خلفای راشدین: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = خلفای راشدین

| تصویر = خلفای راشدین.jpg

| نام = خلفای راشدین، خلفای اربعه یا چهار یار

| رهبران = {{فهرست جعبه عمودی |[[ابوبکر]] |[[عمر]] |[[عثمان]]  |[[علی بن ابی طالب|علی (علیه السلام)]] }}

'''خلفای راشدین'''، عنوانی است که [[اهل‌سنت]] به نخستین حاکمان پس از [[حضرت محمد (ص)|پیامبر اکرم (صلی الله علیه)]] داده‌اند. خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[عثمان]] و [[علی بن ابی طالب|علی (علیه السلام)]].

در برخی منابع، [[حسن بن علی |حسن بن علی (علیه السلام)]] هم در شمار خلفای راشدین ذکر شده است. عده‌ای این اصطلاح را مستند به روایتی از [[رسول اکرم |رسول اکرم (صلی الله علیه)]] می‌دانند که در آن، خلافت پس از پیامبر، سی سال دانسته شده است.

موافقان این اصطلاح، این دوره سی ساله را دوره طلایی صدر اسلام ذکر کرده‌اند که ایمان و عدالت و فضائل [[اسلامی]] در آن شکوفا شده بود. این افراد عنوان راشدین را متمایز کننده خلفای صدر [[اسلام]] از خلفای ناپاک و دنیادوست [[بنی‌امیه]] دانسته‌اند. هر چند برخی دیگر، این اصطلاح را توطئه عثمانیه برای مقابله با نظریه [[امامت]] [[شیعیان]] قلمداد کرده‌اند.

خلفای راشدین به جانشینان [[پیامبر خدا(ص)|پیامبر خدا (صلی الله علیه)]] اطلاق می‌گردد و این عنوانی است که خود آن حضرت داده است چنانچه می‌فرماید: فعلیکم بسنتی و سنة الخلفاء الراشدین المهدیین. یعنی به سنت من و سنت خلفای راشدین و هدایت کننده بعد از من تمسک جویید<ref>امام احمد و ابوداود و ترمذی و ابن ماجه</ref>.  

راشد به معنای هدایت شده است و خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب|عمر]]، [[عثمان]] و [[امام علی(علیه‌السلام)|امام علی (علیه السلام)]]<ref>ابن اثیر، النهایة، فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ص۲۲۵؛ ابن منظور، ذیل راشد</ref>. بیشتر نویسندگان معاصر نیز در ذکر خلفای راشدین فقط از چهار [[خلیفه]] اول نام می‌برند<ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی و الدینی و الثقافی و الاجتماعی، ج۱، صص۲۰۳- ۲۷۴؛ باسورث، صص۱- ۲</ref>.

بر این اساس و طبق توالی زمان، برخی مورخان متقدم از [[امام حسن |امام حسن (علیه السلام)]] که دوران خلافت وی کمتر از ده ماه بود- نیز در زمره خلفای راشدین یاد کرده‌اند، از جمله [[مسعودی]]<ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب (بیروت)، ج۳، ص۱۸۴</ref> روایتی از [[پیامبر]] نقل کرده است که فرمود «پس از من سی سال [[خلیفه|خلافت]] خواهد بود». او دوره جانشینان پیامبر را از آغاز خلافت ابوبکر تا پایان خلافت امام حسن سی سال تمام دانسته است. بنابه نقل [[شیخ صدوق|ابن‌بابویه]]<ref> ابن‌بابویه، محمد علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۶۲، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ش</ref>.

[[امام حسن عسکری |امام حسن عسکری (علیه السلام)]]، [[سعد بن عبداللّه اشعری]] (متوفی ۳۰۱) را، به این حدیثِ مقبول نزد معتقدان به مکتب خلافت راهنمایی کرده و توضیح داده است که مراد آنان از این [[حدیث]]، دوران خلافت چهار خلیفه نخست است.

به نظر می‌رسد مستند عنوان «خلفای راشدین»، حدیث دیگری است منسوب به پیامبر اکرم (صلی الله علیه) که با‌ اندک تفاوتی در مجامع حدیثی [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نقل شده است<ref> ابن‌ماجه، محمد بن یزید، سنن ابن‌ماجة، ج۱، ص۱۶، چاپ محمدفؤاد عبدالباقی، قاهره ۱۳۷۳/ ۱۹۵۴، چاپ افست بیروت، بی‌تا</ref>.

پس از آن، [[محدثان]] و نویسندگان اهل‌سنت این عنوان عام را بر چهار خلیفه نخست اطلاق کرده‌اند که به گفته آنان، به [[سنت پیامبر|سنّت پیامبر]] اقتدا و آن را حفظ نموده‌اند<ref> ابن‌خُزیمه، ابوبکر، صحیح ابن‌خُزیمة، ج۴، ص۳۲۵، چاپ محمد مصطفی اعظمی، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲</ref>.

 

با این همه، در متون حدیثی [[شیعه]]، گاهی همین عنوان برای [[ائمه|ائمه دوازده‌گانه]] شیعه به کار رفته است<ref> مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۲۵، ص۱۷۴</ref>.

[[شیعه اثنی عشری|شیعه دوازده‌امامی]] و [[اسماعیلیان]]، فرمانروایی سه خلیفهٔ نخست را نادرست می‌گویند<ref>الشافی فی الامامة ج ۱ شریف المرتضی ص ۱۸۲ ۱۸۲</ref>. گروه زیدیه به خِلافت فرد خوب با وجود فرد خوب‌تر باور دارند، بدین گونه که علی (علیه السلام) شایسته‌ترین تن برای خلافت است ولی خلافت ابوبکر، عُمر و عُثمان را هم می‌پذیرند<ref>المزار شیخ مفید ص ۱۵۴</ref>.

گروهی از شیعیان به سه خلیفه نخست خلفای راشدین یعنی ابوبکر بن ابی قحافه، عمر بن خطاب و عثمان بن عفان به منظور جدا کردن نام [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] و [[حسن بن علی|حسن بن علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] از سه خلیفهٔ دیگر نام خلفای ثلاثه اطلاق می‌کنند. مثلاً می‌گویند: شاه اسماعیل دوم امر کرده بود روزهای جمعه و در بالای منابر از خلفای ثلاثه به نیکویی سخن گفته شود و از لعنت فرستادن به ایشان خودداری گردد<ref>حسینی استرآبادی، حسن بن مرتضی. از شیخ صفی تا شاه صفی. به کوشش احسان اشراقی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۶، صفحهٔ ۹۹</ref>.