۱۶۰
ویرایش
←تناسب شخصیتی طالبان
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
====تناسب شخصیتی طالبان==== | ====تناسب شخصیتی طالبان==== | ||
در ایالات و مناطق مرزی [[پاکستان]] بخصوص در پیشاور و [[کویته]]، از دهه چهل خورشیدی به این سو، احزاب [[سنی]] مانند جمعیت علمای اسلام، جماعت اسلامی و اهل [[حدیث]]، مدارس علمیه ایجاد کردند. در این مدارس فقط برخی متون مذهبی با [[تفسیر]] و دیدگاه مکتب [[دیوبندی]] ([[هند]]) تدریس می‌شود که دیدگاه‌ها و فعالیت‌های مشترک با [[سلفیه]] و [[وهابیت]] دارد.<ref>احمدی،«طالبان: ریشه‌ها، علل ظهور و عوامل رشد»، ۱۳۷۷ش، ص۲۶.</ref> پس از ورود مهاجرین [[افغانستان|افغانستانی]] به این مناطق، تعداد قابل توجهی از جوانان، جذب این مراکز شدند و نیز، بر تعداد این مدارس افزوده گشت. بیشتر این طلاب از [[قوم پشتون]] بودند و در فضای قبیله‌ای، روستایی یا اردوگاهی همراه با فقر و محیط بسته تربیت شده بودند.<ref>احمدی،«طالبان: ریشه‌ها، علل ظهور و عوامل رشد»، ۱۳۷۷ش، ص۲۶.</ref> | در ایالات و مناطق مرزی [[پاکستان]] بخصوص در پیشاور و [[کویته]]، از دهه چهل خورشیدی به این سو، احزاب [[سنی]] مانند جمعیت علمای اسلام، جماعت اسلامی و اهل [[حدیث]]، مدارس علمیه ایجاد کردند. در این مدارس فقط برخی متون مذهبی با [[تفسیر]] و دیدگاه مکتب [[دیوبندیه|دیوبندی]] ([[هند]]) تدریس می‌شود که دیدگاه‌ها و فعالیت‌های مشترک با [[سلفیه]] و [[وهابیت]] دارد.<ref>احمدی،«طالبان: ریشه‌ها، علل ظهور و عوامل رشد»، ۱۳۷۷ش، ص۲۶.</ref> پس از ورود مهاجرین [[افغانستان|افغانستانی]] به این مناطق، تعداد قابل توجهی از جوانان، جذب این مراکز شدند و نیز، بر تعداد این مدارس افزوده گشت. بیشتر این طلاب از [[قوم پشتون]] بودند و در فضای قبیله‌ای، روستایی یا اردوگاهی همراه با فقر و محیط بسته تربیت شده بودند.<ref>احمدی،«طالبان: ریشه‌ها، علل ظهور و عوامل رشد»، ۱۳۷۷ش، ص۲۶.</ref> | ||
در این مراکز بارها گفته می‌شد که مجاهدین و [[شیعه|شیعیان]]، فاسد و خارج از [[دین اسلام|دین]] هستند و خارجی‌ها نیز نیروهای [[شیطان|شیطانی]] معرفی می‌شدند. سپس با تحریک و تشویق طلبه‌ها به [[جهاد]]، وظیفه دینی برای پاکسازی افغانستان و یادآوری تعصب قومی، آنان را مسلح و سازمان‌دهی کرده و به افغانستان گسیل داشتند. <ref>احمدی،«طالبان: ریشه‌ها، علل ظهور و عوامل رشد»، ۱۳۷۷ش، ص۲۶.</ref> | در این مراکز بارها گفته می‌شد که مجاهدین و [[شیعه|شیعیان]]، فاسد و خارج از [[دین اسلام|دین]] هستند و خارجی‌ها نیز نیروهای [[شیطان|شیطانی]] معرفی می‌شدند. سپس با تحریک و تشویق طلبه‌ها به [[جهاد]]، وظیفه دینی برای پاکسازی افغانستان و یادآوری تعصب قومی، آنان را مسلح و سازمان‌دهی کرده و به افغانستان گسیل داشتند. <ref>احمدی،«طالبان: ریشه‌ها، علل ظهور و عوامل رشد»، ۱۳۷۷ش، ص۲۶.</ref> | ||