حنبلی: تفاوت میان نسخه‌ها

مذهب حنبلی یکی از پنج مذهب بزرگ [[اسلام]] و یکی از چهار مذهب [[اهل‌سنت و جماعت|اهل سنت]] می‌باشد. پیشوای این مکتب فقهی [[احمد بن حنبل|احمد بن حنبل]] است. فقه‌ حنبلی بیش از مذاهب دیگر، به ظاهر احادیث پیامبر(ص) و اقوال [[صحابه]] گرایش دارد.  

اباعبدالله احمد بن محمد بن حنبل ابن هلال شیبانی مروزی از خاندان عرب شیبان بن ذهل یا بنی ذهل بن شیبان پیشوای حنبلیان و چهارمین امام اهل سنت و جماعت است. او در سال 164 ق/ 780 م ولادت یافت. زندگی ابن حنبل با فقر و تنگدستی همراه بود ایشان برای امرار معاش بافندگی می‌کرد. او ابتدا قرآن را آموخت و سپس به فراگیری علم فقه پرداخت و بعد هم به فراگیری فن نوشتن و نگارش مشغول شد. او مدتی به خواندن کتاب‌های اهل رای مشغول بود. احمد حنبل از راه‌های مختلف برای به ثبوت رسانیدن حدیث استفاده می‌کرد. زیرا او حدیث را پایه و اساس دین می‌دانست. او از تاریخ 86 ق/802 م در جستجوی علم حدیث به بصره، کوفه، حجاز، یمن و شام سفر کرد.  

امام احمد حنبل از محضر کسانی چون وکیع، یحی بن آدم، یحی بن سعید قحطان و یحیی بن معین، احادیث بسیاری را دریافت کرد. از شاگردی ابو‌یوسف که خودش شاگرد ابو‌حنیفه بود و همچنین از میثم بهره‌ها برد. شافعی نیز از اساتید او به شمار می‌رود.  

موسس این مذهب آنچنان خود را متوجه جمع حدیث و بررسی اقوال کرده بود که به قول برخی مانند طبری او اساسا فقه جداگانه‌ای ندارد. اما می‌توان ادعا کرد که فقهی متمایز و مجزا از سایر مذاهب به نام فقه حنبلی داریم که خصوصیت اصلی آن توجه به احادیث پیامبر می‌باشد.  

حنبلیه در جایی استفاده از حدیث ضعیف را جایز می‌شمارد که با قرآن و سنت تعارضی نداشته باشد. از دیگر ویژگی‌های فقه آنان که شهرت هم یافته است سختگیری در امر عبادات و معاملات و طهارت می‌باشد. یک نمونه از این سختگیری‌ها واجب بودن مضمضه و استنشاق در وضو می‌باشد.