ختم نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

   

<div class="wikiInfo">

</div>

ختم در لغت به معانی پایان است و آنچه که پایان دهندۀ چیزی باشد را خاتم می‌‌گویند<ref>خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ص ۲۷۷ - ۲۷۸.</ref> . در اصطلاح دینی، ختم نبوت یا خاتمیت به این معناست که پس از اسلام، نبوت پیامبران تمام می‌‌شود و پیامبر اسلام پایان‌دهندۀ سلسله پیامبران آسمانی است<ref>فرهنگ شیعه، ص ۲۳۲.</ref> .

خاتم‌النبیین بودن پیامبر(ص) علاوه بر اینکه در معانی خاتمیت نبوت در میان انبیاء و رسولان الهی؛ خاتمیت قرآن در میان کتاب‌های آسمانی و خاتمیت شریعت اسلام در میان شرایع آسمانی، خلاصه می‌‌شود؛ در بردارندۀ معنای عمیق دیگری نیز هست به طوری که برخی از بزرگان، خاتمیت را مقامی اعطایی از جانب حضرت حق و بالاترین مرتبۀ وجودی انسان پس از گذراندن مراحل ایمان، عبادت، زهد، معرفت، ولایت، رسالت و اولوالعزم بودن دانسته اند <ref>نک: انسان کامل، ص ۹۳..</ref>

1.کمال دین: فلسفه و راز خاتمیت اسلام در کمال این شریعت است، زیرا خاتمیت و کمال دو امر متلازم‌اند. شریعت اسلام از ادیان پیشین جامع‌تر و کاملتر است و این ادعا را می‌‌توان با بیان برخی از مصادیق اسلامی مانند: توحید، معاد، نظام اخلاقی اسلام و اصول اجتماعی اسلام می‌‌توان ثابت کرد<ref>ر.ک: خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ص۲۸۲؛ ربانی گلپایگانی، علی، کلام تطبیقی، ص۱۱۵ - ۱۲۱..</ref>

7.اجتهاد و ارائۀ معیارهای تفسیر دین: وجود مجتهد و اجتهاد در صورت عدم حضور امام، معیار جامعیت اسلام است <ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، کلام تطبیقی، ص۱۱۶ – ۱۲۱؛ قدردان قراملکی، محمد حسن، دین و نبوت، ص ۲۰۵-۲۱۰</ref>

از مسلمات شریعت اسلام ختم سلسله نبوت و رسالت توسط رسول اکرم محمد مصطفی(ص) است. خداوند متعال در قرآن کریم به صراحت این حقیقت را اعلام نموده و آن را در آیات متعدده با مضامین گوناگون مورد تأکید قرار داده است:

1. ربانی گلپایگانی، علی، کلام تطبیقی

منبع :‌ دانشنامه مجازي امامت و ولايت

[[رده: عقائد]]

[[رده: مقاله]]