confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
←بازبس گیری ارض موعود
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
یهودیان معتقدند که همه مردم جهان به آن ظلم کرده‌اند به این علت کینه کلیه ملت‌ها به ویژه عرب‌ها را به دل گرفته‌اند. صهیونیسم‌ها بر این باور هستند که ملت‌های عرب سرزمین آنها را سلب کرده‌اند و لذا یکی از اهداف اصلی صهیونیسم پس گرفتن سرزمین موعود است تا در آن جا نظم نوین جهانی را اعلام کنند. | یهودیان معتقدند که همه مردم جهان به آن ظلم کرده‌اند به این علت کینه کلیه ملت‌ها به ویژه عرب‌ها را به دل گرفته‌اند. صهیونیسم‌ها بر این باور هستند که ملت‌های عرب سرزمین آنها را سلب کرده‌اند و لذا یکی از اهداف اصلی صهیونیسم پس گرفتن سرزمین موعود است تا در آن جا نظم نوین جهانی را اعلام کنند. | ||
صهیونیسم‌ها با استناد به تورات، مدعی مالکیت فلسطین هستند. مطالعه تورات نشان می‌دهد که خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم علیه‌السلام عطا فرمود و به او تأکید کرد که نسل او باید موحد باشند وگرنه خداوند آنها را از این زمین اخراج خواهد فرمود. این شرط به وسیلهٔ | صهیونیسم‌ها با استناد به تورات، مدعی مالکیت فلسطین هستند. مطالعه تورات نشان می‌دهد که خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم علیه‌السلام عطا فرمود و به او تأکید کرد که نسل او باید موحد باشند وگرنه خداوند آنها را از این زمین اخراج خواهد فرمود. این شرط به وسیلهٔ حضرت موسی (علیه‌السلام) نیز مؤکد شد و خدای حکیم در این خصوص از یهود پیمان محکمی گرفت. اما این شرط رعایت نشد و خداوند دو نوبت بنی‌اسرائیل را از [[فلسطین]] تبعید فرمود و در نوبت سوم آنها را برای همیشه [[نفی بلد]] کرد. | ||
بنی‌اسرائیل نخستین مرتبه در زمان [[حضرت یوسف |حضرت یوسف (علیه‌السلام)]] به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] [[تبعید]] شدند و تا چهار نسل در آن‌جا ماندند تا وقتی که خداوند به واسطهٔ [[حضرت موسی|حضرت موسی (علیه‌السلام)]] آنها را به فلسطین باز آورد. نوبت دوم تبعید یهود، در سال ۵۸۶ قبل از میلاد به بابل بود البته بعد از آنکه [[بخت النصر]] [[اورشلیم]] را فتح کرد و [[معبد سلیمان]] را تخریب نمود. | بنی‌اسرائیل نخستین مرتبه در زمان [[حضرت یوسف |حضرت یوسف (علیه‌السلام)]] به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] [[تبعید]] شدند و تا چهار نسل در آن‌جا ماندند تا وقتی که خداوند به واسطهٔ [[حضرت موسی|حضرت موسی (علیه‌السلام)]] آنها را به فلسطین باز آورد. نوبت دوم تبعید یهود، در سال ۵۸۶ قبل از میلاد به بابل بود البته بعد از آنکه [[بخت النصر]] [[اورشلیم]] را فتح کرد و [[معبد سلیمان]] را تخریب نمود. | ||
نهایتاً در سال هفتاد میلادی، چهل سال بعد از اتمام حجّت حضرت عیسی (علیه‌السلام) با این قوم، بلای خداوند به توسط رومیان بر این قوم نازل گشت و یهودیان برای ابد از فلسطین اخراج شدند. تنها راه بازگشت یهود به فلسطین آن است که [[توبه]] کنند و از راه پدران خود بازگشت نمایند. این موضوع از آیه هشتم [[سوره إسراء]] استنباط می‌شود:{{متن قرآن |عَسی رَبُّکمُ أَن یَرْحَمَکمُ وَ إنْ عُدتمُ عُدْنَا |سوره = إسراء |آیه = 8 }} | نهایتاً در سال هفتاد میلادی، چهل سال بعد از اتمام حجّت حضرت عیسی (علیه‌السلام) با این قوم، بلای خداوند به توسط رومیان بر این قوم نازل گشت و یهودیان برای ابد از فلسطین اخراج شدند. تنها راه بازگشت یهود به فلسطین آن است که [[توبه]] کنند و از راه پدران خود بازگشت نمایند. این موضوع از آیه هشتم [[سوره إسراء]] استنباط می‌شود:{{متن قرآن |عَسی رَبُّکمُ أَن یَرْحَمَکمُ وَ إنْ عُدتمُ عُدْنَا |سوره = إسراء |آیه = 8 }} | ||
یهودیان بهتر از هر کس دیگر، به این حقایق واقفند و برای همین است که هجده قرن بعد از اخراجشان از فلسطین برای بازگشت به آن زمین مقدس اقدامی نکردند. اما بدعت‌گذاران یهود در اواخر قرن ۱۹ مدعی مالکیت فلسطین بر اساس تورات شدند<ref>faraghlit.com.</ref>. | یهودیان بهتر از هر کس دیگر، به این حقایق واقفند و برای همین است که هجده قرن بعد از اخراجشان از فلسطین برای بازگشت به آن زمین مقدس اقدامی نکردند. اما بدعت‌گذاران یهود در اواخر قرن ۱۹ مدعی مالکیت فلسطین بر اساس [[تورات]] شدند<ref>faraghlit.com.</ref>. | ||
تئودر هرتزل بنیان‌گذار رژیم صهیونیستی در مورد استراتژی‌های خود دراین رژیم، می‌نویسد: | تئودر هرتزل بنیان‌گذار رژیم صهیونیستی در مورد استراتژی‌های خود دراین رژیم، می‌نویسد: | ||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
== کتابنامه == | == کتابنامه == | ||
* داریوش آشوری. دانش‌نامهٔ سیاسی. چاپ اول 1387. تهران، مروارید. | |||
* ابراهیم ارجینی. تبارانحراف. چاپ سوم 1385. قم. مؤسسه لوح وقلم. انتشارات ابتکاردانش. | |||
* فاطمه امین پور. فصلنامهٔ تخصصی مطالعات رسانه. 1390. تهران. مرکزپژوهش‌های صداوسیما. | |||
* نجاح الطایی. مظلوم‌نمایی یهود. چاپ اول 1384. بیروت. دارالهدی. | |||
* نعیم بدیعی. فصلنامهٔ مطالعاتی تحقیقاتی وسایل ارتباط جمعی. 1390. تهران. | |||
* اسماعیل بیابانگرد. فرزندمن ورسانه. چاپ اول 1387. تهران. مرکزامورزنان وخانوادهٔ نهاد ریاست‌جمهوری. | |||
* نیل پستمن. تکنوپولی. چاپ اول 1389. صادق طباطبایی. تهران. اطلاعات. | |||
* ناصرجمال‌زاده. اصطلاحات سیاسی. چاپ اول 1386. قم. پارسایان. | |||
* جان‌جی‌می‌یرشایمر. گروه‌فشاراسرائیل وسیاست‌آمریکا. چاپ اول 1389. رضاکامشاد. تهران فرزان. | |||
* محمدحسنی. فرهنگ ورسانه‌های نوین. چاپ اول 1385. تهران. دفترعقل. | |||
* سمیه خزایی. بن‌مایه‌های تاریخی‌صهیونیسم. چاپ دوم 1389. قم. بوستان کتاب. | |||
* علی‌اکبردهخدا. دهخدا. چاپ اول. بی تا. تهران. افست. | |||
* مجیدصفاتاج. تروریسم صهیونیستی. چاپ اول 1382. تهران. | |||
* حسن عمید. عمید. چاپ اول. بی تا. تهران. نشرجاویدان. | |||
* علیخانی بی نا.1384. سایت باشگاه اندیشه. | |||
* صفامحمودعبدالعال. ادعاهای‌حقوقی‌تاریخی‌درسرزمین‌اسرائیل. چاپ‌اول 1387. رضوان‌حکیم‌زاده. تهران. دفترمطالعات سیاسی بین‌المللی. | |||
* غلامرضاعلی بابایی. فرهنگ سیاسی آرش. چاپ اول 1384. تهران. آشیان. | |||
* ادواردلی‌لاموره. برگزیدهٔ دانش‌نامهٔ دین ارتباطات ورسانه. چاپ اول 1388. حمیدرضاقادری. قم. | |||
* جری‌ماندر. کندوکاوی درماهیت تلویزیون. چاپ دوم 1385. آیدین میرشکار. تهران. کتاب صبح. | |||
* محمدمعین. تهران. امیرکبیر. بی تا. | |||
* . م. م. ک 1390International@irna.ir. | |||
* مهدی نیک‌خو. نقش هنر ورسانه درتعلیم وتربیت. چاپ اول 1379. قم. دارالثقلین. | |||
* ستوارت هوور. دین درعصررسانه. چاپ دوم 1385. علی عامری‌مهابادی. تهران. مرکزپژوهش‌های صداوسیما. | |||
[[رده:مقاله‌ها]] | [[رده:مقاله‌ها]] | ||
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات]] | [[رده:مفاهیم و اصطلاحات]] | ||
[[رده:ادیان و آیین‌ها]] | |||