جنبش امل: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مصطفی چمران|شهید چمران]] به [[لبنان]] آمده بود تا برای خدمت به مسلمین و محرومین لبنان و در تماس بودن با انقلابیونی که با [[امام خمینی]](ره) مرتبط بودند، با امام موسی صدر همکاری کند؛ او در خدمت مسلمانان و گروه‌های اصلی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب ایران]] بود. محل اقامت و مرکز او نیز همیشه در [[جبل عامل]] در منطقه صور بود. درآن جا موسسه‌ای تأسیس کرد که از آن کادرهای مومن و باهوش و مجرب بیرون می‌آمدند. یعنی علوم و فنون فیزیک، ورزش و کُشتی می‌آموخت و فعالیت‌های آموزشی را نیز مجدانه به پیش می‌برد.

روزی فرا خواهد رسید که این مجلس را به شیخ محمدمهدی شمس الدین واگذار کنم، و خود منحصراً به جنبش امل بپردازم. من به شیخ محمد و علم و اخلاق وی برای ایفای نقش من در مجلس اعتماد دارم. از آن پس دیگر اتفاقی نبود، که هیچ یک از کسانی که امام موسی صدر برای دفترسیاسی جنبش امل یا شورای فرماندهی انتخاب کرده بود، برای عضویت در مجلس اعلای شیعیان نامزد نشوند. (نگاه کنید به اسامی اعضا در بخشی دیگر از همان موضوع) براساس همین واقعه، می‌توان استدلال کرد که امام موسی صدر برای هر مورد شخص مناسبی را انتخاب می‌کرد. شاید تماس­‌های فراوان وی با افراد فعال شیعه درطول پانزده سال این فرصت را فراهم کرده بود تا کسانی را که له یا علیه وی بودند، بیازماید. این مرحله ابتدا شاهد موج عظیم قومیت گرایی و ملی‌گرایی و پیوستن جوانان به جریانات سیاسی بود. سرانجام به جنگ داخلی انجامید که خشک و تر را سوزانید. بنابراین، طبیعی بود که دیدگاه ­های افراد فعال سیاسی مورد آزمون قرار گیرد و موضع‌گیری­‌های آنان متفاوت باشد. سال 1975، سال تأسیس [[مجلس اعلای شیعیان]] و جنبش امل، همچنان که سال گزینش درون فرقه‌ای بود، سال انتخاب در داخل صحنه سیاسی اصلی نیز به شمار می‌رفت.

ورود جنبش مسلحانه امل به صحنه عملی جنگ داخلی 1975، واکنش خشن [[حزب فالانژ]] را درپی داشت. شیخ پیرالجمیل، امام موسی صدر را متهم کرد که فرقه شیعه را در جنگی درگیر ساخته است، که از آن جان سالم به در نخواهد برد. به ­ویژه آنکه اعلام موجودیت جنبش، در نتیجه انفجار بعلبک، در پادگانی صورت گرفت که زیر نظارت فلسطینی­‌های [[جنبش فتح]] بود.

پیر جمیل با یادآوری موضع امام صدر در قبال جنگ داخلی لبنان و تحصن وی در مسجد «الصفا»ی مدرسه عاملیه، در اعتراض به برافروختن جنگ در تعدادی از مناطق لبنان، شرکت امام را در جنگ جدید به مثابه اعلام انصراف وی از اصولی دانست، که همواره برای آن در لبنان تبلیغ می‌کرد.

آغاز جنگ داخلی لبنان از نظر سید موسی صدر یک فتنه آمریکایی بود، که می‌خواست لبنان را نسبت به آنچه در منطقه روی می‌دهد، سرگرم سازد. طبق نظریه کیسینجر، برای جلوگیری از ­وقوع جنگ­‌های بزرگ، باید جنگ­‌های کوچک برافروخته شود. جنگ بزرگ مداوم عبارت است از: کشمکش عربی ـ صهیونیستی، که به اعتقاد کیسینجر (­وزیر خارجه وقت [[آمریكا|آمریکا]]­) باید جنگ­‌های کوچکی پیرامون آن به راه افتد. و این امر در لبنان به وقوع پیوست.

اعتراض سید موسی صدر به این جنگ به همین دلیل بود. وی برای نشان دادن این اعتراض، تصمیم به تحصن در مسجد الصفا در بیروت گرفت. تحصن عملاً به یک راهپیمایی سیاسی مبدل شد، که توجه تمام لبنان را به خود جلب کرد. هزاران نفر از سطوح گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره به سوی [[مسجد]] شتافتند.

از این رو، شیخ پیرجمیل به وجود جنبش مسلحانه امل اعتراض کرد، و وجود آن را منافی اصول اعلام شده از سوی امام صدر و عملاً مشارکت در جنگ داخلی دانست. آیا وجود جنبش آنگونه که فالانژها شایع کرده بودند، یک اشتباه بود، یا هماهنگ با طرح­های تئوریک و سیاسی امام؟

جنبش امل پس از پنج ماه از تأسیسش، در 16/9/1975 با یک چالش مستقیم در قلب [[بیروت]] روبرو شد. ماجرا این بود که به دستور بشیر جمیل، نایب رئیس شبه نظامیان فالانژ، گروه­‌های مسلح بندرگاه و بازارهای تجاری بیروت را به تصرف خود درآوردند، و به کشتار شهروندان پرداختند. در این کشتار بیرحمانه 300 تن شهید و بیش از 1000 تن زخمی شدند. جو وحشت و رعب آنچنان بر کشور مستولی شد، که جنگ ناپیوسته به جنگ جنون‌آمیزی بدل گشت، و از همان روز گروگانگیری، انداختن اجساد زیر پل­‌ها، و حتی مثله کردن اجساد و دیگر اعمال وحشیانه آغاز شد، که آدمی از بازگو کردن آن شرم دارد.

تأثر امام موسی صدر از این جنایت فالانژها به حدی بود که روز شنبه سیاه را پایان خط گفتگو با حزب فالانژ دانست. وی پس از آگاهی از خبر کشتار فالانژها، به نزدیکان خویش می‌گوید: اگر اکنون یک میلیون تفنگ داشتیم، دارای یک میلیون رزمنده می‌شدیم. بدین ترتیب، امل، ناخواسته از طرف­های درگیر در جنگ داخلی شد. زیرا در این جنگ به دفاع از محرومان تمام لبنان برخاست. مخصوصاً پس از اینکه مقاصد فالانژها مبنی بر تسلط بر کشور از طریق جنگ فرقه‌ای فاش شد. فالانژها برای پاکسازی مناطق تحت سیطره خود [[مسلمانان]] را ــ که اغلب شیعه بودند ــ از آن مناطق اخراج کردند. این هم پیام دیگری برای امام موسی صدر بود که او را برآن داشت تا بیش از پیش درصدد یکپارچگی لبنان باشد، و بیش از همه به فکر حمل اسلحه برای دفاع از اصلی که بدان ایمان داشت بیفتد.

# [https://www.porseman.com/article/%D8%AC%D9%86%D8%A8%D8%B4-%D8%A7%D9%85%D9%84/10881 برگرفته از سایت جنبش امل - پرسمان دانشگاهیان]

# [https://www.rahe-hadi.ir/fa/article/6/%D8%AC%D9%86%D8%A8%D8%B4-%D8%A7%D9%85%D9%84-%D9%88-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D8%B5%D8%AF%D8%B1-(%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA-%D8%B3%D9%88%D9%85) برگرفته از سایت جنبش امل جنبش امل و امام موسی صدر (قسمت سوم) راه‌هادی]