حسن فدعق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسن بن محمد فدق''' (1309-1400ق) امام و فقیه شافعی از علمای مکه مکرمه است. امامت شافعیان را در مسجد الحرام پس از  پدر و جدش بر عهده گرفت و شاهزاده فیصل بن الحسین او را به امامت خود برگزید و در سوریه و عراق با او همراه شد . <ref>أبو هشام, عبدالله بن صدیق (1404 هـ). الأسر الهاشمیة أعیان مکة المحمیة (PDF). جدة، المملکة العربیة السعودیة: تهامة. صفحة 185. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 26 مایو 2020.</ref>

وی در سال 1309 هجری قمری در [[مکه]] مکرمه متولد شد و زندگی علمی خود را با حفظ [[قرآن]] و فراگیری اصول علوم دینی نزد پدرش و برخی از علمای وقت مکه از جمله شیخ محمد بن عبدالله بافیل از علما و مدرسین باب العتیق مسجدالحرام آغاز کرد و در 9 سالگی نزد او رساله های چهارگانه را که عبارتند از «الرسالة الجامعة» و«سلم التوفیق» و«السفینة» و«رسالة الشیخ محمد صالح الریس» حفظ کرد. چند کتاب در عربی، فقه، حدیث، تفسیر و بقیه علوم شرعی را از علمای مسجد اعظم مکه و بزرگان مکه دریافت کرد. از نظر علم و عمل و سیره و التزام ، ذاتاً به راه اجداد علوی خود متمایل بود .

او چندین بار به حضرموت سفر کرد و در این سفرها از جمعی از شیوخ و رجال علم آموخت و در بسیاری از شهرها حرکت کرد و سلسله اساتید او به سلسله علمای حضرموت متصل شد. او چند بار به کشورهای جنوب شرقی آسیا سفر کرد ، بار اول در سال 1321 هجری قمری به همراه پدرش به سمت جاوه و بار دوم در سال 1324 هجری قمری به تنهایی و در این سفر از قدح ، سنگاپور و فلیمبان دیدن کرد. سفر خطرناکی که در یک کشتی بادبانی که توسط یک کشتی دیگر کشیده می شد، صورت گرفت. بار سوم پس از وفات پدرش در سال 1328 هجری قمری و مدت دو سال در آنجا اقامت گزید و در آن مکانها به تبلیغ دین مشغول شد. بار چهارم در سال 1330 هجری قمری به میدان و فلیمبان و جاکارتا و ایالت قدح سفر کرد که  پسر عمویش در آنجا بود سفر کرد. همچنین به بوقور رفت، جایی که معروف است به ایستگاه مردان و از شرق و غرب جهان به آنجا می‌آمدند . و بار پنجم در سال 1343 هجری قمری پس از جنگ جهانی اول از عدن و هندوستان گذشت و مدت دو سال با پسرش محمد در آنجا ماند و بیشتر مدت اقامتش در این سفر در بوگور بود که از آنجا به شرق اندونزی و تیمور کوچ کرد.  

پس از تایید شیخ حرم مکه بنا به درخواست شیخ بسیونی امام ملک حسین به دلیل صلاحیت و استواری او در سفرها امیر فیصل بن الحسین الهاشمی او را دعوت کرد و به عنوان امام خاص خود انتخاب کرد و او را در لشکرکشی های خود علیه ترک ها در شام به دنبال اعلام انقلاب اعراب در سال 1334 هجری شمسی همراه خود برد . در صفر سال 1335 هجری قمری، سید احمد بن علوی السقاف که رئیس دربار ملک حسین بود، با او تماس گرفت و از او خواست که برای امامت شریف فیصل به شمال برود . پس همراه شریف حمزه الفعر به خانه وکیل الاشراف محمد حسین نصیف در جده رفت . پس از آن در تمام مدت ادامه حکمش در شام نزد شریف فیصل ماند تا اینکه حکومت به دست فرانسوی ها افتاد ، پس به مکه بازگشت . پس از انتخاب شریف فیصل به عنوان پادشاه بر تاج و تخت عراق با او همسفر شد و او را همراهی کرد، سپس در سال 1340 هجری قمری به حجاز بازگشت<ref>المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الأول. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 360. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 2 ینایر 2020.</ref> و جلسه علمی خود را به نام «الروحة» تأسیس کرد.<ref> "السید عبدالله فدعق - نبذة وتعریف". فدعق نت. مؤرشف من الأصل فی 4 أکتوبر 2020.</ref>