confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
|- | |- | ||
|دلیل شهرت | |دلیل شهرت | ||
|اصحاب ایرانی امام محمد باقر(ع) | |اصحاب ایرانی امام محمد باقر(ع) از شاگردان امام جعفر صادق (ع) | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
'''ابو اسماعیل حمّاد بن ابی سلیمان''' از ایرانیان مقیم [[کوفه]] است. پدرش فرمانروای [[اصفهان]] بود. | '''ابو اسماعیل حمّاد بن ابی سلیمان''' از ایرانیان مقیم [[کوفه]] است. پدرش فرمانروای [[اصفهان]] بود. | ||
[[امام محمدباقر(ع)]] با تأسیس اوّلین دانشگاه [[اهل بیت(ع)]] ، شاگردان و [[اصحاب]] بسیاری را تربیت کرد و صدها فارغ التّحصیل در موضوع های گوناگون به جامعه عرضه نمود. [[شیخ الطّائفه]] ([[شیخ طوسی]]) در [[رجال]] خود، اصحاب و شاگردان [[امام محمد باقر (ع)]] را 462 مرد و دو زن دانسته که در میان آنان برخی از نظر اعتبار و وثاقت مورد اتّفاق [[اهل سنّت]] و [[امامیّه]] اند و برخی از [[فقیه]] ترین فقیهان [[صدر اسلام]] محسوب می شوند. در این میان عدّه ای از ایرانیان افتخار شاگردی و ملازمت با امام محمدباقر(ع) را داشتند. ابو اسماعیل حمّاد بن ابی سلیمان یکی از شاگردان و اصحاب نامدار ایرانی | [[امام محمدباقر(ع)]] با تأسیس اوّلین دانشگاه [[اهل بیت(ع)]] ، شاگردان و [[اصحاب]] بسیاری را تربیت کرد و صدها فارغ التّحصیل در موضوع های گوناگون به جامعه عرضه نمود. [[شیخ الطّائفه]] ([[شیخ طوسی]]) در [[رجال]] خود، اصحاب و شاگردان [[امام محمد باقر (ع)]] را 462 مرد و دو زن دانسته که در میان آنان برخی از نظر اعتبار و وثاقت مورد اتّفاق [[اهل سنّت]] و [[امامیّه]] اند و برخی از [[فقیه]] ترین فقیهان [[صدر اسلام]] محسوب می شوند. در این میان عدّه ای از ایرانیان افتخار شاگردی و ملازمت با امام محمدباقر(ع) را داشتند. ابو اسماعیل حمّاد بن ابی سلیمان یکی از شاگردان و اصحاب نامدار ایرانی امام باقر و امام جعفر صادق(ع) می باشد. | ||
آن امام می | |||
=حمّاد بن ابی سلیمان کیست= | |||
ابو اسماعیل حمّاد بن ابی سلیمان از ایرانیان مقیم کوفه است. پدرش فرمانروای اصفهان بود که در جریان فتح آن شهر در زمان [[خلیفه دوم]] به دست [[ابو موسی اشعری]] به همراه خانواده اسیر شد و سپس در حضور خلیفه دوم، اسلام آورد. وی از جمله ده موالی بود که معاویه در جریان جنگ صفّین به ابوموسی اشعری بخشید و [[ابوموسی]] او را به پسرش ابراهیم داد و ابراهیم او را آزاد کرد و سپس پدر حمّاد در کوفه ساکن گشت. <ref>راویان مشترک،حسن عزیزی،پرویزرستگار،یوسف بیات،دفترتبلیغات اسلامی قم،1381ش،ج 1،ص 262</ref> | |||
ابوسلیمان در کوفه به زندگی جدید خود پرداخت و فرزندش را به تحصیل علم و دانش گمارد؛ به طوری که حمّاد در زمره دانش آموختگان مشهور کوفه قرار گرفت. | |||
حمّاد پس از کسب علوم مقدّماتی وارد دانشگاه [[امام باقر]] و [[امام جعفر صادق (ع)]] شد <ref> رجال طوسی، ص 116 و 172</ref> و به حدّی در کسب دانش پیش رفت که دانشمندان اسلامی از وی به عنوان امام، [[مجتهد]]، [[فقیه]]، جواد و کریم یاد کرده اند و او را به کثرت [[حدیث]] توصیف نموده اند. | |||
ابن سعد از حمّاد بن زید نقل می کند: حمّاد بن ابی سلیمان به [[بصره]] مسافرت کرد. پس از بازگشت، از وی پرسیدند: بصریان را چگونه یافتی؟ گفت: آنان شاخه ای از اهل [[شام]] هستند که در نزدیکی ما فرود آمده اند. حمّاد بن زید می افزاید: یعنی آنان درباره علی (ع) چون ما نیستند. | |||
[[سید محمد امین]] این گفتار حمّاد را نشانه [[تشیّع]] او می داند؛ به جهت اینکه بصریان از [[امیرمؤمنان (ع)]] روی گردان و اهل کوفه، [[شیعه]] آن حضرت بودند. <ref>اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج 6، ص 223</ref> | |||