۸۵٬۸۱۰
ویرایش
دعا و توسل نزد اولیاء مطلوب است یا ممنوع (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۲
، ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'علیهم السلام' به 'علیهم‌السلام'
جز (جایگزینی متن - 'نمونه ها' به 'نمونه‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'علیهم السلام' به 'علیهم‌السلام') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''دعا و توسل نزد اولیاء مطلوب است یا ممنوع؟''' عنوان کتابی است که توسط [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] منتشر شده است و در آن با ادله شرعی به اثبات جواز و مشروعیت بلکه مطلوبیت [[دعا]]و [[توسل]] با رویکرد مقارن پاسخ می‌دهد. </div> | '''دعا و توسل نزد اولیاء مطلوب است یا ممنوع؟''' عنوان کتابی است که توسط [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] منتشر شده است و در آن با ادله شرعی به اثبات جواز و مشروعیت بلکه مطلوبیت [[دعا]]و [[توسل]] با رویکرد مقارن پاسخ می‌دهد. </div> | ||
=اهمیت موضوع= | =اهمیت موضوع= | ||
در این پژوهش بارویکردی عقلی، قرآنی و روایی به اثبات جواز، مشروعیت بلکه مطلوبیت دعا و توسل و حاجت خواستن از پیامبران الهی و اولیای الهی(ائمه معصومین | در این پژوهش بارویکردی عقلی، قرآنی و روایی به اثبات جواز، مشروعیت بلکه مطلوبیت دعا و توسل و حاجت خواستن از پیامبران الهی و اولیای الهی(ائمه معصومین علیهم‌السلام) پرداخته شده و شبهات منکران دعا و توسل و حاجت طلبیدن از غیر خداوند نقل و نقد گردیده است. نویسنده سعی کرده است با رویکردی مقارنه‌ای (مقایسه بین دیدگاه‌های شیعه و اهل سنت) برخی از اختلاف نظر‌های آنان را در این زمینه مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و عدم منافات دعا و طلب حاجت از اولیای الهی را با مسأله [[توحید]] با ذکر استدلال تبیین نماید. | ||
=سرفصل ها و موضوعات= | =سرفصل ها و موضوعات= | ||
=بخش اول کتاب= | =بخش اول کتاب= | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
نویسنده بر این باور است که طلب حاجت از پیامبران الهی و اولیای خداوند اگر به نحو استقلالی باشد نوعی شرک است و با توحید افعالی خداوند سازگاری ندارد. اما اگر این درخواست بدین صورت باشد که ما انبیاء و ائمه (ع) را واسطه حاجت قرار دهیم و به آنها متوسل شویم تا حاجت خود را از طریق آنان از خداوند بگیریم این مسأله نه تنها شرک نیست بلکه همان توحید عبادی و افعالی است. وی فاعل حقیقی و علی الاطلاق را خداوند متعال دانسته و شفای مریض توسط پزشک را نیز به خداوند نسبت می‌دهد. نویسنده استدلال مخالفین توسل به انبیاء و اولیای الهی را نقل و نقد کرده و در جواب [[ابن تیمیه]] می‌گوید طلب کردن شفا و سایر حاجات از مرده‌ها حتی انبیای الهی شرک است را با همین استدلال یعنی این که فاعل بالاستقلال انبیاء و اولیا نیستند بلکه خداوند است پاسخ می‌دهد و نمونه‌هایی از آیات قرآن کریم که در آن انبیاء و حتی غیر از انبیاء دست به امور خارق العاده می زدند و این قدرت را از خداوند متعال گرفته بودند را در‌این‌باره مورد استناد قرا می‌دهد. وی در مورد عدم قدرت پاسخ گویی مردگان به حاجات ما به سخن گفتن [[پیامبر اسلام(ص)]] با کشته شدگان [[جنگ بدر]] اشاره کرده و با این استدلال انبیاء و اولیای الهی را مرده ندانسته بلکه آنها را زنده تلقی کرده که قدرت پاسخ گویی به درخواست‌های ما را حتی پس از مرگ ظاهری دارند. | نویسنده بر این باور است که طلب حاجت از پیامبران الهی و اولیای خداوند اگر به نحو استقلالی باشد نوعی شرک است و با توحید افعالی خداوند سازگاری ندارد. اما اگر این درخواست بدین صورت باشد که ما انبیاء و ائمه (ع) را واسطه حاجت قرار دهیم و به آنها متوسل شویم تا حاجت خود را از طریق آنان از خداوند بگیریم این مسأله نه تنها شرک نیست بلکه همان توحید عبادی و افعالی است. وی فاعل حقیقی و علی الاطلاق را خداوند متعال دانسته و شفای مریض توسط پزشک را نیز به خداوند نسبت می‌دهد. نویسنده استدلال مخالفین توسل به انبیاء و اولیای الهی را نقل و نقد کرده و در جواب [[ابن تیمیه]] می‌گوید طلب کردن شفا و سایر حاجات از مرده‌ها حتی انبیای الهی شرک است را با همین استدلال یعنی این که فاعل بالاستقلال انبیاء و اولیا نیستند بلکه خداوند است پاسخ می‌دهد و نمونه‌هایی از آیات قرآن کریم که در آن انبیاء و حتی غیر از انبیاء دست به امور خارق العاده می زدند و این قدرت را از خداوند متعال گرفته بودند را در‌این‌باره مورد استناد قرا می‌دهد. وی در مورد عدم قدرت پاسخ گویی مردگان به حاجات ما به سخن گفتن [[پیامبر اسلام(ص)]] با کشته شدگان [[جنگ بدر]] اشاره کرده و با این استدلال انبیاء و اولیای الهی را مرده ندانسته بلکه آنها را زنده تلقی کرده که قدرت پاسخ گویی به درخواست‌های ما را حتی پس از مرگ ظاهری دارند. | ||
=بخش دوم کتاب= | =بخش دوم کتاب= | ||
نویسنده به روایاتی نبوی اشاره کرده که در آن استغاثه به غیر خدا مشروع و جایز دانسته شده و در‌این‌باره به شبهات [[محمد بن عبدالوهاب]] پاسخ گفته است. وی ضمن بررسی معنای لغوی و اصطلاحی توسل و قواعد کلی درباره آن به جواز توسل بر غیر خداوند در روایات اشاره نموده و متوسل شدن مردم در زمان حیات [[پیامبر اکرم(ص)]] به [[اهل بیت ( | نویسنده به روایاتی نبوی اشاره کرده که در آن استغاثه به غیر خدا مشروع و جایز دانسته شده و در‌این‌باره به شبهات [[محمد بن عبدالوهاب]] پاسخ گفته است. وی ضمن بررسی معنای لغوی و اصطلاحی توسل و قواعد کلی درباره آن به جواز توسل بر غیر خداوند در روایات اشاره نموده و متوسل شدن مردم در زمان حیات [[پیامبر اکرم(ص)]] به [[اهل بیت (علیهم‌السلام)|اهل بیت علیهم‌السلام]] آن حضرت جهت طلب باران و بر آورده شدن حاجت مردم به جهت متوسل شدن به اهل بیت (ع)، توسل پیدا کردن [[شافعی]] (یکی از ائمه اربعه اهل سنت) به اهل بیت و سیره صحابه و تابعین در متوسل شدن به ملائکه و افراد مؤمن و صالح پس از مرگ آنها و توسل به پیامبر اسلام را نمونه‌هایی از جواز و مشروعیت توسل عنوان کرده است. | ||
=مؤلف= | =مؤلف= | ||
این کتاب توسط [[سید حسن طاهری خرم آبادی]] تدوین گردیده و توسط آقای [[رعد الحجاج]] به زبان عربی ترجمه شده است. | این کتاب توسط [[سید حسن طاهری خرم آبادی]] تدوین گردیده و توسط آقای [[رعد الحجاج]] به زبان عربی ترجمه شده است. | ||