زیارت: تفاوت میان نسخه‌ها

زیارت اهل قبور، اعم از معصومین علیهم السّلام و غیر آنان با حضور در محل دفن آنان به قصد گرامی‌داشت ایشان و سلام دادن بر آنان تحقق می‏‌یابد. <ref>الدروس الشرعیة ج۲، ص۲۳ </ref> <ref>الدروس الشرعیة ج۲، ص۱۵۳ </ref> <ref>جواهر الکلام ج۳۵، ص۴۳۰ </ref> علاوه بر آن به زیارت معصومان علیهم السّلام از راه دور و نیز زیارت [[امام زمان]] عجل اللّه‏ تعالی فرجه با توجه کردن و سلام دادن به ایشان زیارت اطلاق شده است. به زیارت کننده «زائر»، به زیارت شونده «مَزور» و به زیارت و نیز مکان و محل دفن مزور «مزار» گویند؛ چنان که به کلماتی که معصومان علیهم السّلام بدانها زیارت می‏شوند، همچون زیارت جامعه کبیره و عاشورا، «زیارت» اطلاق می‏‌شود.

زیارت [[رسول اکرم]] صلّی اللّه‏ علیه و آله، بویژه برای حج‌گزار مستحب مؤکد است و چنانچه زیارت آن حضرت از سوی همگان ترک شود، بر حاکم اسلامی [[واجب]] است مردم را به زیارت وادارد؛ <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۳۲۰ </ref> <ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۵۱ ۵۲ </ref> از این رو برخی، زیارت آن حضرت را در هر سال [[واجب|واجب کفایی]] دانسته‏‌اند. <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۳۳۲ </ref>

زیارت دیگر انبیای الهی، همچون حضرت هود و صالح و نیز آدم و نوح، دفن شده در جوار مرقد امیر‌مؤمنان [[علی]] علیه‌السّلام، <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۳۸۴ </ref> <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۳۹۷ </ref> <ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۱۰۳ </ref> همچنین زیارت ائمه علیهم‌السّلام بویژه پس از گزاردن حج <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۳۲۰ </ref> و نیز حضرت زهرا سلام‌اللّه‏ علیها در روضه <ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۸۵ </ref> (محدوده بین قبر شریف رسول خدا صلّی اللّه‏ علیه و آله و منبر آن حضرت) مستحب مؤکد و در روایات بر آن تأکید شده است. در این میان زیارت سالار شهیدان، حضرت ابا‌عبداللّه‏، حسین بن علی علیه‌السّلام از جایگاه و اهمیت ویژه‌‏ای برخوردار و بر آن تأکید مضاعف شده است؛ به گونه‌‏ای که زیارت آن حضرت در بسیاری از اوقات، اعم از شب و روز، همچون شب و روز عرفه، شب‌های [[قدر]]، شب [[عید فطر]] و [[عید قربان|قربان]]، روز اول و نیمه رجب، نیمه شعبان و شب و روز جمعه مستحب مؤکد است؛ چنانکه زیارت آن گرامی در شب و روز عاشورا و نیز روز اربعین استحباب دارد. <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۴۰۹ </ref> <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۴۵۹ ۴۷۹ </ref> <ref>منتهی المطلب ج۱۳، ص۲۹۲ ـ ۲۹۵</ref> <ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۹۵ ۹۷ </ref> زیارت امام زمان علیه‌السّلام در هر زمان و مکان بویژه در سامرا و سرداب مقدس، [[مستحب]] است. <ref>الدروس الشرعیة ج۲، ص۱۶ </ref> برخی زیارت ائمّه معصوم علیهم السّلام را واجب کفایی دانسته‏‌اند. <ref>وسائل الشیعة ج۱۴، ص۴۴۳ </ref>

آداب زیارت معصومان علیهم‌السّلام که رعایت آنها در همه مشاهد مشرفه مستحب است عبارتند از: [[غسل]] زیارت قبل از تشرف به حرم؛ خواندن [[دعا]]ی مأثور هنگام غسل؛ طهارت از حدث اکبر (جنابت، حیض و نفاس) و اصغر؛ پوشیدن لباس پاک و پاکیزه و سفید و نو؛ کوتاه برداشتن گام‌ها هنگام حرکت به سمت روضه مقدس و با آرامی و وقار حرکت کردن؛ پا‌برهنه بودن هنگام تشرف به روضه منوّر؛ خوش‌بو کردن خود در غیر زیارت [[امام حسین]] علیه‌السّلام؛ توجه و حضور قلب داشتن در وقت رفتن به حرم مطهّر؛ توقف در آستانه حرم شریف و اذن دخول خواستن(اذن دخول)با کلمات مأثور یا با سلام کردن؛ بوسیدن آستانه مبارک؛ [[سجده]] کردن برای خدا به شکرانه توفیق زیارت؛ بوسه زدن بر زمین رو به روی امام علیه السّلام؛ داخل شدن به حرم با پای راست و خارج شدن از آن با پای چپ؛ نزدیک شدن به ضریح از پیش روی ـ جز در حرم عسکریین علیهم السّلام ـ به گونه‌‏ای که بتواند خود را به آن بچسباند؛ بوسیدن قبر مطهّر و گذاشتن و مالیدن طرف راست صورت بر آن؛ پشت به قبله و رو به قبر ایستادن هنگام زیارت؛ ایستاده بودن هنگام زیارت، مگر آنکه عذری داشته باشد؛ به زیر افکندن سر و به بالا و چپ و راست التفات نکردن هنگام تشرف به حرم و زیارت کردن؛ گفتن تکبیر به تعدادی که وارد شده پیش از خواندن زیارت؛ خواندن زیارت مأثور و وارد شده؛ رفتن نزد سر مبارک و رو به قبله ایستادن و دعا کردن؛ خواندن نماز زیارت پس از اتمام زیارت نزد سر امام علیه السّلام و در زیارت پیامبر صلّی اللّه‏ علیه و آله در روضه مطهّر؛ دعا کردن پس از نماز زیارت و افضل دعای مأثور است؛ خواستن حاجت برای خود و برادران دینی؛ زیارت کردن به نیابت از خویشان و دوستان؛ تلاوت [[قرآن]] کنار قبر مطهّر و هدیه کردن ثواب آن به امام علیه السّلام؛ اجتناب از سخنان ناشایسته و بیهوده و لغو؛ بلند نکردن صدا در محضر پیامبر صلّی اللّه‏ علیه و آله و امام علیه السّلام؛ شتاب کردن در خروج پس از اتمام زیارت و بیهوده ننشستن در حرم؛ به عقب گام نهادن هنگام خروج از روضه مقدس؛ تصمیم بر بازگشت برای زیارت؛ وداع کردن با قبر مطهر با کلمات مأثور. <ref>الدروس الشرعیة ج۲، ص۲۳ ۲۵ </ref> <ref>بحار الأنوار ج۱۰۰، ص۱۳۴ ـ ۱۳۷</ref> <ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۱۰۱ ۱۰۲ </ref>