بود به طور گسترده ای نیست معروف به نوه هایش، معروف به نه مقدسین . نواحی شرقی جاوه در آن زمان تحت فرمانروایی پادشاهی هندو ماجاپاهیت بود که نفوذ به آن بسیار دشوار بود، زیرا این کشور فضای داخلی جاوه را کنترل می کرد و این آموزه های هندو بود که مردم جاوه به آن پایبند بودند. تاثیر بسیار زیادی در زندگی دارد.
تلاش های حمایتی در پیاده روی به جزیره جاوه ، بخش جمال الدین حسین همراه با دانشمندان دیگر و شاگردانش و خود پسرانش به سه گروه، یا گروه اول مستقیماً از طریق اسمارنگ وارد جاوه شدند، اما در دماق توقف کردند . از دیماک سفر به ماجاپاهیت ادامه یافت، به طور دقیق، در روستای کوچکی به نام ترولان . در آنجا، این گروه پیوندی ایجاد کردند که هدف آن آموزش اسلام به هر کسی است که می خواهد دین اسلام را مطالعه کند. و اما گروه دوم به شهر گرسیک رفتند و در میان آنان نوه اش ملک ابراهیم بن برکت زین العابدین با برادرش جعفر ابراهیم بود. گروه سوم به سرپرستی پسرش ابراهیم آسمورو به طوبان رفتند .
جمال الدین الحسین وارد پادشاهی ماجاپاهیت شد و ابتدا در منطقه بوجونگورو زندگی کرد و مقدمات اسلام و تبلیغ و ارشاد را به دست آورد و تجربه او در زمینه کشاورزی فواید بسیاری را نصیب مردم ماجاپاهیت کرد. تا اینکه توانست آنها را به خود جلب کند و سرانجام بسیاری از مردم ماجاپهیت اسلام آوردند.
مرگ او سال 778 ق / 1376 میلادی در گذشت و شد در به خاک سپرده Trulan استان از شرق جاوا ، و در نظر گرفته شده به خود محل در حال حاضر بسیاری از مردم از سراسر اندونزی. گفته شد که او به جزیره سولاوسی رفت و به دلیل عدم گرویدن اکثر مردم آلبوکس به اسلام، تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد و در سال 857 هجری قمری / 1453 درگذشت و در قریه ای به خاک سپرده شد . توسورا و در کنار مسجد توسوره قدیمی منطقه و آجو که در آنجا به او خدمت می کنند، علاوه بر زیارتگاه های پراکنده دیگری در جزیره جاوه منسوب به اوست.
منابع