حكم بن ایمن خیاط كوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = عالمان شیعه.jpg

| تاریخ درگذشت = 305 ق

احمد بن علی بن حکم بن ایمن خیاط کوفی، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] معروف به «فُقّاع خُمُری» است. در این‌که وی چرا به «فُقّاع خُمُری» لقب یافته است تحلیل درستی نمی‏‌توان ارائه داد. به گفته [[مامقانی]] «فقاع» (به ضم فاء و تشدید قاف) به کسی گفته می‌‏شود که چهره‌‏اش بیش از حد سرخ باشد و «خُمُر» (بر وزن شتر) به پارچه‏‌های بلند و کشیده اطلاق می‏‌گردد که در این‌صورت ممکن است وی در فروش این نوع پارچه‏‌ها دست داشته است.

از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی نداریم اما این اندازه روشن است که [[حمید بن زیاد نینوایی]](م310ق) از او نقل [[حدیث]] کرده است. بنابراین شاید وی اوایل قرن چهارم را درک کرده باشد. وی اصالتاً اهل [[كوفه|کوفه]] است و ظاهراً در همان‌جا پرورش یافته است. قرائن نشان می‏‌دهند که وی از یک خانواده فرهنگی و علمی برخاسته است. جد او [[ابوعلی حكم بن أیمن|ابوعلی حکم بن أیمن]] از اصحاب [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق (علیه‌السلام)]] و [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام کاظم (علیه‌السلام)]] و از اساتید [[محمد بن ابی عمیر|محمد بن ابی عمی]] (م217ق) بوده است. برخی از نوادگان جدش نیز به ویژه [[ابوالحسن علی بن عبدالواحد خمری|ابوالحسن علی بن عبدالواحد خُمُری]] (م. ب400ق) جزء راویان حدیث بوده‌‏اند. [[نجاشی]] به دلیل اینکه وی دارای اثر تألیفی نبوده است شرح‏ حال مستقلی از او ارائه نداده، اما آنجا که از شرح ‏حال پدربزرگ او گزارش می‏‌دهد از نام و شهرت او استفاده می‏‌کند و این حاکی از آن است که وی از دانشمندان شناخته ‏شده عصر خویش به شمار می‌‏آمده است.