حزب سوسیال دموکرات هنچاکیان لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بنیانگذار' به 'بنیان‌گذار'
جز (جایگزینی متن - 'آن‌ها' به 'آنها')
جز (جایگزینی متن - 'بنیانگذار' به 'بنیان‌گذار')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۵: خط ۳۵:
حزب بیش از هر چیز از اهرم راهپیمایی عمومی برای بیان اعتراض به سیاست‌های دولت عثمانی بهره گرفت. راهپیمایی اعتراضی گوم کاپو در قسطنطنیه در ۱۵ ژوئیه ۱۸۹۰ میلادی نخستین قدرت نمایی هنچاک‌ها به‌شمار می‌رود<ref>[https://www.paymanonline.com/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%B4%DA%A9%D9%84-%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%AD%D8%B2%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C/ سایت نشریه پیمان]</ref>. هدف اعتراض بیدار کردن ارمنیان ستمدیده و آگاه ساختن دولت عثمانی از درد و رنج ارمنیان بود. در این راهپیمایی اعتراضی، هاروتیون چانکیولیان از اعضای برجسته هنچاک‌ها بیانیه اعتراضی را خطاب به سلطان عثمانی در مورد اصلاحات شش ولایت ارمنی قرائت نمود و پس از آن ارمنیان حرکت دسته جمعی را به سمت کاخ یلدیز آغاز کردند که با برخورد سربازان عثمانی، عده‌ای از معترضات کشته و زخمی شدند. دومین تحرک سیاسی هنچاکیان نیز در اوت ۱۸۹۴ میلادی در منطقه ساسون یکی از تلاش‌های بزرگ حزب انقلابی هنچاکیان علیه حکومت عثمانی و کُردهای وابسته به سلطان عثمانی بود. (مقاومت ساسون (۱۸۹۴)) رهبری این اعتراضات بر عهده هامبارسوم پویاجیان بود که ارمنی‌های ساسون را به عدم پرداخت مالیات و باج به کُردها و تُرک‌های عثمانی ترغیب نمود که منجر به رویارویی آنها با قوای عثمانی شد. سومین اعتراض سیاسی، اعتراض به سلطان عبدالحمید در ۱۸ سپتامبر ۱۸۹۵ میلادی صورت گرفت که رهبری آن بر عهده «کارو ساهاکیان» بود. پس از سخنرانی اعتراضی ساهاکیان و معترضان ارمنی که قصد ورود به دروازه‌های باب عالی را داشتند، با نیروهای عثمانی درگیر شدند که منجر به زخمی و کشته شدن و نیز بازداشت تعداد بسیاری از آنها شد. مقاومت زیتون (۱۸۹۵–۱۸۹۶)، آخرین کوشش مهم هنچاکیان علیه دولت عثمانی در مقطع پایانی سده نوزدهم به‌شمار می‌رود.
حزب بیش از هر چیز از اهرم راهپیمایی عمومی برای بیان اعتراض به سیاست‌های دولت عثمانی بهره گرفت. راهپیمایی اعتراضی گوم کاپو در قسطنطنیه در ۱۵ ژوئیه ۱۸۹۰ میلادی نخستین قدرت نمایی هنچاک‌ها به‌شمار می‌رود<ref>[https://www.paymanonline.com/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%B4%DA%A9%D9%84-%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%AD%D8%B2%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C/ سایت نشریه پیمان]</ref>. هدف اعتراض بیدار کردن ارمنیان ستمدیده و آگاه ساختن دولت عثمانی از درد و رنج ارمنیان بود. در این راهپیمایی اعتراضی، هاروتیون چانکیولیان از اعضای برجسته هنچاک‌ها بیانیه اعتراضی را خطاب به سلطان عثمانی در مورد اصلاحات شش ولایت ارمنی قرائت نمود و پس از آن ارمنیان حرکت دسته جمعی را به سمت کاخ یلدیز آغاز کردند که با برخورد سربازان عثمانی، عده‌ای از معترضات کشته و زخمی شدند. دومین تحرک سیاسی هنچاکیان نیز در اوت ۱۸۹۴ میلادی در منطقه ساسون یکی از تلاش‌های بزرگ حزب انقلابی هنچاکیان علیه حکومت عثمانی و کُردهای وابسته به سلطان عثمانی بود. (مقاومت ساسون (۱۸۹۴)) رهبری این اعتراضات بر عهده هامبارسوم پویاجیان بود که ارمنی‌های ساسون را به عدم پرداخت مالیات و باج به کُردها و تُرک‌های عثمانی ترغیب نمود که منجر به رویارویی آنها با قوای عثمانی شد. سومین اعتراض سیاسی، اعتراض به سلطان عبدالحمید در ۱۸ سپتامبر ۱۸۹۵ میلادی صورت گرفت که رهبری آن بر عهده «کارو ساهاکیان» بود. پس از سخنرانی اعتراضی ساهاکیان و معترضان ارمنی که قصد ورود به دروازه‌های باب عالی را داشتند، با نیروهای عثمانی درگیر شدند که منجر به زخمی و کشته شدن و نیز بازداشت تعداد بسیاری از آنها شد. مقاومت زیتون (۱۸۹۵–۱۸۹۶)، آخرین کوشش مهم هنچاکیان علیه دولت عثمانی در مقطع پایانی سده نوزدهم به‌شمار می‌رود.


هنچاکیان فعالیت‌های سیاسی خود را در [[ایران]] که مرکز اصلی فعالیت آنها شهر تبریز بود ولی بعدها به سایر مناطق خوی و سلماس نیز کشیده شد. هنچاک‌ها مانند دیگر احزاب ارمنی از محیط جغرافیایی ایران و مرزهای آن برای ارتباط با مناطق ارمنی‌نشین عثمانی نیز بهره می‌جستند. با آغاز قیام مردمی تبریز و شعله‌ور شدن آن تحت رهبری ستارخان در سال ۱۹۰۸ میلادی، هنچاکیان به همراه سایر احزاب ارمنی با پیوستن به جنبش عملاً حضور خود را در انقلاب مشروطیت ایران اعلام کردند. هنچاکیان نه تنها طرف مذاکره ستارخان شدند، بلکه با گروهای اجتماعیون شاخه تبریز نیز پیمان همکاری دو جانبه به امضاء رساندند<ref>سید سعید جلیلی، هنچاکیان در انقلاب مشروطه ایران، جستارهای سیاسی معاصر، سال سوم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۹۱، صفحه:۵۰</ref><ref>محمد حسین خسروپناه، خسرو شاکری، آرشاویر چلنگریان و تیگران درویش (گردآورنده)، نقش ارامنه در سوسیال دموکراسی ایران (۱۹۰۵-۱۹۱۱)، تهران. شیرازه،۱۳۸۲، صفحه:۶۶</ref>.روند فعالیت‌های هنچاکیان با فراز و نشیب‌های متعدد تا مقطع جنگ جهانی اول ادامه پیدا کرد. در فضای پرالتهاب [[جنگ جهانی اول]]اعضای هنچاک‌ها همراه با دیگر احزاب و جریانات سیاسی ارمنی، نقش مهمی در مقابله با نیروهای عثمانی و تُرک ایفا نمودند که بارزترین آن، در نبرد سارداراباد بود که نیروهای داوطلب مانع از تهاجم نیروهای تُرک به شهر ایروان شدند.
هنچاکیان فعالیت‌های سیاسی خود را در [[ایران]] که مرکز اصلی فعالیت آنها شهر تبریز بود ولی بعدها به سایر مناطق خوی و سلماس نیز کشیده شد. هنچاک‌ها مانند دیگر احزاب ارمنی از محیط جغرافیایی ایران و مرزهای آن برای ارتباط با مناطق ارمنی‌نشین عثمانی نیز بهره می‌جستند. با آغاز قیام مردمی تبریز و شعله‌ور شدن آن تحت رهبری ستارخان در سال ۱۹۰۸ میلادی، هنچاکیان به همراه سایر احزاب ارمنی با پیوستن به جنبش عملاً حضور خود را در انقلاب مشروطیت ایران اعلام کردند. هنچاکیان نه تنها طرف مذاکره ستارخان شدند، بلکه با گروهای اجتماعیون شاخه تبریز نیز پیمان همکاری دو جانبه به امضاء رساندند<ref>سید سعید جلیلی، هنچاکیان در انقلاب مشروطه ایران، جستارهای سیاسی معاصر، سال سوم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۹۱، صفحه:۵۰</ref><ref>محمد حسین خسروپناه، خسرو شاکری، آرشاویر چلنگریان و تیگران درویش (گردآورنده)، نقش ارامنه در سوسیال دموکراسی ایران (۱۹۰۵-۱۹۱۱)، تهران. شیرازه، ۱۳۸۲، صفحه:۶۶</ref>.روند فعالیت‌های هنچاکیان با فراز و نشیب‌های متعدد تا مقطع جنگ جهانی اول ادامه پیدا کرد. در فضای پرالتهاب [[جنگ جهانی اول]]اعضای هنچاک‌ها همراه با دیگر احزاب و جریانات سیاسی ارمنی، نقش مهمی در مقابله با نیروهای عثمانی و تُرک ایفا نمودند که بارزترین آن، در نبرد سارداراباد بود که نیروهای داوطلب مانع از تهاجم نیروهای تُرک به شهر ایروان شدند.


=۱۹۲۱ تا ۱۹۸۹ میلادی=
=۱۹۲۱ تا ۱۹۸۹ میلادی=
خط ۷۳: خط ۷۳:
آرارات (ارمنی: Արարատ) روزنامه ارمنی‌های لبنان و ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات هنچاکیان ارمنیان در [[لبنان]] می‌باشد. این روز در چهار صفحه منتشر می‌شود و سردبیر ارشد آن از سپتامبر ۲۰۱۲، آنی یپرمیان می‌باشد.
آرارات (ارمنی: Արարատ) روزنامه ارمنی‌های لبنان و ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات هنچاکیان ارمنیان در [[لبنان]] می‌باشد. این روز در چهار صفحه منتشر می‌شود و سردبیر ارشد آن از سپتامبر ۲۰۱۲، آنی یپرمیان می‌باشد.


میهران آقازاریان، کنشگر هنچاکیان قصد داشت که روزنامه آرارات را در سال ۱۹۳۳ منتشر نماید اما دو روز پیش از آغاز انتشار آن کشته شد. روز آرارات در سال ۱۹۳۷ بنیانگذاری شد و نخستین شماره آن نیز در ۱۲ نوامبر ۱۹۳۷ در [[بیروت]] منتشر شد. نخستین ویراستار آرارات (۱۹۳۹–۱۹۳۷) نیز آرمناک یلویان بود<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AA_(%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87) روزنامه آرارات]</ref>.
میهران آقازاریان، کنشگر هنچاکیان قصد داشت که روزنامه آرارات را در سال ۱۹۳۳ منتشر نماید اما دو روز پیش از آغاز انتشار آن کشته شد. روز آرارات در سال ۱۹۳۷ بنیان‌گذاری شد و نخستین شماره آن نیز در ۱۲ نوامبر ۱۹۳۷ در [[بیروت]] منتشر شد. نخستین ویراستار آرارات (۱۹۳۹–۱۹۳۷) نیز آرمناک یلویان بود<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AA_(%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87) روزنامه آرارات]</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: احزاب و گروه‌ها]]
[[رده:احزاب و گروه‌ها]]
[[رده: لبنان]]
[[رده:لبنان]]
Writers، confirmed، مدیران
۸۵٬۸۱۰

ویرایش