سازمان وحدت آفریقا: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''سازمان وحدت آفریقا''' یک سازمان بین‌المللی است که در در 25 مه 1963 در آدیس آبابا پایتخت [[اتیوپی]] به وجود آمد. هدف‌های آن به موجب مادۀ دوم منشور سازمان عبارت بود از:  

برای تنظیم روابط کشورها پاره ای اصول کلی نظیر، تساوی مطلق کشورهای عضو، عدم توسل به خرابکاری در کشورهای یکدیگر، عدم تغییر سرحدات، و حل و فصل اختلافات از طریق مسالمت‌آمیز پیش بینی شده بود. سازمان دارای 53 کشور عضو بود. [[آفریقای جنوبی]] در سال 1994 به آن پیوست و [[جنبش آزادی بخش صحرا]] ([[پولیساریو]]) نیز از سال 1982 به آن ملحق شد. به علت وجوه افتراق فراوان در میان اعضاء طرح‌های سازمان اکثر با شکست مواجه گردید. در پی تشکیل آخرین اجلاس سازمان در آفریقای جنوبی (ژوئیه 2002)، سازمان وحدت آفریقا رسما منحل و [[اتحادیه آفریقا]] جایگزین آن شد.

بیشتر دولتهای [[قاره آفریقا]] در دهه 1960 تا 1970 م. به استقلال رسیدند و تقریبا تا قبل از این تاریخ بین‌ملت‌های آفریقایی رابطه بین‌المللی وجود نداشت. با این حال دولتهای مستقل آفریقایی حتی پیش از 1960 م. برای برقراری همکاری بین‌خود اقداماتی کرده بودند که ثمره آنها محدود به تشکیل چند سازمان منطقه ای بود که مهمترین آنها، سازمان وحدت آفریقا U.A.O می‌باشد.

# شناسایی ویژگیهای منطقه ای برای دولتهای مناطق مختلف قاره و اجازه تاءسیس تشکیلات منطقه ای برای همکاری و بهره جویی از این ویژگیها.

این سازمان دارای یک کنفرانس سران، یک شورای وزیران و یک دبیرخانه است.

از رؤسای دولت‌های عضو تشکیل می‌شود که سیاست کلی را تعیین می‌کند. این کنفرانس هر سال یک اجلاس دارد؛ راءی گیری در کنفرانس با اکثریت 3/2 اعضا می‌باشد.

از وزرای کشورهای عضو، معمولا وزیران امور خارجه به وجود می‌آید، که سالی دو اجلاس دارد. وظیفه اساسی شورای وزیران، مشخص کردن موضوع‌هایی است که در کنفرانس سران باید تصمیم‌گیری شود و نیز اجرای تصمیمات متخذه در کنفرانس سران از وظایف آنها می‌باشد.

این سازمان دارای یک دبیر کل و تعدادی کارمند بین‌المللی است که وظایف اداری سازمان را دارند. علاوه بر اینها سازمان وحدت آفریقا دارای یک کمیته آفریقای آزاد است که عهده دار مطالعه راههای کمک به اقوام آفریقایی غیر آزاد است. همچنین این سازمان دارای یک کمیسیون میانجیگری، آشتی و داوری برای رفع اختلاف‌های اعضاء می‌باشد.

در زمان [[جمال عبدالناصر]]، [[قاهره]] نه فقط کعبه جنبشهای رهایی بخش ‍ عرب شد، بلکه پایتختی برای آفریقای مبارز گردید. در قاهره کنگره‌های بزرگ بین‌المللی تشکیل می‌شد، به طور مثال کنفرانس دوم سران سازمان وحدت آفریقا (U.A.O) در سال 1964 در آنجا تشکیل شد. جمهوری متحده عربی به ملت [[کنگو|کنگو]] در مبارزه اش با امپریالیستها و همچنین به انقلاب ملت [[الجزایر]] کمک مادی و نظامی‌ کرد. عبدالناصر معتقد بود که کمک به ملل دیگر برای جمهوری متحده عرب یک تکلیف انقلابی است. رابطه ای دوستانه، عبدالناصر را به بسیاری از رهبران ترقی‌خواه ملل دیگر پیوند می‌داد. ساسونگیسو رییس‌جمهور اسبق کنگو، یکی از رؤ سای اولیه این سازمان بود و در سال 1987 کنت کائوندا رییس‌جمهور سابق [[زامبیا]] ریاست آن را به عهده گرفت. سازمان وحدت آفریقا بیستمین اجلاس خود را در نوامبر 1984 در آدیس آبابا تشکیل داد و جولیوس نایره ره رییس‌جمهور اسبق [[تانیزانیا]] در این وقت به عنوان رییس سازمان آن انتخاب شد؛ [[سازمان آزدایبخش صحرا]] در همین زمان به عضویت این سازمان پذیرفته شد اما، [[مراکش|مراکش]] از عضویت آن خارج و زئیر (کنگو عضویت خود را در آن به تعلق درآورد.

== منابع ==

[https://portal.anhar.ir/node/19625#gsc.tab=0 برگرفته از سایت]