ذی الحجه: تفاوت میان نسخه‌ها

«كسى كه روز اول ذى حجه را روزه بگيرد، خداوند روزه هشتاد ماه را براى او مى‌نويسد».

و همچنین [[مستحب]] است در این روز [[نماز]] [[حضرت فاطمه زهرا(س)]] خوانده شود به این نحو که چهار ركعت نماز که در هر رکعت يك بار «حمد» و پنجاه بار«قل هو اللّه احد» باشد بخواند و بعد از نماز تسبيح [[حضرت زهرا (س)]] را گفته سپس بگوید :سُبْحانَ اللَّهِ ذِي الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنِيفِ، سُبْحانَ ذِي الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظِيمِ، سُبْحانَ ذِي الْمُلْكِ الْفاخِرِ الْقَدِيمِ، سُبْحانَ مَنْ يَرى أَثَرَ النَّمْلَةِ فِي الصَّفا، سُبْحانَ مَنْ يَرى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَواءِ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا لا هكَذا غَيْرُهُ. <ref>مصباح المتهجد: ۶۷۱</ref>

=مستحب است در هر شب از دهه اول ماه بين مغرب و عشا دو ركعت نماز بجا آورده شود، در هر ركعت آن سوره «فاتحة الكتاب» و «اخلاص» و اين آيه خوانده شود:

وَ واعَدْنا مُوسى‌ ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسى‌ لِأَخيهِ هارُونَ اخْلُفْني‌ في‌ قَوْمي‌ وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدين‌ . <ref>سوره اعراف.آیه ۱۴۲</ref>

کسی که این نماز را بخواند در ثواب با حاجيها شريك می‌شود، گرچه [[حج]] نكرده باشد.

و همچنین مستحب است در تمام اين روزها بعد از نماز صبح و مغرب،دعای«اللهم ان هذه الايام التي فضلتها على غيرها» خوانده شود.

روزه در این دهه اهمیت بسیاری دارد که روايت شده است [[روزه]] روز اول آن برابر با روزه هشتاد ماه و روزه نه روز برابر با روزه روزگار مى‌باشد و روزه روز ترويه كفاره شصت سال مى‌باشد.

شب عید قربان یکی از چهار شبی می‌باشد که [[امیر‌المؤمنین]] دوست داشتند خود را برای [[عبادت]] فارغ کنند از [[امام صادق (ع)]] نقل شده درباره امیرالمومنین می‌فرمودند:كان يعجبه ان يفرغ نفسه أربع ليال في السنة، و هي أوّل ليلة من رجب، و ليلة النّصف من شعبان، و ليلة الفطر، و ليلة الأضحى. <ref> الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحديثة)، ج‌۲، ص: ۱۸۹</ref>

«كسى كه [[امام حسين (ع)]] را در يكى از سه شب زيارت كند، خداوند گناهان گذشته و آينده او را مى‌آمرزد. راوى پرسيد كدام شبها؟ فرمودند: شب عید فطر و شب عید قربان و شب [[نیمه شعبان]]». <ref>كامل الزيارات، النص، ص: ۱۸۰ </ref>

روز بیست و چهارم ذی‌الحجه [[روز مباهله]] و همچنین روزی است که اميرالمؤمنين (ع) انگشترى خود را در حال ركوع به فقير بخشيد که خداوند نيز او را در كتاب خود، به عنوان ولىّ مؤمنين معرفى نموده و صفات نيكى را براى او برشمرد:

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ <ref>سوره مائده .آيه ۵۴ و ۵۵</ref>

ولىّ شما، تنها خدا و [[پيامبر]] اوست و كسانى كه ايمان آورده‌اند: همان كسانى كه نماز برپا مى‌دارند و در حال ركوع [[زكات]] مى‌دهند.

آيه مباهله در اين روز نازل شد: فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبين‌ <ref>سوره آل‌عمران :آیه ۶۱ </ref> و [[پیامبر گرامی اسلا]]م با به همراه بردن [[امیرالمومنین]] و [[فاطمه زهرا]] و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] علیهم السلام به مباهله پرداخته که موجب عزت [[اسلام]] شد.

در این آيه [[على (ع)]] نفس پيامبر شمرده شده كه اين امر خود دليلى بر حقانيت [[شيعه]] است.