confirmed، مدیران
۱۸٬۳۹۸
ویرایش
←عزیمت به نجف اشرف
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== عزیمت به نجف اشرف == | == عزیمت به نجف اشرف == | ||
در اوایل سال 1371 قمری، حضرت استاد شهر مقدس [[قم]] را به قصد اقامت در [[نجف اشرف]] کانون علم و فضیلت حوزه‌های علمیه ترک کرد. ایشان [[اربعین]] امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) را در [[کربلا]] ماند و آنگاه راهی نجف شدند و در مدرسۀ علمیۀ بخارائی اقامت گزید. در نجف اشرف، حوزهٔ درس فقه و اصول دو تن از بزرگان یعنی [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله | در اوایل سال 1371 قمری، حضرت استاد شهر مقدس [[قم]] را به قصد اقامت در [[نجف اشرف]] کانون علم و فضیلت حوزه‌های علمیه ترک کرد. ایشان [[اربعین]] امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) را در [[کربلا]] ماند و آنگاه راهی نجف شدند و در مدرسۀ علمیۀ بخارائی اقامت گزید. در نجف اشرف، حوزهٔ درس فقه و اصول دو تن از بزرگان یعنی [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خوئی]] و شیخ حسین حلّی را درک کردند و زمانی طولانی را در محضر ایشان گذراند و در همان ایام، از مباحث برخی دیگر از سرشناسان حوزه از جمله ''آیت‌الله حکیم'' و ''آیت‌الله شاهرودی'' نیز بهره برد. | ||
== هوشمندی علمی == | == هوشمندی علمی == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
در همان سال‌ها، به درس‌های فقهی دیگری حول مباحث کتاب قضا و بحث‌های «ربا»<ref>رِبا از گناهان کبیره به معنای زیادتر از اصل مال گرفتن که در متون دینی به شدت نهی شده است و رباخواران را افراد مورد لعن خداوند معرفی کرده‌اند.</ref> و «قاعده الزام»<ref>قاعده اِلزام قاعده فقهی است که بر اساس آن عقاید و احکام دینی هر شخص برای او محترم است و در موارد تفاوت بین فقه شیعه و حکم غیر شیعه، می‌توان طرف مقابل را به پذیرش احکام مذهب خودش ملزم کرد؛ هرچند در مذهب شیعه چنین الزامی وجود نداشته باشد. نمونه روشن این قانون، صحیح دانستن سه طلاق یکباره اهل سنت و درست بودن ازدواج با زن طلاق داده شده است.</ref> و «قاعده تقیه»<ref>تقیه عبارتست از اخفاء عقیده و اظهار خلاف آن به خاطر مصلحتی مهم‌تر. تقیه، همه امور را مباح و جایز می‌کند و ترک آن حرام است مگر تقیه در اظهار کلمه کف ر و برائت جستن از خدا و ائمه (علیهم‌السلام) که تا وقتی که شخص بتواند این عمل را انجام ندهد و ضرری بر او نرسیده باشد، ترکش مستحب است. | در همان سال‌ها، به درس‌های فقهی دیگری حول مباحث کتاب قضا و بحث‌های «ربا»<ref>رِبا از گناهان کبیره به معنای زیادتر از اصل مال گرفتن که در متون دینی به شدت نهی شده است و رباخواران را افراد مورد لعن خداوند معرفی کرده‌اند.</ref> و «قاعده الزام»<ref>قاعده اِلزام قاعده فقهی است که بر اساس آن عقاید و احکام دینی هر شخص برای او محترم است و در موارد تفاوت بین فقه شیعه و حکم غیر شیعه، می‌توان طرف مقابل را به پذیرش احکام مذهب خودش ملزم کرد؛ هرچند در مذهب شیعه چنین الزامی وجود نداشته باشد. نمونه روشن این قانون، صحیح دانستن سه طلاق یکباره اهل سنت و درست بودن ازدواج با زن طلاق داده شده است.</ref> و «قاعده تقیه»<ref>تقیه عبارتست از اخفاء عقیده و اظهار خلاف آن به خاطر مصلحتی مهم‌تر. تقیه، همه امور را مباح و جایز می‌کند و ترک آن حرام است مگر تقیه در اظهار کلمه کف ر و برائت جستن از خدا و ائمه (علیهم‌السلام) که تا وقتی که شخص بتواند این عمل را انجام ندهد و ضرری بر او نرسیده باشد، ترکش مستحب است. | ||
تقیه گاهی خوفی و از ترس ضرر است، گاهی به خاطر جلب دوستی و حفظ و حدت و گاهی به خاطر جلب مصالح دیگر</ref> و دیگر قواعد فقهی نیز پرداخت و مباحث رجالی شامل: «حجیّت مراسیل ابن‌ابی‌عمیر» و «شرح مشیخه تهذیبین» (تهذیب و استبصار) و غیر آن را نیز در برنامه خود قرار داد. درس خارج [[اصول]] را از [[شعبان]] سال 1384 قمری آغاز کرد و دورۀ سوم آن را در شعبان سال 1411 هجری، به پایان برد. | تقیه گاهی خوفی و از ترس ضرر است، گاهی به خاطر جلب دوستی و حفظ و حدت و گاهی به خاطر جلب مصالح دیگر</ref> و دیگر قواعد فقهی نیز پرداخت و مباحث رجالی شامل: «حجیّت مراسیل ابن‌ابی‌عمیر» و «شرح مشیخه تهذیبین» ([[تهذیب]] و [[استبصار]]) و غیر آن را نیز در برنامه خود قرار داد. درس خارج [[اصول]] را از [[شعبان]] سال 1384 قمری آغاز کرد و دورۀ سوم آن را در شعبان سال 1411 هجری، به پایان برد. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||