۸۵٬۸۳۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' بهانه جویی' به ' بهانه‌جویی'
جز (جایگزینی متن - ' می خواهند' به ' می‌خواهند') |
جز (جایگزینی متن - ' بهانه جویی' به ' بهانه‌جویی') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=شدت عمل در برابر منافقان= | =شدت عمل در برابر منافقان= | ||
<br> | <br> | ||
کار از ایرادهای فردی و | کار از ایرادهای فردی و بهانه‌جویی‌های شخصی به توطئه‌های دسته جمعی و فعالیت‌های گروهی کشید و پیغمبر خدا اطلاع یافت که منافقان گذشته از اینکه خودشان حاضر به شرکت در جنگ نیستند در خانه یکی از یهودیان مدینه به نام سویلم که در محله«جاسوم» قرار داشت انجمن کرده تا مردم را از شرکت در جنگ باز دارند. | ||
<br> | <br> | ||
برای سرکوبی آنان و تنبیه توطئه‌گران و عبرت دیگران، پیغمبر اسلام طلحة بن عبیدالله را با گروهی از مجاهدان مأمور کرد تا خانه مزبور را آتش زده و ویران کنند. | برای سرکوبی آنان و تنبیه توطئه‌گران و عبرت دیگران، پیغمبر اسلام طلحة بن عبیدالله را با گروهی از مجاهدان مأمور کرد تا خانه مزبور را آتش زده و ویران کنند. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
=غیبت حضرت علی(ع) در جنگ تبوک= | =غیبت حضرت علی(ع) در جنگ تبوک= | ||
<br> | <br> | ||
برای نخستین بار بود که پیغمبر خدا(ص) به [[علی بن ابیطالب]] دستور داد در مدینه بماند و سرپرستی خانواده و خویشان او را به عهده بگیرد با اینکه در همه نبردها و سفرهای قبلی علی(ع) ملازم رکاب و پرچمدار آن حضرت در جنگ‌ها بود و چون این مطلب تازگی داشت بهانه‌ای به دست منافقان افتاد تا به یاوه سرایی بپردازند و هر کس پیش خود نوعی تفسیر و تأویل کند و نسبت | برای نخستین بار بود که پیغمبر خدا(ص) به [[علی بن ابیطالب]] دستور داد در مدینه بماند و سرپرستی خانواده و خویشان او را به عهده بگیرد با اینکه در همه نبردها و سفرهای قبلی علی(ع) ملازم رکاب و پرچمدار آن حضرت در جنگ‌ها بود و چون این مطلب تازگی داشت بهانه‌ای به دست منافقان افتاد تا به یاوه سرایی بپردازند و هر کس پیش خود نوعی تفسیر و تأویل کند و نسبت بهانه‌جویی به پیغمبر و یا علی بن ابیطالب(ع) بدهند. | ||
<br> | <br> | ||
برخی تن پروران که خود از ترس گرما و سختی، جمع‌آوری محصول را بهانه کرده و در مدینه مانده بودند گفتند: علی(ع) هم از ترس گرما و دوری راه و مشکلات آن | برخی تن پروران که خود از ترس گرما و سختی، جمع‌آوری محصول را بهانه کرده و در مدینه مانده بودند گفتند: علی(ع) هم از ترس گرما و دوری راه و مشکلات آن بهانه‌جویی کرده و همراه پیغمبر(ص) نرفته است و جمعی دیگر گفتند: حضور علی(ع) در این سفر بر پیغمبر(ص) سنگین و دشوار بوده و از این رو پیغمبر(ص) برای بردن او بهانه‌جویی کرده و به عنوان سرپرستی خانواده و خویشان او را در شهر گذارده است. | ||
<br> | <br> | ||
اما پاسخی را که پیغمبر خدا بعدا به علی(ع) داد و علت این کار را بیان فرمود به صورت رمز و کنایه پرده از روی اغراض پلید و نیت‌های فاسد و آلوده آنها برداشت و در همان سخنان، مقام علی(ع) را تا سر حد خلیفه بلافصل و جانشین واقعی خود بالا برد و با این بیانی که همه مورخین [[اهل سنت]] و [[محدثین]] آنها ذکر کرده‌اند، جلوی همه یاوه سرائی‌ها را نیز گرفت. | اما پاسخی را که پیغمبر خدا بعدا به علی(ع) داد و علت این کار را بیان فرمود به صورت رمز و کنایه پرده از روی اغراض پلید و نیت‌های فاسد و آلوده آنها برداشت و در همان سخنان، مقام علی(ع) را تا سر حد خلیفه بلافصل و جانشین واقعی خود بالا برد و با این بیانی که همه مورخین [[اهل سنت]] و [[محدثین]] آنها ذکر کرده‌اند، جلوی همه یاوه سرائی‌ها را نیز گرفت. | ||