حاصریه (ازلیه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پانویس رنگی}}
'''حاصریه‏''' که ازلیه نیز نام دارند پیرو شخصی به نام ابو‌حاصر بودند که معتقد بود همه مخلوقات از ازل نزد خداوند بوده‌اند و خداوند همانطور که آنان را در ازل می‎‌شناخت، اکنون نیز می‌شناسد.
'''حاصریه‏''' که ازلیه نیز نام دارند پیرو شخصی به نام ابو حاصر بودند که معتقد بود همه مخلوقات از [[ازل]] نزد خداوند بوده‌اند و خداوند همان طور که آنان را در ازل می‎‌شناخت، اکنون نیز می شناسد.  
همچنین خداوند هر زمان که علم پیدا کند که [[مومن]] [[کافر]] می‌شود، او را کافر و دشمن می‌پندارد در حالیکه هنوز [[ایمان]] دارد و بالعکس هر‌گاه بداند که شخص کافری مومن می‌شود، او را دوست خود می‌پندارد و حال آنکه هنوز مومن نشده است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاحات اندک در عبارات.</ref> <ref>الیمانی احمد‌بن یحیی‌بن‌مرتضی، المنیة‌و‌الأمل فی شرح‌الملل و‌النحل، یحیی‌بن‌مرتضی الیمانی، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، چاپ بیروت، ص 120
</div>
</ref> <ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة‌الفرق و‌الجماعات و‌المذاهب و‌الاحزاب و‌الحرکات‌الاسلامیة، ص266</ref>.


== پانویس ==
{{پانویس}}


همچنین خداوند هر زمان که علم پیدا کند که شخص مومن کافر می‌شود او را  کافر و دشمن می پندارد در حالی که هنوز ایمان دارد و با العکس هر گاه بداند که شخص کافری مومن می‌شود، او را دوست خود می پندارد و حال آن که هنوز مومن نشده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاحات اندک در عبارات.</ref> <ref>الیمانی احمد بن یحیی بن مرتضی، المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل، یحیى بن مرتضى الیمانى، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور،  چاپ بیروت، ص 120
[[رده:فرق و مذاهب]]
</ref> <ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص266</ref>
 
==پانویس==
 
[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده: کلام ]]
[[رده: مذاهب کلامی ]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۴

حاصریه‏ که ازلیه نیز نام دارند پیرو شخصی به نام ابو‌حاصر بودند که معتقد بود همه مخلوقات از ازل نزد خداوند بوده‌اند و خداوند همانطور که آنان را در ازل می‎‌شناخت، اکنون نیز می‌شناسد. همچنین خداوند هر زمان که علم پیدا کند که مومن کافر می‌شود، او را کافر و دشمن می‌پندارد در حالیکه هنوز ایمان دارد و بالعکس هر‌گاه بداند که شخص کافری مومن می‌شود، او را دوست خود می‌پندارد و حال آنکه هنوز مومن نشده است.[۱] [۲] [۳].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاحات اندک در عبارات.
  2. الیمانی احمد‌بن یحیی‌بن‌مرتضی، المنیة‌و‌الأمل فی شرح‌الملل و‌النحل، یحیی‌بن‌مرتضی الیمانی، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، چاپ بیروت، ص 120
  3. حنفی عبدالمنعم، موسوعة‌الفرق و‌الجماعات و‌المذاهب و‌الاحزاب و‌الحرکات‌الاسلامیة، ص266