۸۵٬۸۱۰
ویرایش
دعا و توسل نزد اولیاء مطلوب است یا ممنوع (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۸
، ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'در این باره' به 'در‌این‌باره'
جز (جایگزینی متن - 'کتاب ها' به 'کتاب‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'در این باره' به 'در‌این‌باره') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
=بخش اول کتاب= | =بخش اول کتاب= | ||
نویسنده به نمونه‌هایی از دعا و طلب حاجت از غیر خداوند در آیات قرآن کریم اشاره کرده و ارجاع دادن خداوند مردم را به سمت انبیای الهی و رفع حاجات آنان به وسیله معجزات و خرق عادت را نوعی جواز درخواست از غیر خدا دانسته که خود خداوند متعال آنها را تشریع نموده است. <br> | نویسنده به نمونه‌هایی از دعا و طلب حاجت از غیر خداوند در آیات قرآن کریم اشاره کرده و ارجاع دادن خداوند مردم را به سمت انبیای الهی و رفع حاجات آنان به وسیله معجزات و خرق عادت را نوعی جواز درخواست از غیر خدا دانسته که خود خداوند متعال آنها را تشریع نموده است. <br> | ||
نویسنده بر این باور است که طلب حاجت از پیامبران الهی و اولیای خداوند اگر به نحو استقلالی باشد نوعی شرک است و با توحید افعالی خداوند سازگاری ندارد. اما اگر این درخواست بدین صورت باشد که ما انبیاء و ائمه (ع) را واسطه حاجت قرار دهیم و به آنها متوسل شویم تا حاجت خود را از طریق آنان از خداوند بگیریم این مسأله نه تنها شرک نیست بلکه همان توحید عبادی و افعالی است. وی فاعل حقیقی و علی الاطلاق را خداوند متعال دانسته و شفای مریض توسط پزشک را نیز به خداوند نسبت می‌دهد. نویسنده استدلال مخالفین توسل به انبیاء و اولیای الهی را نقل و نقد کرده و در جواب [[ابن تیمیه]] می گوید طلب کردن شفا و سایر حاجات از مرده‌ها حتی انبیای الهی شرک است را با همین استدلال یعنی این که فاعل بالاستقلال انبیاء و اولیا نیستند بلکه خداوند است پاسخ می‌دهد و نمونه هایی از آیات قرآن کریم که در آن انبیاء و حتی غیر از انبیاء دست به امور خارق العاده می زدند و این قدرت را از خداوند متعال گرفته بودند را | نویسنده بر این باور است که طلب حاجت از پیامبران الهی و اولیای خداوند اگر به نحو استقلالی باشد نوعی شرک است و با توحید افعالی خداوند سازگاری ندارد. اما اگر این درخواست بدین صورت باشد که ما انبیاء و ائمه (ع) را واسطه حاجت قرار دهیم و به آنها متوسل شویم تا حاجت خود را از طریق آنان از خداوند بگیریم این مسأله نه تنها شرک نیست بلکه همان توحید عبادی و افعالی است. وی فاعل حقیقی و علی الاطلاق را خداوند متعال دانسته و شفای مریض توسط پزشک را نیز به خداوند نسبت می‌دهد. نویسنده استدلال مخالفین توسل به انبیاء و اولیای الهی را نقل و نقد کرده و در جواب [[ابن تیمیه]] می گوید طلب کردن شفا و سایر حاجات از مرده‌ها حتی انبیای الهی شرک است را با همین استدلال یعنی این که فاعل بالاستقلال انبیاء و اولیا نیستند بلکه خداوند است پاسخ می‌دهد و نمونه هایی از آیات قرآن کریم که در آن انبیاء و حتی غیر از انبیاء دست به امور خارق العاده می زدند و این قدرت را از خداوند متعال گرفته بودند را در‌این‌باره مورد استناد قرا می‌دهد. وی در مورد عدم قدرت پاسخ گویی مردگان به حاجات ما به سخن گفتن [[پیامبر اسلام(ص)]] با کشته شدگان [[جنگ بدر]] اشاره کرده و با این استدلال انبیاء و اولیای الهی را مرده ندانسته بلکه آنها را زنده تلقی کرده که قدرت پاسخ گویی به درخواست‌های ما را حتی پس از مرگ ظاهری دارند. | ||
=بخش دوم کتاب= | =بخش دوم کتاب= | ||
نویسنده به روایاتی نبوی اشاره کرده که در آن استغاثه به غیر خدا مشروع و جایز دانسته شده و | نویسنده به روایاتی نبوی اشاره کرده که در آن استغاثه به غیر خدا مشروع و جایز دانسته شده و در‌این‌باره به شبهات [[محمد بن عبدالوهاب]] پاسخ گفته است. وی ضمن بررسی معنای لغوی و اصطلاحی توسل و قواعد کلی درباره آن به جواز توسل بر غیر خداوند در روایات اشاره نموده و متوسل شدن مردم در زمان حیات [[پیامبر اکرم(ص)]] به [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل بیت علیهم‌السلام]] آن حضرت جهت طلب باران و بر آورده شدن حاجت مردم به جهت متوسل شدن به اهل بیت (ع)، توسل پیدا کردن [[شافعی]] ( یکی از ائمه اربعه اهل سنت) به اهل بیت و سیره صحابه و تابعین در متوسل شدن به ملائکه و افراد مؤمن و صالح پس از مرگ آنها و توسل به پیامبر اسلام را نمونه‌هایی از جواز و مشروعیت توسل عنوان کرده است. | ||
=مؤلف= | =مؤلف= | ||
این کتاب توسط [[سید حسن طاهری خرم آبادی]] تدوین گردیده و توسط آقای [[رعد الحجاج]] به زبان عربی ترجمه شده است. | این کتاب توسط [[سید حسن طاهری خرم آبادی]] تدوین گردیده و توسط آقای [[رعد الحجاج]] به زبان عربی ترجمه شده است. | ||