حجاز

از ویکی‌وحدت

حجاز سرزمین معروفی در جزیره العرب است که نواحی شرقی دریای احمر را شامل می‌شود. واژه حجاز به معنای «مانع» است و از آن جهت این سرزمین را حجاز نامیده‌اند که در فاصله‌ی میان سرزمین نجد و تهامه است و این دو سرزمین را از همدیگر جدا می‌کند.

قسمت سبز رنگ منطقه حجاز
نام سرزمین حجاز
وسعت ۳۸۸,۵۰۰ کیلومتر مربع
جمعیت ۵,۴۶۳,۰۰۰ نفر
شهر های مهم مکه، مدینه، طائف، جده و رابغ
زبان عربی
دین اسلام
خاندان و طوایف قریش، ثمود، ثقیف، غَطَفان، بنی اسد

جغرافیا


سرزمین حجاز از نظر جغرافیایی همانند دیگر مکان‌های جزیره العرب، بسیار خشک و کم آب است. از این رو مناطق قابل سکونت دائم در آن کم بوده است. در هنگام ظهور اسلام فقط چند شهر مکه، مدینه، طائف و خیبر از مراکز آباد و مسکونی حجاز به شمار می‌آمد ولی اکنون حجاز قسمت آباد و پرجمعیت کشور پادشاهی عربستان را تشکیل می‌دهد.[۱]

حجاز در عصر جاهلیت


در جامعه عربی حجاز در عصر جاهلیت، به علت نبود حکومت مرکزی و به طورکلی، فقدان حکومت به معنای امروزی، نهاد قانون گذاری هم دیده نمی شود؛ اما این، به مفهوم نبود قانون در آن زمان نیست؛ بلکه قانون های برآمده از اجتماع وجود داشت که در واقع، همان سنّت های عصر جاهلی بودند که جوامع عربی بر اساس تعصب قبیلگی و عُرف قبایل به آنها عمل می کردند.
یافته ها نشان می دهد که سنّت هایی مانند: بیعت، حلف، جوار و اخذ بالثار، از مهم ترین قانون های عصر جاهلی بودند و مکانیزم اجرای آن نیز همان تعصبات قبیلگی، نظارت عمومی و از همه مهم تر، لزوم وفای به عهد بود که در جامعه آن روز، از اهمیت بسزایی برخوردار بودند.

زندگی پیش از اسلام


قبل از اسلام، زندگی در حجاز به دو شیوه بیابان‌گردی و شهرنشینی بود و چون بخش اعظم حجاز، مانند سایر جاهای جزیرة العرب، خشک و صحرایی بود زندگی بدوی نیز در آن‌جا متداول‌تر بود.[۲]
اغلب روستاها و شهرها در واحه‌های حاصل‌خیز یا در استراحت‌گاه‌ها و در مسیر کاروان‌ها تأسیس می‌شدند.
حجاز مسکن قبایل بدوی بزرگی از عَدنان، قَحطان و قُضاعه بود.