۸۵٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'بوده اند' به 'بوده‌اند'
جز (جایگزینی متن - 'داشته اند' به 'داشته‌اند') |
جز (جایگزینی متن - 'بوده اند' به 'بوده‌اند') |
||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
گروگان‌گیری نیز در برخی دوره‌ها برای این گروه درآمدهایی در پی داشته است. اولین عملیات نظامی این گروه به گروگان گرفتن چند نفر تبعه [[ژاپن]] ختم می‌شود که در عوض دریافت 2 تا 6 میلیون دلار باج نمنگانی حاضر به آزاد کردن آنها می‌شود. | گروگان‌گیری نیز در برخی دوره‌ها برای این گروه درآمدهایی در پی داشته است. اولین عملیات نظامی این گروه به گروگان گرفتن چند نفر تبعه [[ژاپن]] ختم می‌شود که در عوض دریافت 2 تا 6 میلیون دلار باج نمنگانی حاضر به آزاد کردن آنها می‌شود. | ||
یکی از راه‌های تامین مالی که همواره به گروه‌های افراطی نسبت داده می‌شود فعالیت در بازار قاچاق خصوصا قاچاق مواد مخدر است. حرکت اسلامی ازبکستان نیز از این نسبت استثنا نشده است. مجله Critique Eurasie ادعا کرده که این گروه در فعالیت‌های مجرمانه سازمان یافته مانند کنترل و تسهیل قاچاق مواد مخدر دخالت دارد. همچنین گفته شده است در سال‌های حضور در طویلدره نمنگانی و یارانش واسطه قاچاق هروئین از افغانستان | یکی از راه‌های تامین مالی که همواره به گروه‌های افراطی نسبت داده می‌شود فعالیت در بازار قاچاق خصوصا قاچاق مواد مخدر است. حرکت اسلامی ازبکستان نیز از این نسبت استثنا نشده است. مجله Critique Eurasie ادعا کرده که این گروه در فعالیت‌های مجرمانه سازمان یافته مانند کنترل و تسهیل قاچاق مواد مخدر دخالت دارد. همچنین گفته شده است در سال‌های حضور در طویلدره نمنگانی و یارانش واسطه قاچاق هروئین از افغانستان بوده‌اند. به گفته رالف موچکه در اینترپل 60 درصد صادرات تریاک افغانستان از آسیای مرکزی عبور می‌کند و نمنگانی و افرادش 60 درصد این بازار را کنترل می‌کرده اند. | ||
=نیروی انسانی= | =نیروی انسانی= | ||
گرچه حرکت اسلامی ازبکستان اصالتا یک گروه قومی ازبک بود لکن اتباع افغانستان، تاجیکستان، [[چین]](ایغورها)، ترکمنستان، کشورهای عربی، پاکستان، [[چچن]]، [[قرقیزستان]]، [[قزاقستان]] و حتی اتباع کشورهای غربی هم در آن حضور داشته‌اند. حتی تعدادی از رهبرن و فرماندهان عالی رتبه گروه نیز غیر ازبک | گرچه حرکت اسلامی ازبکستان اصالتا یک گروه قومی ازبک بود لکن اتباع افغانستان، تاجیکستان، [[چین]](ایغورها)، ترکمنستان، کشورهای عربی، پاکستان، [[چچن]]، [[قرقیزستان]]، [[قزاقستان]] و حتی اتباع کشورهای غربی هم در آن حضور داشته‌اند. حتی تعدادی از رهبرن و فرماندهان عالی رتبه گروه نیز غیر ازبک بوده‌اند مانند عباس منصور فرمانده قرقیز، و ابوذر البرمی معروف به ابوذر عزام که اهل [[میانمار]] و مفتی گروه بوده است. در واقع تجربه حضور در افغانستان گروه را بین‌المللی تر کرد. طالبان مدیریت نیروهای ایغور و پاکستانی را به حرکت اسلامی ازبکستان سپرد تا عضویت این افراد در طالبان مانع مذاکرات و ارتباطات دیپلماتیک با چین و پاکستان نشود. | ||
تعداد نیروهای گروه مذکور هم به حسب چالش‌ها و شرایط متغیر بوده است. بر اساس گزارش‌های مختلف مبارزان گروه از 500 نفر تا 5000 نفر در نوسان بوده است. | تعداد نیروهای گروه مذکور هم به حسب چالش‌ها و شرایط متغیر بوده است. بر اساس گزارش‌های مختلف مبارزان گروه از 500 نفر تا 5000 نفر در نوسان بوده است. | ||