سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره فُصِّلَت‌ْ''' (حم سجده)، چهل و یکمین سوره و از [[سوره‌های مکی]] و سجده‌دارِ قرآن که در جزء ۲۴ و ۲۵ قرآن جای گرفته است. واژه «فصلت» به معنای «شیوا بیان شده» در آیه سوم آمده و به همین جهت این سوره به این نام‌ شهرت یافته است‌. سوره فصلت بیشتر درباره روی‌برگرداندن [[کافران]] از [[قرآن]] سخن می‌گوید. وحدانیت خدا، [[نبوت]] [[حضرت محمد (ص)|پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)]]، [[قیامت]] و اشاره به سرگذشت [[قوم عاد]] و [[قوم ثمود]] از دیگر موضوعات مطرح‌شده در آن است.  

=مفهوم کلی سوره=

فصلت، حم سجده، مصابیح<ref>همان، ص 199.</ref> اقوات، سجده مؤمن<ref>التحریر و التنویر، ج 25، ص 5.</ref>، سجده<ref>التفسیر الواضح، ج 3، ص 323</ref>.

«سوره فصلت»؛ سبب نام‌گذاری این سوره به فصّلت آیۀ سوم این سوره است که تعبیر «فُصّلت» (تبیین و فصل فصل شدن) در آن آمده  

است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 18، ص 199.</ref>.

 

«سوره حم سجده»؛ به جهت اینکه این سوره از سور حوامیم و دارای آیه سجده‌دار می‌باشد.

 

«سوره مصابیح»؛ به خاطر وجود لفظ مصابیح در آیه دوازدهم این سوره می‌باشد.

 

«سوره اقوات»؛ به خاطر وجود لفظ اقوات در آیه دهم این سوره می‌باشد.

 

«سوره سجده مؤمن»؛ به خاطر اینکه این سوره از سوره‌های سجده‌دار است، و به خاطر تمییزش از سوره «الم سجده»، این سوره را با اسم سوره ماقبل خودش که مؤمن است به صورت ترکیبی آورده‌اند<ref>التحریر و التنویر، ج 25، ص 5.</ref>.

 

«سوره سجده»؛ به خاطر آیه سی‌وهفتم این سوره به سوره سجده نام‌گذاری کرده‌اند اما اشتهار این سوره بیشتر حم سجده است تا از سوره الم سجده متمایز باشد.

سوره فصلت پنجاه‌و‌چهار آیه دارد<ref>الکشف و البیان، ج8، ص285</ref>.

 

سوره فصلت هفتصد‌و‌نودوشش کلمه دارد<ref>همان</ref>.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است).

# یادآوری رستاخیز و دلایل آن؛

# مسألۀ وحی و رسالت<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 18، ص 200.</ref>.

اشاراتی به سرگذشت اقوام مغرور و سرکش پیشین، از جمله قوم عاد و ثمود، و سرنوشت دردناک آنها و اشاره کوتاهی به داستان [[حضرت موسی|موسی علیه‌السلام]]؛

انذار و تهدید مشرکان و [[كافران|کافران]] مخصوصا با ذکر آیات تکان‌دهنده‌ای درباره قیامت و گواهی اعضای بدن حتی پوست تن انسان و توبیخ شدید پروردگار نسبت به آنها به هنگامی که در برابر عذاب الهی قرار می‌گیرند؛

پاره‌ای از دلائل رستاخیز و قیامت و خصوصیات و ویژگی‌های آن؛

[[ابى‌بن‌كعب|ابی‌بن‌کعب]] از [[پیامبر خدا]] روایت می‌کند: «هر کس سوره حم سجده را بخواند به تعداد هر حرفی از آن ده حسنه به او داده خواهد شد».

ذریح محاربی از [[امام جعفر صادق|حضرت صادق علیه‌السلام]] روایت کرده است که فرمودند: «هر کس سوره حم سجده را بخواند روز قیامت به اندازه دید چشمش نور و سروری خواهد داشت و در این دنیا هم مورد ستایش و غبطه دیگران خواهد بود<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 22، ص 7-6.</ref>».

با دقت در محتوا و موضوعات مطرح شده در سوره فصلت می‌توان دریافت که به وقت نزول سوره مبارکه، [[مشركان|مشرکان]] در مجادله و موضع‌گیری در مقابل [[نبوت]] کار را از حد گذرانده بودند، انکار و مقابله آنها سبب نزول اینهمه واقعیّات گردیده است، عظمت موضوعات این سوره در حد «یدرک و لا یوصف» می‌باشد و همچنین وقوع لفظ «حم» در اوّل سوره‌های هفت‌گانه حاکی است که مطالب و مقتضای نزول در آنها یکی است<ref>تفسیر احسن‌الحدیث، ج 9، ص 401 با اندکی تصرف.</ref>.

[[حضرت محمد (ص)|پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)]] می‌فرمایند: هر چیزی را میوه‌ایست و میوه قرآن حوامیم است چه این سوره‌ها روضه‌های زیبا و معمورند که متصلند بیکدیگر هر که خواهد در مرغزار [[بهشت]] چرا کند باید که حوامیم بخواند<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج 8، ص 123.</ref>. و حاکم از [[ابن مسعود]] آورده که گفت: حوامیم دیبای قرآن است<ref>ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 200</ref>. پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیثی فرمود: مَثَل سوره‌های حم دار در قرآن، مثل لباس حریر در میان لباس‌ها است<ref>روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ج 17، ص2.</ref>.

سوره فصلت از [[سور عزائم]] است و آیۀ سی و هفتم آن سجدۀ واجب دارد که هرکسی این آیه را بشنود یا بخواند، واجب است یک [[سجده]] به جا آورد.