شریکیه (پیروان شریک بن شیخ المهری): تفاوت میان نسخه‌ها

'''شریکیه''' پیروان شریک بن شیخ المهرى منسوب به طایفه مهرة بن حیدان از قبیله قضاعه قحطانى است که در [[يمن|یمن]] اقامت داشتند.

در تاریخ بخارا درباره آغاز نهضت شریک چنین آمده است که او مردى مبارز بود و [[مذهب شیعه|مذهب شیعى]] داشت و مردم را به تشیع مى‏‌خواند.

گردیزى مى ‏نویسد: شریک در فرغانه ساکن بود و چون زیاد بن صالح به جیحون رسید، بخاراخداة در پناه او قرار گرفت و همراه با وی به جنگ شریک رفت.

شریک مخالف عباسیان بود و از خون‌ریزی های ابومسلم بیزار بوده و می‌گفت ما هرگز خاندان رسول (ص) را پیروى نکردیم تا شاهد این خون‌ریزی ها و بیدادگری‌ها باشیم.

ابومسلم هر گونه مخالفتی را که علیه خلافت بنى‌عباس مى‌شد، اگر چه از طرف شیعیان علوى بود، درهم مى ‏شکست.

شریک مى‏‌گفت: ما از رنج مروانیان اکنون خلاص یافتیم پس معنا ندارد که زیر بار رنج آل‌عباس برویم. به همین دلیل وی با ابومسلم میانه خوبى نداشت و به اهل بخارا مى ‏گفت که ابومسلم مسلمانان را به ناحق مى‌کشد و در کشتن بى ‏گناهان اسراف مى‏‌کند.

دعوت شریک با استقبال مردم روبرو شد و سى هزار تن به او پیوستند. به همین دلیل او را شریک بن شیخ و صاحب الدعوه نیز مى‏‌گفتند.

ابومسلم زیاد بن صالح خزاعى را با ده هزار مرد به بخارا فرستاد و لشکر شریک را شکست داد و خود شریک نیز پس از چند جنگ کشته شد.

از نتیجه  اخبار مربوط به  شریک چنین بر‌مى ‌آید که وى از پیروان شیعه علوى بود و با ابومسلم که طرفدار عباسیان بوده مخالفت مى‏‌کرده است. <ref>مشکور محمد جواد،  فرهنگ فرق اسلامی،  مشهد،  نشر آستان قدس رضوی،  سال 1372  شمسی،  چاپ دوم،  ص  255 با ویرایش و نیز جابجایی و اصلاح گسترده عبارات</ref>  <ref>تاريخ بخارا، ص 86- 89.</ref> <ref>ترکستان ‏نامه، ص 429.</ref> <ref>تاريخ قرون نخستين اسلام، تأليف اشپولر، ترجمه دکتر جواد فلاطورى، ص 78</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، طبع پاريس، 1919- 1899 میلادی، ج 6، ص 74.</ref> <ref>گردیزی ابو سعید عبدالحی، زين الاخبار، به سعى و اهتمام محمد ناظم، برلين سال 1928 میلادی، تهران سال 1327 هجری شمسی،  قسمت تاريخ ساسانيان تا صفاريان به اهتمام سعيد نفيسى، طهران سال 1333 هجری شمسی، ص 121</ref>.

 

[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]