سید محمود علایی طالقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید محمود علایی طالقانی''' از مبارزان و شخصیت‌های [[انقلاب اسلامی ایران]]، مفسر [[قرآن]] و [[نهج‌البلاغه]] و از علمای [[تهران]] بود. وی پیش از انقلاب با [[جبهه ملی]] و [[نهضت آزادی]] همراهی داشت و پس از کودتای ۲۸ مرداد، از مدافعان [[فدائیان اسلام]] بود. وی در جریان انقلاب سفید و مخالفت‌ با آن به زندان افتاد. در آستانه انقلاب، ریاست شورای انقلاب را بر عهده گرفت و پس از انقلاب اولین امام‌جمعه شهر تهران و نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان قانون اساسی شد.

سید محمود علایی طالقانی در سال ۱۳۲۶ ق، مطابق بااسفند ۱۲۸۹ ش، در روستای گلیرد طالقان متولد شد<ref>افراسیابی، طالقانی و تاریخ، ص۲۵.</ref>.  

وی از پنج سالگی، تحصیلات خود را در مکتب‌خانه آغاز و نزد ملا سید تقی اورازانی، قرآن و کتب رایج آن دوره را فراگرفت<ref>همان.</ref>. سپس مقدمات علوم حوزوی را نزد پدرش شروع کرده و در ده سالگی راهی [[قم]] و مدارس رضویه و فیضیه شد<ref>همان، ص ۲۸-۲۹.</ref>. پس از آن راهی [[نجف اشرف]] شده و از دروس بزرگان آن زمان بهره برد. استادان مهم او در قم و نجف، از این قرار بودند:

وی موفق به اخذ درجه اجتهاد از سیدابوالحسن اصفهانی و شیخ عبدالکریم حائری، و اجازه نقل حدیث از [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|سیدشهاب‌الدین مرعشی]] و قمی شد<ref>همان ص 21.</ref>. وی در خلال سال‌های ۱۳۱۸ - ۱۳۱۷ ش، به تهران بازگشت و در درس میرزا خلیل کمره‌ای فلسفه و حکمت آموخت<ref>شیرخانی، شورا و آزادی، ص ۷۹.</ref>.

سید محمود دلیل بازگشت خود به تهران را تثبیت عقاید ایمانی جوانان ذکر کرده است و فعالیت‌های فرهنگی خود را با نوشتن مقاله و سخنرانی، شروع می‌کند. وی چارۀ درد اجتماع را در بازگشت به قرآن و نهج‌البلاغه می‌دانست و تلاش کرد خود در این راه پیشقدم باشد، از همین‌رو برای جوانان جلسات تفسیر قرآن برپا کرد. خود در‌این‌باره می‌گوید:

پس از واقعه آذربایجان در سال ۱۳۲۵ ش، طالقانی از طرف انجمن تبلیغات اسلامی، اتحادیه مسلمین و جامعه روحانیت آن زمان، جهت بررسی حوادث آذربایجان، راهی آن دیار گردید. وی حدود ده شبانه‌روز در زنجان و آذربایجان به تحقیق و تفحص درباره مسئله دموکرات‌ها و حمله ارتش به آن مناطق می‌پردازد و پس از آن گزارشی مفصل از حوادث و وقایع ارائه می‌دهد<ref>شیرخانی، شورا و آزادی، ص۷۹.</ref>.

وقتی به راه آهن... عده‌ای از جوانان و مخبرین مطبوعات با تعجب به من نگاه می‌کردند که این سید اینجا چه کار می‌کند و به این کارها چه کار دارد<ref>یادآوران، مصاحبه با آیت‌الله سید عزالدین حسینی زنجانی، ص۲۴.</ref>.

طالقانی در ۱۸ تیر ۱۳۵۸ش از حوزه انتخابیه تهران با اکثریت قاطع آراء به عنوان نماینده اول تهران در مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد<ref>همان.</ref>.

حوزه تفکر طالقانی محدود به مرزهای جغرافیایی ایران نبود. وی در کنفرانس‌های متعددی با حضور اندیشمندان اسلامی شرکت کرد و با اندیشمندان و مبارزان مسلمان به گفتگو نشست. او از سال ۱۳۲۷ ش، برای شناساندن [[صهیونیستها|صهیونیست‌ها]] به مردم مسلمان ایران، شناساندن حق مردم مسلمان [[فلسطین]] به همگان و نشان دادن علت این بدبختی‌ها، که همان تفرقه در میان امت اسلام است، به نوشتن و گفتن و اعلامیه دادن و تبلیغ و مسافرت کردن اقدام کرد. از جمله فعالیت‌های او شرکت در کنفرانس‌های اسلامی بود<ref>یادآور، مصاحبه با آیت‌الله یحیی نوری، ص۵۰-۵۲؛ همان، دکتر غلامعلی حداد عادل، ص۵۶-۵۷.</ref>:

 

'''«اسلام و مالکیت»'''

طالقانی با هدف معرفی مکتب اقتصادی اسلام، کتاب «اسلام و مالکیت» را در سال ۱۳۳۲ش نگاشت. وی در این کتاب دیدگاه‌های اقتصادی مارکسیسم و سرمایه‌داری را نیز نقد کرده است.

 

'''«تنبیه الامه»'''

در زمینه سیاست و مبارزه با استبداد و حکومت مطلقه کتاب تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله [[نائینی]] را با عنوان حکومت از نظر اسلام با مقدمه و پاورقی‌های توضیحی منتشر کرد. نقل شده است که ترغیب آیت‌الله زنجانی بر تجدید چاپ این کتاب، آن هم در شرایط سخت پس از کودتای ۲۸ مرداد، بر آیت‌الله طالقانی بسیار تأثیر گذاشت<ref>یادآوران، مصاحبه با آیت‌الله سید عزالدین حسین زنجانی، ص۲۵</ref>.

 

'''«پرتوی از قرآن»'''

پرتوی از قرآن، تفسیری ناتمام است که ۶ جلد از آن منتشر شده است که شامل تفسیر سوره‌های حمد، بقره، آل‌عمران و جزء سی است. گفته شده است که این تفسیر در طول نزدیک به ۴۰ سال نگارش شده که بخشی از آن را آیت‌الله طالقانی در زندان نوشته و مخفیانه به بیرون از زندان ارسال کرده است. جلد اول این تفسیر در سال ۱۳۴۲ منتشر شد. آیت‌الله طالقانی در مقدمه کتاب نوشته است: «من خود را مفسر نمی‌دانم و پرتوی از قرآن که به ذهن من تابیده است را به کاغذ منتقل می‌کنم».

 

'''«به سوی خدا می‌رویم»'''

این کتاب که سفرنامه حج طالقانی است که سال ۱۳۳۲ نوشته شده است.

 

'''«توحید از نظر اسلام»'''

این کتاب مختصری است که در ۵۲ صفحه در که در سال ۱۳۵۸ منتشر شده است. همچنین مجموعه آثار طالقانی در سال ۱۳۸۹ از سوی موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران و شهرداری تهران به کوشش [[سید هادی خسروشاهی]] در دو جلد چاپ شده است.

پوشش زنان یک اصل قرآنی و اسلامی است. اگر بخواهیم مسئله حجاب را از جهت اسلامی و از نظر ملی بحث کنیم یک مسئله سنتی و تاریخی است که در عمق تاریخ ما و تاریخ شرق مطرح بوده است. همیشه زنهای ما دارای یک فرم حجاب بوده‌اند؛ حجاب به معنای عامش نه مخصوص به چادر و وضع خاص یعنی حفظ عفاف، حفظ وقار و شخصیت زن که همیشه در ایران و کشورهای شرقی اسلامی و غیراسلامی بود... این نص صریح قرآن است آن قدری که قرآن بیان کرده نه ما می‌توانیم از آن حدود خارج شویم و نه زنانی که معتقد به این کتاب بزرگ آسمانی هستند<ref>مصاحبه با بتول علائی فرد، ص۶۴؛ میرابوالقاسمی، طالقانی فریادی در سکوت،، ص۱۶۸.</ref>. در گذشته است، اما با یک زبان خاص نشان می‌دهد معتقد است که زن باید در اجتماع حضور پیدا کند و با مسئولیت‌پذیری حقوقش را به دست آورد.