سید احمد خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسب خوانساری با سی واسطه به [[امام کاظم]](ع) می‌رسد<ref>حسینی یزدی، دانشمندان خوانسار، ۱۳۷۸ش، ص۳۱۷</ref>.پدرش میرزایوسف و جدش میرزابابا، عالم [[دین]] بودند<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۲، ص۱۰۹؛ ابن‌الرضا، ضیاء الأبصار، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۷۵</ref>.سید احمد در محرم ۱۳۰۹ در خوانسار به دنیا آمد<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، قسم۱، ص۴۶۲؛ امینی، معجم رجال الفکر...، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵۴۵</ref>. در سه سالگی پدرش را از دست داد و برادرش سید محمدحسن -که وی نیز عالم دین بود- سرپرستی او را بر عهده گرفت.

خوانساری مقدمات علوم دین و دروس میانی را در خوانسار، نزد برادرش و [[سید علی اکبر بیدهندی]] (همسر خواهرش) فرا گرفت. در ۱۳۲۵ برای ادامه تحصیل به [[اصفهان]]<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۲، ص۱۰؛ ابن‌الرضا، ضیاء الأبصار، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۷۷</ref> و سپس به [[نجف]]<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۲، ص۱۱-۱۰؛ «شخصیت آیت الله سید احمد خوانساری»، ص۲۳۳-۲۳۴؛ آیت الله سید احمد خوانساری به روایت اسناد، مقدمه متولی، ص۱۵ ۱۶؛ ابن‌الرضا، ضیاء الأبصار، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۷۷۳۷۵</ref>.دزفول<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۲، ص۱۱؛ شیخ آقا بزرگ طهرانی، قسم۱، ص۴۶۲، ابن‌الرضا، ضیاء الأبصار، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۷۷، که به ترتیب سال بازگشت وی را ۱۳۳۵ و ۱۳۳۳دانسته‌اند</ref>

خوانساری در دوره مرجعیت آیت الله حاج آقا حسین بروجردی از معتمدان او و نیز از مدرسان طراز اول [[حوزه علمیه قم]] شمرده می‌شد<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۲، ص۱۱؛ ابن‌الرضا، ضیاء الأبصار، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۷۵-۳۷۷</ref>.وی تا ۱۳۷۰ق در قم به تدریس کلام، فلسفه، فقه و اصول پرداخت.

خوانساری تا زمان درگذشت بروجردی در ۱۳۴۰ش/۱۳۸۰ق به تدریس و اداره امور دینی مردم تهران می‌پرداخت و پس از درگذشت ایشان، هر چند برخی از علمای طراز اول از وی خواستند به نجف یا قم برود و مرجعیت عامه [[شیعیان]] را بپذیرد، وی تهران را ترک نکرد<ref>ابن‌الرضا، ضیاء الأبصار، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۸۰</ref>.اما مرجعیت را پذیرفت و برخی از شیعیان [[پاکستان]]، [[عراق]] و [[ایران]] وی را به عنوان [[مرجع تقلید]] خویش برگزیدند<ref>شریف رازی، همانجا؛ آیت الله سید احمد خونساری، همان، مقدمه، ص۱۸</ref>.