حبیب بن مظاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

|شرطة الخمیس • سالخورده‌ترین یار [[امام حسین|امام حسین(علیه السلام)]] در [[کربلا]] که در [[روز عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.

|[[عراق]] • [[کربلا]] • حرم امام حسین(علیه السلام)

"حبیب بن مظاهر اسدی" از یاران خاص [[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه السلام)]]، [[حسن بن علی|امام حسن(علیه السلام)]] و [[امام حسین|امام حسین(علیه السلام)]] بوده است. ‏وی اهل [[کوفه]] و از [[قبیله بنی اسد]] بوده و کنیه‌ای به نام ابوالقاسم داشت. سال تولد او را در برخی از کتب تاریخ به ۱۴ سال پیش از [[هجرت]] و یا یک سال پیش از [[بعثت]] نوشته‌اند. حبیب بن مظاهر در سال نهم هجری به همراه خانواده خود به [[مدینه]] مهاجرت کرده و در آنجا سکنا گزید. او در سن ۷۵ سالگی و در [[واقعه عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.  

حبیب ابن مظاهر علاوه بر داشتن زندگی ساده و بی ریا که در آن نسبت به امور دنیوی کاملاً بی رغبت بود، از نظر اخلاقی و ایمانی درجه بالایی داشت. او فردی با [[تقوا]] و مخلص بود که هر شب را به [[عبادت]] [[خداوند]] بزرگ می‌پرداخت. حبیب ابن مظاهر حافظ کل [[قرآن کریم]] نیز بود و به فرموده امام حسین (علیه السلام)، هر شب یک ختم [[قرآن]] می‌کرد. حبیب در زمینه‌های دیگری مانند ادبیات، مناظره و جدل، [[تفسیر]]، علوم [[فقه]] و قرائت نیز تبحر خاصی داشت.  

در دورانی که پیامبر اسلام [[حضرت محمد (ص)|حضرت محمد(صلی الله علیه)]] دعوت خود را در مکه آغاز کردند، حبیب بن مظاهر سن کمی‌داشت. در آن زمان، او هم بازی [[امام حسین|حسین بن علی(علیه السلام)]] بود؛ بنابراین پیامبر به او علاقه زیادی داشت و درباره او می‌فرمود: من او را دوست دارم، زیرا فرزندم [[امام حسین|حسین(علیه السلام)]] او را دوست دارد. وی پس از هجرت پیامبر از مکه به [[مدینه]]، نزد پیامبر رفته و احکام [[اسلام]] را از او فراگرفت. پس از آن او در زمره اصحاب پیامبر قرار گرفته و به یکی از خدمت‌گزاران خوش نام پیامبر و [[اهل بیت]] تبدیل شد. حبیب هر گاه حدیثی از پیامبر می‌شنید آن را برای دیگران نیز بازگو می‌کرد.  

حبیب بن مظاهر هنگامی که امام علی (علیه السلام) کوفه را مرکز خلافت خویش قرار داد، به آن جا آمده و ساکن گردید. او در همه جنگ‌ها در رکاب امام علی (علیه السلام) قرار داشته و از یاران خاص آن حضرت محسوب می‌شد. یکی دیگر از وظایف او انتقال علم و دانش امام علی (علیه السلام) در کنار افراد دیگری همچون عمرو ابن حمق خزاعی، [[میثم تمار]] و رشید هجری به دیگران بود. همچنین او در در گروهی به نام "[[شرطه الخمیس]]" که شامل گروه خاصی از اصحاب [[امیرالمومنین]] می‌شد، قرار گرفته ماموریت‌های ویژه‌ای را از طرف آن حضرت انجام می‌داد.  

در سال ۶۰ قمری و پس از از مرگ [[معاویه]]، حبیب بن مظاهر به همراه عده‌ای دیگر از بزرگان [[شیعه]] در [[کوفه]] مانند مسیب بن نجبه، [[سلیمان بن صرد]] و شداد بجلی از [[بیعت]] با [[یزید]] خودداری کردند. آنها به امام حسین (علیه السلام) نامه نوشته او را برای قیام بر ضد عمر، به شهر کوفه دعوت کردند. همچنین هنگامی که [[مسلم بن عقیل]] به کوفه آمد، حبیب بن مظاهر برای حمایت از او در منزل مختار درباره مسلم سخن گفته و به یاری او شتافت. پس از خیانت کوفیان نسبت به امام حسین (علیه السلام)، حبیب بن مظاهر به سمت [[کربلا]] رفت. وی با مشاهده یاران اندک و دشمنان بسیار زیاد امام از او درخواست کرد که به نزد قبیله بنی اسد که در آن نزدیکی قرار داشت رفته و آنها را دعوت کند. امام به او رخصت رفتن دادند. سپس او به آنجا رفته و شروع به موعظه کرد، اما در پایان [[عمر بن سعد بن‌ ابی‌ وقاص|عمر بن سعد]] با فرستادن سپاهی از پیوستن آن قبیله به یاران امام (علیه السلام) ممانعت به عمل آورد.  

حبیب بن مظاهر در عصر [[تاسوعا]] در جهت موعظه دشمنان امام حسین (علیه السلام) که در پی حمله به خیمه‌های آن حضرت بودند، آنها را از جنگ بر حذر داشته و به ذکر اوصاف امام و یارانش پرداخت. همچنین وی فردی را که از طرف عمره بن سعد برای امام حسین (علیه السلام) نامه آورده بود، نصیحت کرده و از بازگشت به سمت ستمکاران بر حذر داشت. همچنین در شب [[عاشورا]] به همراه اصحاب امام حسین (علیه السلام) به نزد آن حضرت رفته و اعلام کرد که تا آخرین قطره خون خود از خاندان پیامبر اسلام (صلی الله علیه) حمایت خواهد کرد.  

قبل از از شروع اوج‌گیری جنگ در صبح عاشورا، امام حسین (علیه السلام)، زهیر بن قین را در سمت راست لشکر، حبیب بن مظاهر در سمت چپ و [[عباس بن علی|حضرت ابوالفضل(علیه السلام)]] را با پرچم در قلب نیرو‌های لشکر خود مستقر کردند. در ابتدای جنگ که لشکریان عمر بن سعد شروع به طلبیدن مبارز کردن، حبیب بن مظاهر و بریر قصد رفتن به سوی میدان جنگ کرده، اما امام مانع از رفتن آنها شد. در هنگام نماز ظهر عاشورا حبیب ابن مظاهر به "حصین بن نمیر" که خطاب به لشکر امام حسین (علیه السلام) میگفت نمازتان قبول نیست، حمله کرده و با شمشیر به صورت اسب او زده و به زمینش انداخت. سپس یاران حصین حمله کرده و او را از چنگ حبیب نجات دادند. پس از شروع مجدد جنگ حبیب بن مظاهر با وجود سن بالا قهرمانانه در رکاب امام شمشیر زده و حدود ۶۲ نفر از لشکریان دشمن را به هلاکت رساند. سپس فردی از لشکریان دشمن به نام "بدیل بن صریم عقفانی " حمله کرده و با شمشیر بر فرق سر او فرود آورد در این هنگام فرد دیگری نیز با نیزه به او حمله کرد و حبیب و از اسب به زمین انداخت. در پایان در حالی که محاسن حبیب با خون سرش خضاب شده بود، بدیل سر او را از تن جدا کرد.

پس از پایان جنگ و هنگامی که قبیله بنی اسد اقدام به خاکسپاری شهدای کربلا کردند، جسد بدون سر حبیب که از بزرگان آنها بوده را در ده متری قبر مطهر امام حسین (علیه السلام) به صورت جداگانه مدفون کردند. سال‌ها بعد مرقد حبیب بن مظاهر در داخل [[حرم]] امام حسین (علیه السلام) قرار گرفته و اکنون محل آن در رواق جنوبی حرم است. همچنین سر او در کنار سر علی اکبر و سر عباس بن علی در آرامگاه "باب الصغیر" در [[سوریه]] به خاک سپرده شد.