۸۵٬۹۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «شريعيه از غلات شيعه و از پيروان مردى به نام شريعى بودند. ==شرح حال== ایشان من...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شریعیه از غلات [[مذهب شیعه|شیعه]] و از پیروان مردى به نام شریعى بودند. | |||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
ایشان منسوب به ابومحمد حسن شریعی می باشند و از | ایشان منسوب به ابومحمد حسن شریعی می باشند و از سردمداران فرقه شریعیه و در ابتدا از اصحاب [[امام هادی|امام علی الهادی (علیه السلام)]] و [[امام عسکری|امام حسن عسکری (علیه السلام)]] بود، او اولین کسی بود که پس از امام عسکری (علیه السلام) به دروغ ادعای بابیت و سفارت از ناحیه مقدسه امام عصر(عجل الله فرجه) کرده، اما در ادامه به خداوند و حجت‌های خداوند (علیهم‌السلام) نسبت دروغ داد در باره ایشان نسبت‌هایی غلوآمیز ابراز کرد و مقام آن بزرگواران را از آنچه خداوند به آن ها داده بود برتر داشت و به عبارتی دیگر نسبت الوهیت به ایشان می‌داد. در این صورت از طرف امام و شیعیان مورد لعن قرار گرفتند. <ref>مجلسی محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۸۰، بیروت، موسسه الوفا، ۱۴۰۴.</ref> | ||
این حوادث و برخوردها در حالی بود که شریعی مستقیما به کفر و الحاد گرایید. در مورد او و امثالش گفته شده که ابتدا به دروغ اعلام کردند که از وکلا امام (علیه السلام) هستند و با این دروغ ضعفا را به طرف خود جذب می کردند سپس خود را بالاتر می بردند و مدعی بابیت و سپس امامت و مهدویت و سپس الوهیت شدند. | این حوادث و برخوردها در حالی بود که شریعی مستقیما به کفر و الحاد گرایید. در مورد او و امثالش گفته شده که ابتدا به دروغ اعلام کردند که از وکلا امام (علیه السلام) هستند و با این دروغ ضعفا را به طرف خود جذب می کردند سپس خود را بالاتر می بردند و مدعی بابیت و سپس امامت و مهدویت و سپس الوهیت شدند. | ||
== برخی از عقاید== | ==برخی از عقاید== | ||
1.خداوند در اشخاص خمسه محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام حلول کرده است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 254</ref> <ref>ابو الحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص82</ref> <ref>شهفور اسفرایینی، التبصیر فی الدین، ص129</ref> | 1.خداوند در اشخاص خمسه محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام حلول کرده است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 254</ref> <ref>ابو الحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص82</ref> <ref>شهفور اسفرایینی، التبصیر فی الدین، ص129</ref> | ||
2.اشخاص خمسه را آلهه و خدا می‌پنداشت. | 2.اشخاص خمسه را آلهه و خدا می‌پنداشت. | ||
3.ادعای حلول خدا در خودش را نمود. <ref>بغدادی ابومنصور، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، ص۲۳۹، بیروت، دارالافاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعة الثانیة.</ref> <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 254</ref> | 3.ادعای حلول خدا در خودش را نمود. <ref>بغدادی ابومنصور، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، ص۲۳۹، بیروت، دارالافاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعة الثانیة.</ref> <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 254</ref> | ||
4. عده‌ای از اصناف غالیه به نام ذمیه <ref>بغدادی ابومنصور، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، ص۳۲۸، بیروت، دارالافاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعة الثانیة.</ref> که قائل به خداوندگاری علی ( | 4. عده‌ای از اصناف غالیه به نام ذمیه <ref>بغدادی ابومنصور، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، ص۳۲۸، بیروت، دارالافاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعة الثانیة.</ref> که قائل به خداوندگاری علی (علیه‌السلام) بودند، نسبت به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جسارت می‌نمودند و ایشان را تکذیب می‌کردند؛ اما برخی دیگر از غالیان بر حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) چنین طعن و جسارتی نداشتند. کتب تاریخی، اصحاب فرقه شریعیه را از قسم دوم معرفی کرده است که نسبت به پیامبر اکرم طعن ندارند. <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلامیین، ص۱۴، دارالاحیا التراث العربی، بیروت.</ref> | ||
==نظر محققین== | ==نظر محققین== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرقه های دینی ]] | [[رده: فرقه های دینی ]] | ||
<references /> | |||