شهید ثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| محل تولد = {{فهرست جعبه افقی |[[جبل عامل]] |[[لبنان]] }}

'''شیخ زین‌الدین علی عاملی'''، معروف به شهید ثانی از جمله نوابغ نامی و مجتهدین شیعی که در قرن دهم [[سال قمری|هجری]] می‌زیسته است. وی یکی از اعیان و مفاخر فقهای نامدار [[مذهب شیعه|شیعه]] و یکی از اکابر متبحرین در [[علوم اسلامی]] و یکی از استوانه‌های فقهی و اجتهادی در طول ادوار [[فقه]] اسلامی است که از نظر آثار و برکات وجودی کم‌نظیر می‌باشد. از آثار ماندگار شهید ثانی می‌توان به [[الروضة البهیه (کتاب)|الروضه البهیه]] در شرح [[لمعة دمشقیه (کتاب)|لمعه دمشقیه]] اشاره کرد.  

شیخ زین‌الدین علی بن احمد معروف به شهید ثانی، از اعاظم [[فقیه|فقهای]] شیعه است مردی جامع بوده و در علوم مختلف دست داشته است اهل [[جبل عامل]] است. جد ششم او صالح نامی است که شاگرد [[علامه حلی]] بوده است ظاهرا اصلا اهل [[طوس]] بوده است، از این رو شهید ثانی، گاهی الطوسی الشامی امضاء می‌کرده است<ref> برخی در مورد کلام استاد شهید مطهری، جایی که می‌فرماید: ظاهراً اهل طوس بوده است، از این رو گاهی الطوسی الشامی امضاء می‌کرده است. گفته‌اند که اصل آن الطلوسی الشامی بوده است، طلوسه روستایی از جبل عامل می‌باشد، گویا در اعیان الشیعه، ج 7، ص 143 و ریحانه الادب، ج 3، ص 28 آمده است با مراجعه ای که به آدرس اخیر داشتیم، چنین مطلبی نبود جهت حفظ امانت مطلب استاد به همان صورت اصلی نقل گردید مشاهیر دانشمندان اسلام، قمی، ج 3، صفحات 370 تا 380</ref>.

شهید ثانی در سال 911 متولد شده و در 966 شهید شده است مسافرت متعددی کرده و اساتید فراوانی دیده است به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] و [[دمشق]] و [[حجاز]] و [[بیت‌المقدس]] و [[عراق]] و [[استانبول]] مسافرت کرده و از هر خرمنی خوشه‌هایی چیده است. تنها اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او را دوازده تن نوشته‌اند به همین جهت مردی جامع بوده است.

زین‌الدین فرزند نور‌الدین علی شامی عاملی، معروف به شهید ثانی<ref> حسینی جلالی‌، سید محمد حسین، ‌فهرس ‌التراث، ج‌۱، ص۷۹۹، انتشارات دلیل ما، ۱۴۲۲ق. ‌</ref>، در سیزدهم [[شوال]] سال ۹۱۱هـ. ق. در روستای جبع از روستاهای [[جبل عامل]] [[لبنان]] در خانه‌ای که سرشار از علم و تقوا بود متولد شد.

وی هم‌زمان با حیات پدر بزرگوارش، نورالدین علی بن احمد، تحصیلات مقدماتی را نزد او گذراند سپس به قریه میس رفت و نزد شیخ ‌علی بن عبدالعالی میسی (م 938 ه. ق) تحصیلات خود را ادامه داد و کتاب‌های شرائع الاسلام [[محقق حلی]] و ارشاد الاذهان [[علامه حلی]] و کتاب قواعد علامه را نزد او خواند. علاوه بر فقه و اصول، از فلسفه و عرفان و طب و نجوم هم آگاهی داشته است فوق‌العاده زاهد و متقی بوده است. شاگردانش در احوالش نوشته‌اند که در ایام تدریس شب‌ها به هیزم‌کشی برای اعاشه خاندانش می‌رفت و صبح به تدریس می‌نشست مدتی در بعلبک به پنج مذهب ([[مذهب شیعه|جعفری]]، [[حنفی]]، [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]]، [[مذهب مالکی|مالکی]] و [[حنبلی]]) تدریس می‌کرده است.

شهید تالیفات متعددی دارد معروف‌ترین تالیف او در فقه، شرح لمعه شهید اول و دیگر مسالک الافهام است که شرح شرایع محقق حلی است. شهید ثانی نزد [[محقق کرکی]] (قبل از آن که به ایران بیاید) تحصیل کرده است، شهید ثانی به [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] نیامد صاحب معالم که از معاریف علما پایان کتاب النفلیه با آنها شهید ثانی که مورد تایید محدث قمی نیز قرار گرفته است. شیعه است، فرزند شهید ثانی است<ref> آشنایی با علوم اسلامی، ص 303</ref>.

او یکی از اعیان و مفاخر فقهای نامدار شیعه، و یکی از اکابر متبحرین در [[علوم اسلامی]] و یکی از استوانه‌های فقهی و اجتهادی در طول ادوار [[فقه|فقه اسلامی]] می‌باشد که از نظر آثار و برکات وجودی کم‌نظیر می‌باشد. او در قرن دهم هجری می‌زیسته و باتلاش و کوشش خستگی ناپذیر فقه آل محمد (صل الله عليه وسلم) را به نقاط مختلف جهان بسط و انتشار داده است.

آنگاه از دمشق رهسپار کشور مصر گشت و به [[قاهره]] رفت تا با شخصیت‌های علمی قاهره نیز دیدار کند و با مجامع علمی و روش تدریس و رشته‌های دانش سرزمین اهرام آشنا شده، بهره‌هایی نیز در خدمت دانشمندان برجسته مصر ببرد. گفتنی است که در این سفر دو تن از شاگردان شهید ثانی به نام شیخ حسین عبدالصمد (پدر [[بهاءالدین محمد عاملی|شیخ بهایی]]) و پسر عموی او علی‌بن زهره جبعی نیز همراه او بودند.

شهید در تاریخ 17 [[شوال]] 943 ق. مصر راهمراه با دو شاگردش به قصد [[مکه]] و زیارت خانه خدا ترک گفت. او روزها به عشق [[کعبه]] دل‌ها، خانه خدا، در بیابان‌های داغ و سوزان [[جمهوری عربی مصر|مصر]] و [[حجاز]] راه پیمود و از میان سنگ‌ها وخارها گذشت تا به سرزمین وحی رسید و در آن سال توفیق یافت در مراسم [[حج]] و عمره شرکت کند و [[کعبه|خانه خدا]] را که سخت در اشتیاق آن بود برای نخستین بار [[زیارت]] نماید.

شهید پس از انجام مراسم حج و زیارت خانه خدا سر از پای نشناخته، رهسپار کوی دوست و حرم محبوبش پیامبر اکرم (صل الله عليه وسلم) در [[مدینه]] منوره گردید و پس از زیارت قبر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صل الله عليه وسلم)]] به زیارت ائمه [[بقیع|بقیع(علیه السلام)]] رفت و آنگاه خرسند و شاکر از آن همه توفیق علمی و معنوی که نصیب وی گشته بود به وطن بازگشت.

آنگاه مؤلف امل الآمل می‌نویسد: او فقیهی [[محدّث|محدث]]، [[نحوی]]، [[مُقْری]]، [[متکلم]]، حکیم، جامع فنون علم بود، و نخستین دانشمند شیعه است که در علم [[درایة الحدیث]] کتاب نوشته است.

# پدر او علی بن احمد عاملی جبعی، درگذشته ۹۲۵ ق.

# محقق کرکی درگذشته ۹۳۸ ق.

# شیخ محمد بن مکی حکیم و فیلسوف در دمشق.

# سید حسن بن جعفر کرکی در کرک نوح.

# شمس‌الدین محمد بن مکی دمشقی.

# شیخ احمد بن جابر.

# شیخ جمال‌الدین احمد بن شیخ شمس‌الدین محمد بن خاتون عاملی.

# شمس‌الدین بن طولون دمشقی حنفی در دمشق.

# شیخ محیی‌الدین عبدالقادر بن ابی الخیر غزی.

# شیخ شمس‌الدین بن ابی اللطف مقدسی در [[بیت‌المقدس]].

# شیخ شهاب‌الدین احمد رملی.

# ملا حسین جرجانی.

# ملا محمد استرآبادی.

# شهاب‌الدین بن نجار حنبلی.

# شیخ ابوالحسن بکری.

# زین‌الدین جرمی مالکی.

# شیخ ناصرالدین ملقانی مالکی.

# شیخ ناصرالدین طبلاوی شافعی.

# شیخ شمس‌الدین محمد نحاس.

# شیخ عبدالحمید سمنهودی.

# شیخ شمس‌الدین محمد بن عبدالقادر فرضی شافعی.

# شیخ عمیره.

# شیخ شهاب‌الدین بن عبدالحق.

# شیخ شهاب‌الدین بلقینی.

# نورالدین علی بن حسین موسوی عاملی، داماد شهید ثانی؛

# سید علی حسینی جزینی عاملی، مشهور به صائغ؛

# حسین بن عبدالصمد عاملی پدر شیخ بهایی؛

# علی بن زهره جبعی؛

# سید نورالدین کرکی عاملی؛

# بهاءالدین محمد بن علی عودی جزینی، معروف به ابن العودی؛

# شیخ محی‌الدین بن احمد میسی عاملی؛

# سید عزالدین حسین بن ابی الحسن عاملی؛

== آثار ==

آثار علمی این دانشمند پاک نهاد به ده‌ها کتاب و رساله علمی می‌رسد و علی‌رغم اشتغالات دیگر تدریسی، حدود هفتاد اثر علمی از خود به جای گذاشت که ما به برخی از آنها دست یافته و یا با نام پاره‌ای از آنها ضمن ترجمه احوال او در مراجع مختلف آگاهی یافته ایم.

# روض الجنان فی شرح ارشاد الاذهان؛

== درگذشت ==

در میان دانشمندان شیعه که در هزار سال گذشته همیشه پاسدار آئین پاک تشیع بوده‌اند، بسیاری به درجه عالیه شهادت رسیده‌اند. [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در کتاب _{شهداء الفضیله} یکصد و سی تن از آنان را نام برده و با اجمال و تفصیل علل و چگونگی شهادت آنها را شرح داده است که همه به جرم [[مذهب شیعه|تشیع]] یا به‌عنوان ریاست جامعه [[مذهب شیعه|شیعه]] و دفاع از حق و عدالت شربت [[شهید|شهادت]] نوشیدند.

محدث عالیقدر شیخ [[شیخ حر عاملی|حر عاملی]] در ^{امل الآمل} به تفصیل درباره علت و چگونگی شهادت شهید به نقل از استادش سخن گفته است که اجمال آن و سایر شواهد دیگر بدین قرار است: شهید به واسطه دانش بسیار و اعتقاد و تشیع، مورد رشک دانشمندان متعصب [[اهل سنت و جماعت|اهل‌تسنن]] قرار گرفته بود.

پیوسته آزارش می‌دادند و او هم غالباً در بیم و هراس به سر می‌برد، در عین حال سرگرم کار خود بود. تا این که روزی دو نفر را برای قضاوت نزد او آوردند و شهید یکی از آنها را محکوم کرد. محکوم از شهید نزد قاضی صیدا به نام معروف که مردی متعصب بود شاکی شد، قاضی هم از فرصت استفاده نموده و به سلطان سلیمان عثمانی پادشاه [[روم]] (عثمانی) که در آن موقع [[لبنان]] و [[سوریه]] هم جزو قلمرو او بود، نوشت که مردی شیعی در دیار ما مردم را به تشیع و گمراهی! می‌کشاند و از مذاهب چهارگانه [[اهل سنت و جماعت]] خارج است و در دین خدا بدعت می‌گذارد! سلطان سلیمان هم مأموری برای دستگیری شهید به جبل عامل فرستاد. شهید برای فرار از اسارت به دست دشمن آهنگ [[حج]] کرد و برای چندمین بار به زیارت خانه خدا رفت. مأمور پس از ورود به جبل عامل و اطلاع از مسافرت شهید به [[مکه]] او را دنبال کرد تا این که در میان راه بر وی دست یافت.