۸۵٬۷۹۶
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله'
جز (جایگزینی متن - '.او' به '. او') |
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده: | <div class="wikiInfo">[[پرونده:آیت‌الله میلانی.jpg|جایگزین=آیت‌الله العظمی سید محمد هادی میلانی|حاشیه|بندانگشتی|250x250پیکسل]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|لقب | |لقب | ||
| | |آیت‌الله میلانی | ||
|- | |- | ||
|زادروز | |زادروز | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
از میلانی آثاری از جمله محاضرات فی الفقه الامامیه و قادتنا کیف نعرفهم بر جای مانده است. | از میلانی آثاری از جمله محاضرات فی الفقه الامامیه و قادتنا کیف نعرفهم بر جای مانده است. | ||
آیت‌الله میلانی در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی نیز فعال بود. او از [[انقلاب اسلامی ایران]]، رهبری آن و نهضت مردم عراق حمایت می‌کرد. وی در تأسیس مدارس علمیه از جمله [[مدرسه حقانی]] نقش داشت. با حضوری وی در [[مشهد]]، حوزه علمیه این شهر رونق گرفت. | |||
=زندگی‌نامه= | =زندگی‌نامه= | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
در ۱۳۳۲ش علمای برجسته مشهد در جهت تقویت این حوزه و جلوگیری از مهاجرت طلابِ با استعداد و مدرّسان مشهد به شهرهایی چون [[قم]] و نجف، با امضای طوماری از سیدمحمدهادی میلانی، (که در آن زمان در [[کربلا]] به سر می‌برد) درخواست کردند به مشهد مهاجرت کند و به تدریس در حوزه این شهر بپردازد<ref>ر. ک: صالحی، مشهد، ص۱۰۰</ref>. | در ۱۳۳۲ش علمای برجسته مشهد در جهت تقویت این حوزه و جلوگیری از مهاجرت طلابِ با استعداد و مدرّسان مشهد به شهرهایی چون [[قم]] و نجف، با امضای طوماری از سیدمحمدهادی میلانی، (که در آن زمان در [[کربلا]] به سر می‌برد) درخواست کردند به مشهد مهاجرت کند و به تدریس در حوزه این شهر بپردازد<ref>ر. ک: صالحی، مشهد، ص۱۰۰</ref>. | ||
میلانی در ۱۳۳۳ش به مشهد وارد شد و به دعوت و اصرار علمای این شهر در مشهد ماند و در مدت ۲۲ سال، در عمل ریاست حوزه علمیه مشهد را برعهده گرفت و علاوه بر قرار گرفتن در جایگاه مرجعیت، به ویژه پس از درگذشت [[ | میلانی در ۱۳۳۳ش به مشهد وارد شد و به دعوت و اصرار علمای این شهر در مشهد ماند و در مدت ۲۲ سال، در عمل ریاست حوزه علمیه مشهد را برعهده گرفت و علاوه بر قرار گرفتن در جایگاه مرجعیت، به ویژه پس از درگذشت [[آیت‌الله بروجردی]]، با تأسیس مدارسی به سبک جدید و ساماندهی برنامه‌های آموزشی و پژوهشی حوزه گام های مؤثری در ارتقای کیفی حوزه برداشت<ref>ر ک: شریف رازی، ج۷، ص۱۰۳ـ۱۰۴</ref>. محور درس خارج اصول میلانی، مبانی استادان اصلی‌اش همچون [[شیخ محمدحسین غروی اصفهانی]] و [[میرزای نائینی]] بود<ref>شمس، ص۷۱ـ۷۲</ref>. در درس او نزدیک به چهارصد طالب علم قریب الاجتهاد شرکت می‌کردند<ref>شریف رازی، ج۷، ص۱۰۳</ref>. | ||
=اقدامات | =اقدامات آیت‌الله میلانی= | ||
میلانی در سال‌های پایانی عمر خود به تأسیس مدارس دینی و حمایت از آنها پرداخت، از جمله: | میلانی در سال‌های پایانی عمر خود به تأسیس مدارس دینی و حمایت از آنها پرداخت، از جمله: | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
مدرسه دیگری نیز در مشهد تأسیس کرد که دارای ۵۰۰ محصل بود. بعدها این مدرسه خراب شد و جزء فلکه آستانه گردید<ref>همان،ص۱۰۴</ref>. | مدرسه دیگری نیز در مشهد تأسیس کرد که دارای ۵۰۰ محصل بود. بعدها این مدرسه خراب شد و جزء فلکه آستانه گردید<ref>همان،ص۱۰۴</ref>. | ||
مدرسه‌ای نیز برای دروس مقدماتی و متوسطه تاسیس کرد که مختص آموزش خط، انشا، املا و اندکی ریاضیات و صرف و نحو و [[منطق]] بود و آموزش در آن شش سال طول می‌کشید. در ادامه آن شاگردان به مدرسه متون عالی می‌رفتند. در این مدرسه طلاب تحت تعلیم و نظارت استادان به آموختن متون عالی فقه و اصول و کلام می‌پرداختند و در کنار این دروس، دروس جنبی تفسیر، [[حدیث]]، [[نهج البلاغه]]، [[صحیفه سجادیه]] و تاریخ ادیان گنجانده شده بود. این دوره هم پنج سال طول می‌کشید<ref>حسینی میلانی، ج۱، ص۱۵۵؛ پسندیده، ج۱، ص۲۹۸ـ۲۹۹</ref>. طلاب، این مرحله را در چهارده دوره آموزشی می‌گذراندند و پاره‌ای از دروس اصلی خود یعنی زبان عربی و فقه و اصول را نیز براساس کتاب‌های تازه تألیفی که خواندن آنها قبلا در حوزه مشهد مرسوم نبود، مثل کتاب‌های عربی آسان و اصول الفقه مظفر، فرا می‌گرفتند. اولین مدرسه که خاص این مرحله بود تحت عنوان مدرسه | مدرسه‌ای نیز برای دروس مقدماتی و متوسطه تاسیس کرد که مختص آموزش خط، انشا، املا و اندکی ریاضیات و صرف و نحو و [[منطق]] بود و آموزش در آن شش سال طول می‌کشید. در ادامه آن شاگردان به مدرسه متون عالی می‌رفتند. در این مدرسه طلاب تحت تعلیم و نظارت استادان به آموختن متون عالی فقه و اصول و کلام می‌پرداختند و در کنار این دروس، دروس جنبی تفسیر، [[حدیث]]، [[نهج البلاغه]]، [[صحیفه سجادیه]] و تاریخ ادیان گنجانده شده بود. این دوره هم پنج سال طول می‌کشید<ref>حسینی میلانی، ج۱، ص۱۵۵؛ پسندیده، ج۱، ص۲۹۸ـ۲۹۹</ref>. طلاب، این مرحله را در چهارده دوره آموزشی می‌گذراندند و پاره‌ای از دروس اصلی خود یعنی زبان عربی و فقه و اصول را نیز براساس کتاب‌های تازه تألیفی که خواندن آنها قبلا در حوزه مشهد مرسوم نبود، مثل کتاب‌های عربی آسان و اصول الفقه مظفر، فرا می‌گرفتند. اولین مدرسه که خاص این مرحله بود تحت عنوان مدرسه آیت‌الله میلانی در ۱۳۴۵ش تأسیس شد<ref>پسندیده، ج۱، ص۲۹۶</ref>. | ||
طلاب پس از گذراندن دوره‌های آموزشی برای مراحل بالاتر تحصیل مخیّر بودند که به طور تخصصی به فقه و اصول بپردازند یا به تحصیل در دیگر علوم اسلامی و نیز زبان خارجی، که تخصص در آنها برای یک مبلّغ اسلامی ضرورت دارد، مشغول شوند<ref>حسینی میلانی، ج۱، ص۱۵۵ـ۱۵۶</ref>. برای این مرحله دو مدرسه در نظر گرفته شده بود. | طلاب پس از گذراندن دوره‌های آموزشی برای مراحل بالاتر تحصیل مخیّر بودند که به طور تخصصی به فقه و اصول بپردازند یا به تحصیل در دیگر علوم اسلامی و نیز زبان خارجی، که تخصص در آنها برای یک مبلّغ اسلامی ضرورت دارد، مشغول شوند<ref>حسینی میلانی، ج۱، ص۱۵۵ـ۱۵۶</ref>. برای این مرحله دو مدرسه در نظر گرفته شده بود. | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۴۸: | ||
=فرزندان= | =فرزندان= | ||
آیت‌الله میلانی، سه پسر و یک دختر داشت. پسران وی سید نورالدین، سید عباس و سید محمد علی هستند<ref>همان،ص104</ref>. | |||
=سفرهای خارجی= | =سفرهای خارجی= | ||