خدیجه بنت خویلد: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از آنکه پیامبر اسلام در سال چهلم عام الفیل به مقام [[نبوت]] نائل آمد و فرشته وحی بر آن بزرگوار نازل و جهان به نور نبوت خاتم پیامبران روشن شد، همسرش خدیجه(سلام‌الله ‌علیها) نخستین زنی بود که به رسالت محمد امین (صلی‌الله علیه وآله وسلم) ایمان آورد و طبق اجماع مورخان، ایشان نخستین بانویی است که به آیین اسلام گرویده است. در‌این‌باره ''نسایی'' از بزرگان [[اهل‌سنت]]، از مردی به نام ''عفیف'' چنین روایت کرده است: در ابتدای [[بعثت]] [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|پیامبر اسلام]] برای تجارت و خرید لباس و عطر برای خانواده‌ام، به شهر [[مکه]] آمدم. در [[مکه]] نزد '''عباس بن عبدالمطلب''' عموی پیامبر که از تاجران بزرگ مکه بوده است، رفتم و هنگامی که کنار او نشسته بودم، دیدم جوانی آمد و نگاهش را به آسمان دوخت و روبروی [[کعبه]] ایستاد و کمی بعد، نوجوانی را دیدم که سمت راست آن مرد جوان ایستاد و در ادامه بانویی را دیدم که پشت سر آن دو ایستاد. هنگامی که آن مرد جوان به رکوع رفت، آن نوجوان و زن نیز چنین کردند. من گفتم: ای عباس، صحنه شگفت‌انگیزی و بزرگی است! عباس نیز گفت: آری چنین است. آیا می‌دانی آن مرد کیست؟ پاسخ دادم: خیر. گفت: او [[حضرت محمد (ص)|محمد بن عبدالله (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] است. آیا می‌دانی آن نوجوان کیست؟ او [[علی]] پسر برادرم است… آیا می‌دانی آن زن کیست؟ او خدیجه دخترر خویلد همسر او(پیامبر) است. برادر زاده‌ام خبر داده که پروردگارش خدای آسمان و زمین است… به خدا سوگند جز این سه تن، کسی را نمی‌شناسم بر روی زمین بر این [[دین]] استوار و پایبند باشد<ref>خصائص أمیر المؤمنین(‌علیه‌السلام)، ص۲۷.</ref>. آری، خدیجه همسر پیامبر، نخستین بانوی مسلمان بوده و از جایگاه والایی نزد خدا و پیامبر اسلام برخوردار بوده و محبوب پیامبر خدا بوده و رسول‌خدا (صل الله علیه وآله) حتی پس از وفات ایشان بسیار از او یاد کرده و زبان به ستایشش گشوده و به نیکی یاد فرموده است<ref>فی فضائل أمهات المؤمنین، ص۲۴.</ref>.

«عبدالله بن عباس» نیز که از شاگردان برجسته مکتب وحی به‌شمار می‌رفت، در این خصوص اظهار داشته است: «أفضَلُ نِسَاءِ أهلِ الجَنَّةِ خَدِیجَةُ بِنتُ خُویلد وَ فَاطِمَةُ بِنتُ مُحَمَّدٍ وَ مَریَمُ بِنتُ عِمرانَ وَ آسِیَّةُ بِنتُ مُزاحِمَ»<ref>چهل حدیث در فضائل حضرت زهرا(سلام‌ الله ‌علیها)، ص۱۲.</ref>؛ «برترین و بالاترین زنان اهل بهشت عبارتند از: خدیجه دختر خویلد، [[حضرت فاطمه زهرا|فاطمه]] دختر [[حضرت محمد (ص)|محمد (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]]، [[حضرت مریم|مریم]] دختر عمران و آسیه دختر مزاحم.»

[[ابوطالب]] عموی گرامی پیامبر و خدیجه(سلام‌الله ‌علیها) بنت خویلد با فاصله‌ای کوتاه، سه سال پیش از هجرت به [[یثرب]] (مدینة الرسول) و حدود هشت ماه پس از خروج از شِعب أبی‌طالب وفات کردند. پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله وسلم) این سال را که طی آن دو تن از نزدیک‌ترین و عزیزترین افراد خانواده‌اش را از دست داد، عام الحزن (سال اندوه) نامید<ref>خدیجه مادر کوثر است، ص ۱۳۰؛ ابوطالب بن عبدالمطلب عموی پیامبر اسلام که او را سید البطحاء، شیخ قریش و رئیس مکه می‌نامیدند، نیز در همان سال وفات خدیجه در سن بالای ۸۰ سالگی رحلت کرد و پیامبر را با کوهی از مشکلات تنها گذارد. در ادامه خداوند زمینه هجرت پیامبر و مسلمانان را به مدینه فراهم کرد و با این هجرت مبارک، فصل نوینی در تاریخ اسلام گشوده شد. (ر. ک: دیوان أبی‌طالب عم النبی «ص»، ص۹).</ref>.

ایشان از برترین و نامدارترین بانوان [[جهان اسلام]] به شمار رفته و در راه گسترش آیین توحید، فداکاری بسیاری از خویش آشکار کرد و نخستین زنی است که دین اسلام را پذیرفت. نسل [[حضرت محمد (ص)|پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] نیز از طریق این بانوی والا مقام جریان داشته و مادر فرزندان پیامبر اسلام بوده است. فضیلت‌های این بانوی برجسته و پاک‌سیرت فراتر از آن است که در قالب کلمات بگنجد. ایشان الگویی نیکو برای همهٔ زنان در سراسر گیتی به‌شمار می‌رود.