۸۵٬۸۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) جز (Mohsenmadani صفحهٔ امام حسین را به حسین بن علی (سید الشهدا) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| کنیه = اباعبدالله | | کنیه = اباعبدالله | ||
| پدر = [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] | | پدر = [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] | ||
| مادر = | | مادر = حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) | ||
| همسر = | | همسر = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| مدفن = [[کربلا]] | | مدفن = [[کربلا]] | ||
}} | }} | ||
'''ابوعبدالله حسین بن علی (علیه‌السلام)'''، ملقب به سید الشهداء، فرزند دوم [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] و [[ | '''ابوعبدالله حسین بن علی (علیه‌السلام)'''، ملقب به سید الشهداء، فرزند دوم [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] و [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه (سلام الله علیها)]] و امام سوم [[مذهب شیعه|شیعیان]] است. امام حسین (علیه‌السلام) حدود هفت سال از دوران کودکی خود را در زمان حیات پر‌برکت [[محمد بن عبدالله (خاتم الأنبیاء)|رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)]] و مادر بزرگوارش حضرت فاطمه (سلام الله علیها) سپری نمود. آن حضرت تحت پرورش‌های الهی و آسمانی جدّ بزرگوارش [[محمد بن عبدالله (خاتم الأنبیاء)|پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم)]] با بهترین شیوه‌های تربیتی پرورش می‌یافت و با احترام و محبت فوق‌العاده، روحیه اعتماد به نفس و عزّت در وجود آن حضرت، رشد داده و تقویت می شد. آن حضرت پس از شهادت برادرش [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن (علیه‌السلام)]] در سال ۵۰ هجری قمری به امامت رسید. ده سال از [[امامت]] آن حضرت مقارن با سال‌های پایانی حکومت [[معاویه]] اولین حاکم [[بنی امیه|بنی‌امیه]] بود و پس از اینکه یزید فرزند معاویه در سال ۶۰ هجری پس از مرگ پدرش علی‌رغم مفاد صلح‌نامه او با امام حسن (علیه‌السلام) بر مسند خلافت تکیه زد، آن حضرت به دعوت مردم [[کوفه]] دست به قیام زد. اما مردم کوفه به آن حضرت خیانت نمودند و در پی آن، ایشان به همراه تعدادی از بستگان و یاران همراهش در دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری در واقعه جانسوز [[عاشورا]] به شهادت رسیدند. شیعیان به همین مناسبت [[ماه محرم]] را به اقامه عزا برای آن حضرت و یارانش می‌پردازند. | ||
== ولادت امام حسین (علیه‌السلام) == | == ولادت امام حسین (علیه‌السلام) == | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
== نسب و کنیه امام حسین (علیه‌السلام) == | == نسب و کنیه امام حسین (علیه‌السلام) == | ||
امام حسین(علیه السلام) فرزند علی(علیه السلام) فرزند [[ابوطالب|ابی‌طالب]]، فرزند [[عبدالمطلب]]، فرزند هاشم، فرزند [[عبدمناف]]، فرزند قصیّ است. مادر سیدالشهداء نیز [[ | امام حسین(علیه السلام) فرزند علی(علیه السلام) فرزند [[ابوطالب|ابی‌طالب]]، فرزند [[عبدالمطلب]]، فرزند هاشم، فرزند [[عبدمناف]]، فرزند قصیّ است. مادر سیدالشهداء نیز [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه(سلام الله عِلِیها)]] دختر رسول خدا (محمد صلی الله علیه و آله و سلم) بود. | ||
کنیه امام حسین (علیه السلام)، اباعبدالله <ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 27</ref> و کنیه خاصّ او ابوعلی <ref>مناقب آل أبی‌طالب(علیه السلام)، ج 4، ص 78</ref> است. | کنیه امام حسین (علیه السلام)، اباعبدالله <ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 27</ref> و کنیه خاصّ او ابوعلی <ref>مناقب آل أبی‌طالب(علیه السلام)، ج 4، ص 78</ref> است. | ||
اگرچه امام حسین فرزند شیرخواری به نام عبدالله رضیع داشت که در روز عاشورا به شهادت رسید، اما دلیلی وجود ندارد که کنیه حضرت(أباعبدالله) به دلیل وجود چنین فرزندی باشد؛ زیرا این‌گونه کنیه‌ها در میان عرب مرسوم است و لازم نیست تا فرزندی باشد و از نامش کنیه درست کنند؛ مانند اباصالح که کنیه مبارک [[ | اگرچه امام حسین فرزند شیرخواری به نام عبدالله رضیع داشت که در روز عاشورا به شهادت رسید، اما دلیلی وجود ندارد که کنیه حضرت(أباعبدالله) به دلیل وجود چنین فرزندی باشد؛ زیرا این‌گونه کنیه‌ها در میان عرب مرسوم است و لازم نیست تا فرزندی باشد و از نامش کنیه درست کنند؛ مانند اباصالح که کنیه مبارک [[حجت بن حسن (مهدی)|امام زمان(عج)]] است، یا ابوتراب و....<ref>«کنیه ابا عبدالله»، 6707</ref> | ||
== القاب امام حسین (علیه‌السلام) == | == القاب امام حسین (علیه‌السلام) == | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
در آغاز جنگ اصحاب امام حسین (علیه السلام) همچون حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، نافع بن هلال، زهیر بن قین و حر بن یزید ریاحی (که پیش از آغاز جنگ توبه نموده بود) وارد کارزار شده و به شهادت رسیدند و در این هنگام نوبت به خاندان آن حضرت رسید. اولین کس از آنان که پای در میدان گذارد پسر مهترش [[حضرت علی اکبر]] بود. و به دنبال او دیگر کسان امام حسین (علیه السلام) از جمله فرزندان امام علی و امام حسن (علیه السلام) و [[جعفر طیار]] و عقیل به میدان رفتند و پس از رزمی دلاورانه به شهادت رسیدند. عباس بن علی (علیه السلام) هم که به قصد آب آوردن نبرد خویش را آغاز کرده بود مورد هجوم دشمن واقع شد و هستی خویش را فدای حسین (علیه السلام) ساخت. | در آغاز جنگ اصحاب امام حسین (علیه السلام) همچون حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، نافع بن هلال، زهیر بن قین و حر بن یزید ریاحی (که پیش از آغاز جنگ توبه نموده بود) وارد کارزار شده و به شهادت رسیدند و در این هنگام نوبت به خاندان آن حضرت رسید. اولین کس از آنان که پای در میدان گذارد پسر مهترش [[حضرت علی اکبر]] بود. و به دنبال او دیگر کسان امام حسین (علیه السلام) از جمله فرزندان امام علی و امام حسن (علیه السلام) و [[جعفر طیار]] و عقیل به میدان رفتند و پس از رزمی دلاورانه به شهادت رسیدند. عباس بن علی (علیه السلام) هم که به قصد آب آوردن نبرد خویش را آغاز کرده بود مورد هجوم دشمن واقع شد و هستی خویش را فدای حسین (علیه السلام) ساخت. | ||
پس از کشته شدن مردان خاندان امام حسین (علیه السلام) که در آن واقعه حاضر بودند (بجز | پس از کشته شدن مردان خاندان امام حسین (علیه السلام) که در آن واقعه حاضر بودند (بجز علی بن حسین (علیه السلام) امام چهارم [[مذهب شیعه|شیعیان]] که در آن هنگام در خیمه در بستر بیماری بودند) امام حسین (علیه السلام) در این نبرد نابرابر تنها ماند. و خود یک تنه با تمام سپاه عمر سعد کارزار نموده به شهادت رسید<ref>ارشاد، شیخ مفید، ج۲، ص ۱۰۱ تا ۱۱۲</ref>. | ||
حجاج بن عبدالله که خود در صحنه حاضر بود می‌گوید: به خدا هرگز شکسته ای را ندیده بودم که فرزند و کسان و یارانش کشته شده باشند و چون او ثابت قدم و آرام خاطر باشد. به خدا قسم پیش از او و پس از او کسی را همانندش ندیدم. وقتی حمله می‌برد پیادگان از راست و چپ او همچون بزغالگان از حمله گرگ فراری می‌شدند<ref>تاریخ طبری، ۲۴۵/۴</ref>. | حجاج بن عبدالله که خود در صحنه حاضر بود می‌گوید: به خدا هرگز شکسته ای را ندیده بودم که فرزند و کسان و یارانش کشته شده باشند و چون او ثابت قدم و آرام خاطر باشد. به خدا قسم پیش از او و پس از او کسی را همانندش ندیدم. وقتی حمله می‌برد پیادگان از راست و چپ او همچون بزغالگان از حمله گرگ فراری می‌شدند<ref>تاریخ طبری، ۲۴۵/۴</ref>. | ||