سوره یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره یوسف.jpg |جایگزین=سوره یوسف]]</div>

'''سوره یوسف''' به خاطر بیان یک پارچه و مشروح داستان [[حضرت یوسف]] و سرگذشت او با پدر و برادرانش، یوسف نام‌گذاری شده است. از لحاظ اندازه و حجم از سوره‌های متوسط و مئون است و ششمین سوره‌ای است که با حروف مقطعه [الر] آغاز می‌شود. این سوره با 111 آیه که یک‌صد آیه آن به داستان حضرت یوسف(علیه‌السلام) اختصاص دارد. داستان حضرت یوسف(علیه‌السلام) در این سوره از نوجوانی آغاز و با حکومت او در [[مصر]] پایان می‌یابد.

«سوره یوسف»؛ سبب نام‌گذاری آن به یوسف، آیه چهار به‌ بعد است‌که اغلب دربارۀ زندگی حضرت یوسف(علیه‌السلام) سخن می‌گوید. این نام بیش از بیست بار در این سوره به‌کار رفته است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 10، ص 21.</ref>.

[[سوره أحسن القصص]]؛ جهت نام‌گذاری آن به «أحسن القصص: بهترین داستان‌ها» آن است که مشتمل بر: یاد حاسد و محسود، مالک و مملوک، شاهد و مشهود، عاشق و معشوق، حبس و رهاسازی، زندان و رهایی، و حاصل‌ خیزی و خشک سالی و امور بسیار دیگری که بیان آنها از توان افراد بشر خارج است، می‌باشد<ref>رجمه ‌الإتقان فی علوم‌القرآن، ج 2، ص 515.</ref>.

== اهداف و آموزه‌ها ==

محتوای [[سوره یوسف]] بر خلاف سوره‌های دیگر قرآن همگی به هم پیوسته و بیان فرازهای مختلف یک داستان است، که در بیش از ده بخش با بیان فوق‌العاده گویا، جذاب، فشرده، عمیق و مهیج آمده است.

گر چه داستان‌پردازان بی هدف و یا آنها که هدف‌های پست و آلوده‌ای دارند سعی کرده‌اند از این سرگذشت آموزنده یک داستان عشقی محرک برای هوس‌بازان بسازند و چهره واقعی یوسف(علیه‌السلام) و سرگذشت او را مسخ کنند و حتی در شکل یک فیلم عشقی به روی پرده سینما بیاورند ولی قرآن که همه چیزش الگو و اسوه است، در لابلای این داستان عالی‌ترین درس‌های عفت و خویشتن‌داری و [[تقوا|تقوی]] و [[ایمان]] و تسلط بر نفس را منعکس ساخته آن‌چنان که هر انسانی هر چند بارها آن را خوانده باشد باز به هنگام خواندنش بی‌اختیار تحت تاثیر جذبه‌های نیرومندش قرار می‌گیرد.

و به همین جهت قرآن نام «احسن القصص: بهترین داستان‌ها» را بر آن گذارده است و در آن برای اولواالالباب (صاحبان مغز و اندیشه) عبرت‌ها بیان کرده است<ref>تفسیر نمونه، ج 9، ص 293.</ref>.

[[ابی‌بن‌كعب|ابی‌بن‌کعب]] از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبراسلام(صلی الله علیه و آله و سلم)]] روایت کرده که فرمود: «به بردگان‌تان سوره یوسف را تعلیم کنید که هر مسلمانی این سوره را بخواند و به خاندان و بردگان خود آن را یاد بدهد [[خداوند]] سختی‌های [[مرگ]] را بر وی آسان گرداند و نیرویی به وی دهد که نسبت به هیچ مسلمانی حسد نبرد».

[[ابوبصیر]] از [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق(علیه‌السلام)]] روایت کرده که فرمود: «کسی که در هر شب یا در هر روز سوره یوسف را بخواند روز [[قیامت]] [[خدا|خداوند]] او را به زیبایی و جمال یوسف(علیه‌السلام) محشور فرماید و از هراس آن روز در امان باشد و در میان بندگان شایسته خدا ممتاز باشد و نیز فرمود: این سوره در [[تورات]] نوشته شده است<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 12، ص 155.</ref>».

[[اسماعیل‌بن‌أبی‌زیاد]] از امام صادق(علیه‌السلام) از پدرانش از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)]] روایت کرده که فرمود: «زنان خود را در غرفه‌ها (و طبقات فوقانی ساختمان) جای ندهید و نوشتن و سوره یوسف را بدانها تعلیم نکنید<ref>در تفسیر نمونه آمده است که: اسناد این روایات روی‌هم رفته چندان قابل اعتماد نیست و به علاوه در بعضی از روایات عكس این مطلب دیده می‌شود و در آن تشویق به تعلیم این سوره به خانواده‌ها شده است از این گذشته دقت در آیات این سوره نشان می‌دهد كه نه تنها هیچ نقطه منفی برای زنان در آن وجود ندارد بلكه ماجرای زندگی آلوده همسر عزیز مصر درس عبرتی است برای همه آنهایی كه گرفتار وسوسه‌های شیطانی می‌شوند.</ref>، بلکه ریسندگی و [[سوره نور]] را تعلیم‌شان کنید<ref>رجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 12، ص 155.</ref>».

[[سوره یوسف]] در [[مكه|مکه]] [[نزول قرآن|نازل]] شده، ولی معدل از [[ابن عباس]] نقل کرده که گفته است: چهار آیه آن در [[مدینه]] نازل شده و ما بقی در مکه و آن چهار آیه عبارت است از سه آیه اول سوره و چهارم آیه «لَقَدْ کانَ فِی یُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آیاتٌ لِلسَّائِلِینَ»<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 12، ص 155.</ref>.

سوره یوسف در سال یازدهم [[بعثت]] در مکه نازل شده است<ref>آشنایی با سوره‌ها، ص 44</ref>.

مروی است که [[آیین یهودیت|یهود]] از رسول اکرم(صلی الله علیه) که در مکّه بود پرسش کردند یا کسی را نزد آن حضرت فرستادند که از او درباره پیامبری پرسش کند که در [[شام]] بود و پسرش به [[مصر]] رفت و او آنقدر گریه کرد که کور شد، خداوند در جواب آنها سوره یوسف را به همان قسم که در تورات است بلکه دقیق‌تر و محکم‌تر یکجا نازل فرمود<ref>تفسیر خسروی، ج 4، ص 358</ref>.

سوره یوسف با حروف مقطعه شروع شده است و از سور رائیات است(سوره‌های [[سوره یونس|یونس]] و هود و [[سوره یوسف|یوسف]] و إبراهیم و حجر را رائیات یا راآت می‌نامند.)

ابن مردویه از [[مالک بن انس|مالک‌ابن‌انس]] روایت کرده است که پیامبر(صلی الله علیه) فرمودند:«خداوند از رائیات تا طواسین را به جای انجیل به من عطا کرده است<ref>فتح القدیر، ج 2، ص 479.</ref>.» (رائیات سوره‌هایی هستند که با «الر» و طواسین سوره‌هایی هستند که با «طس» و «طسم» شروع شده‌اند)

سوره یوسف جزو سور مئین (صد آیه‌ای‌ها) است [[ابن قتیبه]] می‌گوید سور مئین سوره‌هایی هستند که بعد از سور طوال آمده‌اند علت نام‌گذاری این سوره‌ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه‌های این سوره‌ها به عدد صد می‌باشد<ref>زاد المسیر فی علم التفسیر، ج 4، ص 141</ref>. گفته شده این سوره‌ها عبارتند از «بنی إسرائیل، کهف، مریم، طه، أنبیاء، حج ومؤمنون<ref>دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷</ref>». برخی دیگر نیز سور مئین را سوره‌های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده‌اند<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>.

روایتی است که از رسول خدا(صلی الله علیه) نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای تورات و سوره‌های مئین را به جای [[انجیل]] و سوره‌های مثانی را به جای [[زبور]] به من داد و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

سوره یوسف داستانی‌ترین سوره [[قرآن]] می‌باشد که در هشتادوهشت درصد آن آموزه‌های زندگانی [[حضرت یوسف|حضرت یوسف(علیه‌السلام)]] بیان شده است. داستان این سوره از طولانی‌ترین و شیرین‌ترین داستان‌های قرآنی به شمار می‌آید.

در برخی احادیث آمده است: این سوره را به زنان آموزش ندهید و سوره نور را که مشتمل بر آیات [[حجاب]] است، به آنان آموزش دهید، ولی اسناد این روایات چندان قابل اعتماد نیست و در برخی احادیث نیز عکس این مطلب دیده می‌شود؛ یعنی تشویق شده که این سوره را به خانواده‌ها آموزش دهید. آری، ماجرای زندگی آلوده همسر عزیز مصر و پاکدامنی و عفت یوسف، آموزه‌هایی گران‌بها برای هر مرد و زن است<ref>تفسیر نمونه، ج 9، ص 297.</ref>.

 

[[رده:قرآن]]