confirmed، مدیران
۳۲٬۹۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
بعد از مدتی متوکل به فرمانده‌اش دستور داد تا دست از سر مردم آن منطقه بردارد و به گونه‌ای وانمود کند که گویا از طرف متوکل برای اصلاح برخی امور به [[کوفه]] اعزام شده بود (و اساسا مأموریت او به کربلا نبود!). اما بعد از گذشت مدتی(حدود ده سال) و در سال 247 قمری دوباره به گوش متوکل رساندند که جمعیت فراوانی از کوفه و حوالی آن برای زیارت قبر امام حسین رفته تا جایی که در آن‌جا بازار خرید و فروشی نیز تشکیل شده است! متوکل برای دومین بار افسری را با لشکر فراوانی به سوی کربلا اعزام نمود و منادی او فریاد کشید که هرکس به زیارت برود خونش مباح است! و سپس آن فرمانده، قبر امام را تخریب کرد و زمین آن منطقه را به زمین کشاورزی تبدیل کرد و به دنبال آن بود که زیارت تعطیل شد و متوکل تصمیم به تعقیب فرزندان [[ابوطالب]] و نیز تمام شیعیان گرفت، اما بعد از مدتی خودش کشته شد و کاملا به آرزویش نرسید<ref> شیخ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص 328، قم، دار الثقافه، چاپ اول، 1414ق.</ref>. | بعد از مدتی متوکل به فرمانده‌اش دستور داد تا دست از سر مردم آن منطقه بردارد و به گونه‌ای وانمود کند که گویا از طرف متوکل برای اصلاح برخی امور به [[کوفه]] اعزام شده بود (و اساسا مأموریت او به کربلا نبود!). اما بعد از گذشت مدتی(حدود ده سال) و در سال 247 قمری دوباره به گوش متوکل رساندند که جمعیت فراوانی از کوفه و حوالی آن برای زیارت قبر امام حسین رفته تا جایی که در آن‌جا بازار خرید و فروشی نیز تشکیل شده است! متوکل برای دومین بار افسری را با لشکر فراوانی به سوی کربلا اعزام نمود و منادی او فریاد کشید که هرکس به زیارت برود خونش مباح است! و سپس آن فرمانده، قبر امام را تخریب کرد و زمین آن منطقه را به زمین کشاورزی تبدیل کرد و به دنبال آن بود که زیارت تعطیل شد و متوکل تصمیم به تعقیب فرزندان [[ابوطالب]] و نیز تمام شیعیان گرفت، اما بعد از مدتی خودش کشته شد و کاملا به آرزویش نرسید<ref> شیخ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص 328، قم، دار الثقافه، چاپ اول، 1414ق.</ref>. | ||
بر اساس گزارش [[طبری]] تخریب حرم امام حسین و خانه‌های اطراف و تبدیل آنها به زمین کشاورزی در سال 236 رخ داد<ref> تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 9، ص 185؛ ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج 10، ص 315، بیروت، دار الفکر، 1407ق.</ref>. | بر اساس گزارش [[طبری]] تخریب حرم امام حسین و خانه‌های اطراف و تبدیل آنها به زمین کشاورزی در سال 236 رخ داد<ref> تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 9، ص 185؛ ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج 10، ص 315، بیروت، دار الفکر، 1407ق.</ref>. | ||
=بازسازی توسط منتصر= | |||
پس از قتل متوکل، فرزندش منتصر به حکومت رسید. وی بر خلاف پدر نسبت به خاندان ابوطالب با عطوفت و مهربانی و نیکی رفتار کرد و اموال بسیاری را میان آنان توزیع نمود و در دوران او بود که قبور شهدا تجدید گردید. همچنین وی مردم را به زیارت قبر امام علی و امام حسین تشویق می‌کرد<ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 116، بیروت، دار صادر، 1385ق.</ref>. | |||
بعد از آن‌که حسن و محمد فرزندان زید شروع به دعوت کردند، محمد دستور داد تا حرم امام علی و امام حسین تعمیر و بر بنای آن اضافه شود<ref> تسلیه المجالس و زینه المجالس، ج 2، ص 474.</ref>. این تعمیرات ما بین سال‌های 279 تا 289 هجری انجام گردید<ref> اعیان الشیعه، ج 1، ص 628</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||