حرم حسین بن علی (سیدالشهدا): تفاوت میان نسخه‌ها

حرم حسین بن علی (سیدالشهدا) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۵

۴۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '[[حسین بن علی' به '[[حسین بن علی (سید الشهدا) '

Hadifazl

Writers، confirmed، مدیران

۸۵٬۸۳۹

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 <div class="wikiInfo">[[پرونده:حرم امام حسین(ع).jpg|جایگزین=حرم امام حسین(ع)|بندانگشتی|حرم امام حسین(ع)]]</div>
-'''حرم امام حسین''' محل دفن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین]] و شماری از [[بنی‌هاشم]] و [[شهدای کربلا]] است. در این حرم، امام حسین به همراه [[علی بن حسین (علی اکبر)|علی اکبر]] در پایین پا و [[علی بن حسین (علی اصغر)|علی اصغر]] بر سینه در ضریح دفن‌اند. هم‌چنین بیشتر شهدای کربلا کمی آن‌سوتر در حرم به خاک سپرده شده‌اند. در شمال شرقی حرم امام حسین، حرم [[حضرت عباس]] قرار دارد. مابین دو حرم را [[بین الحرمین]] می‌گویند.
+'''حرم امام حسین''' محل دفن [[حسین بن علی (سید الشهدا)
+ (سید الشهدا)|امام حسین]] و شماری از [[بنی‌هاشم]] و [[شهدای کربلا]] است. در این حرم، امام حسین به همراه [[علی بن حسین (علی اکبر)|علی اکبر]] در پایین پا و [[علی بن حسین (علی اصغر)|علی اصغر]] بر سینه در ضریح دفن‌اند. هم‌چنین بیشتر شهدای کربلا کمی آن‌سوتر در حرم به خاک سپرده شده‌اند. در شمال شرقی حرم امام حسین، حرم [[حضرت عباس]] قرار دارد. مابین دو حرم را [[بین الحرمین]] می‌گویند.
 اولین بنا بر مرقد امام حسین، ‌ توسط [[مختار ثقفی]] ساخته شد. در دوره‌های بعد [[شیعیان]] و محبان [[اهل بیت]] به‌ویژه پادشاهان و حاکمان، اهتمام ویژه‌ای بر بازسازی، ترمیم و توسعه این حرم داشته‌اند. حرم امام حسین بارها از سوی مخالفان از جمله [[خلفای عباسی]] و [[وهابیان]] تخریب شده است. مهم‌ترین تخریب حرم امام حسین در زمان [[متوکل]] و آخرین آنها در سال ۱۴۱۱ق توسط حکومت [[حزب بعث عراق]] در پی [[انتفاضه شعبانیه]] صورت گرفت.
 بیشترین زیارت کنندگان در روزهای [[عاشورا]]، [[اربعین]] و [[نیمه شعبان]] در حرم امام حسین گردهم می‌آیند. در فقه شیعه، حرم و تربت امام حسین احکام خاصی دارد.
@@ خط ۷: / خط ۸: @@
 بر اساس گزارش‌های تاریخی بعد از [[شهادت]] امام حسین و شهدای کربلا و خروج سپاه [[اموی]] از سرزمین [[کربلا]]، گروهی از [[قبیله‌ بنی‌اسد]] خود را به کربلا رسانده و پیکر شهدا را به خاک سپردند<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 114، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.</ref>. بر این اساس، نخستین بنای نشانگر مزار امام حسین، برآمدگی‌هایی از خاک بود که زائران بدان سو رهنمون می‌شدند<ref>امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعه، ج 1، ص 613، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1403ق.</ref>.
-[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] فرمود: بعد از آن‌که [[جبرئیل]] خبر شهادت امام حسین را به من داد، گفت: فرشتگانی را در حالی که با ایشان ظروفی از یاقوت و زمرّد و مملوّ از آب حیات بود و حلّه‌‏ها و عطرهای [[بهشت|بهشتی]] به همراه دارند از آسمان هفتم به زمین فرو می‌آیند. [[فرشتگان]] بدن‏‌های ایشان را با آن آب شست‌وشو داده و حلّه‏‌ها را به تن آنها کرده و با آن عطرها حنوطشان می‌کنند و دسته دسته بر ایشان [[نماز]] می‏خواند، و پس از اتمام نماز، خدا گروهی از امتم را که [[کفار]] آنان را نمی‌‏شناسند و در ریختن خون شهداء نه با گفتار و نه با کردار و نه با قصد شرکت کرده‏ اند را می‌فرستد تا اجسام و بدن‌های آنها را دفن کنند و برای قبر [[حسین بن علی (سید الشهدا)|سیدالشهداء]] در آن سرزمین نشانه‌‌ای نصب کرده تا برای حق‌جویان نشانه‌ و سببی برای رستگاری اهل ایمان باشد<ref> ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص 264 – 265، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356ش.</ref>.
+[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] فرمود: بعد از آن‌که [[جبرئیل]] خبر شهادت امام حسین را به من داد، گفت: فرشتگانی را در حالی که با ایشان ظروفی از یاقوت و زمرّد و مملوّ از آب حیات بود و حلّه‌‏ها و عطرهای [[بهشت|بهشتی]] به همراه دارند از آسمان هفتم به زمین فرو می‌آیند. [[فرشتگان]] بدن‏‌های ایشان را با آن آب شست‌وشو داده و حلّه‏‌ها را به تن آنها کرده و با آن عطرها حنوطشان می‌کنند و دسته دسته بر ایشان [[نماز]] می‏خواند، و پس از اتمام نماز، خدا گروهی از امتم را که [[کفار]] آنان را نمی‌‏شناسند و در ریختن خون شهداء نه با گفتار و نه با کردار و نه با قصد شرکت کرده‏ اند را می‌فرستد تا اجسام و بدن‌های آنها را دفن کنند و برای قبر [[حسین بن علی (سید الشهدا)
+ (سید الشهدا)|سیدالشهداء]] در آن سرزمین نشانه‌‌ای نصب کرده تا برای حق‌جویان نشانه‌ و سببی برای رستگاری اهل ایمان باشد<ref> ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص 264 – 265، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356ش.</ref>.
 بعد از شهادت امام حسین، [[علی بن الحسین (زین العابدین)]] برای شهادت پدر و شهدای کربلا و برهنه ماندن پیکر آنان بی‌تابی می‌کرد. [[حضرت زینب]] به آن‌حضرت فرمود: «…بی‌تابی نکنید؛ زیرا خداوند متعال گروهی از این امت که در شمار ستم‌کاران و سرکشان نیستند و در بین اهل آسمان‏‌ها معروف و مشهور هستند، پیمان گرفته است که این اعضای قلم شده را جمع کرده و دفن نموده و این ابدان و اجسام خون‌آلود را به خاک سپرده و در این سرزمین برای قبر پدرت نشانه‌‏ای نصب کرده که اثرش هیچ‌گاه کهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن‌را محو نمی‏کند…»<ref> همان، ص 262.</ref>.