۱٬۵۶۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
<br> | <br> | ||
رساله‌ای در احکام عبادات به زبان ترکی که در میان شیعیان [[کرکوک]] در عراق متداول بوده است، ولی از محل و تاریخ چاپ آن اطلاعی در دست نیست.[[آقابزرگ، الذریعة، ج۱۰، ص۱۶]] | رساله‌ای در احکام عبادات به زبان ترکی که در میان شیعیان [[کرکوک]] در عراق متداول بوده است، ولی از محل و تاریخ چاپ آن اطلاعی در دست نیست.[[آقابزرگ، الذریعة، ج۱۰، ص۱۶]] | ||
<br> | |||
=ژرف اندیشی آیت الله اصفهانی= | |||
<br> | |||
آیت الله اصفهانی دارای ذوقی سلیم، فهمی نیکو و نظری صائب در استنباط و درک احکام و مسایل شرعی بود و همین خصوصیت، او را در مـجالس عـلمی، زبانزد اهل دانش کرده بـود. هـمچنین ژرف نگری وی و تأمل و تعمق بسیارش در مسایل علمی ستودنی بود. جولان فکری و پژوهش بسیار او در جوانب هر مساله باعث می‌شد که در یک موضوع، نظریات گوناگونی در طـول زمـان، ارایه کند و در مسایل پیچیده فـقهی بـه گره گشایی بپردازد. با این همه تا مدت های طولانی، حلقه درس او را شاگردانی اندک تشکیل می‌دادند. | |||
<br> | |||
آیت الله [[امین جبل عاملی]] ادیب و شرح‌حال‌نگار شیعی، درباره آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی می‌گوید: «در ۱۳۵۲ قمری در سفر بـه عراق، او را ارزیابی کردم. دیدم مردی است، دارای فکری بزرگ که میدان اندیشه‌اش وسیع اسـت، در علم و فقه بسیار وسـعت نـظر دارد، دورنگر است و ژرف اندیش، دارای رأیی صائب و تدبیری نیکو و بسیار موقعیت شناس است. بر همه مردم، شفیق و مهربان و دارای نفس سخاوتمند و سیاستی بزرگ است و همین ویژگی ها باعث شده است که ریاست و زعامت عامه شـیعیان را به دست گیرد؛ چون شایستگی چنین منصب و مقامی را دارد.»<ref>[[طبسی نجفی، محمدرضا، الشیعه و الرجعه، نجف، ۱۳۸۵ ق]]</ref> | |||
<br> | <br> | ||