طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:طه حسین.jpg |جایگزین=طه حسین]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!طه حسین

|-

|محل تولد

|تحصیلات

|دکتری از دانشگاه قاهره • سوربن

|محمد عبده

'''طه حسین''' (۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ – ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳) نویسنده و سخنور مصری و از پیشگامان جنبش نوگرایی در [[مصر]] بود. طاها در اثر عفونت چشم در سن سه سالگی نابینا شد. پس از درس گرفتن از یک آموزگار سنتی در جوانی راهی [[دانشگاه الازهر]] شد و در آنجا در رشته الهیات و ادبیات عرب به تحصیل پرداخت. او از محدودیت اندیشهٔ استادان خود در عذاب بود.

زمانی که دانشگاه ملی [[قاهره]] در سال ۱۹۰۸ تأسیس گشت، حسین با وجود نابینایی و تهیدستی، بزودی جایی برای خود در این دانشگاه باز کرد. او نخستین دانش‌آموختهٔ این دانشگاه بود که به دریافت دکترا نائل آمد. پس از آن در ۱۹۱۴ به سوربن رفت و در [[پاریس]] نیز در ۱۹۱۷ رسالهٔ دکترایی تحت عنوان «فلسفهٔ اجتماعی [[ابن‌خلدون]]» نگاشت. در بازگشت به مصر استاد ادبیات عرب و یکی از بنیادگذاران دانشگاه [[اسکندریه]] شد.  

=طه حسین =

طه حسین، در بیستم ربیع الاول سال ۱۳۰۷ هجرى در مصر به دنیا آمد . پدرش کارمند شرکت دولتى قند و شکر بود، که سیزده فرزند داشت و طه حسین، هفتمین فرزند خانواده‏اش بود.

طه حسین، در دوران کودکى به چشم درد مبتلا شد، بر اثر بى‏توجهى و معالجه غلط، در سن شش سالگى چشمانش را از دست داد و نابینا شد، اما به هیچ وجه ناامید و مأیوس نشد و در روستاى محل تولدش تحصیلات ابتدائى و [[قرآن]] را با جدیت و علاقمندى آموخت. سه سال در دانشگاه الازهر تحصیل کرد و آخرین درسى را که [[شیخ محمد عبده]]، در زمستان سال ۱۹۰۵ مى‏گفت، استماع کرد .

طه حسین پس از ادامه تحصیل نزد اساتید بزرگ مصر، مسافرت هائى به فرانسه داشت و دکتراى خود را از [[دانشگاه سوربن]] فرانسه دریافت کرد.

او زبانهاى فرانسه، یونانى و لاتینى را آموخت و حتى چندین کتاب را از فرانسه به زبان یونانى و عربى ترجمه کرد . دکتر طه حسین داراى رساله‏ هاى علمى ممتاز در زمینه ‏هاى مختلف است . او در سمتهاى گوناگونى مانند استادى دانشگاه مصر، ریاست دانشکده ادبیات، ریاست دانشگاه اسکندریه و وزیر معارف مصر خدمت کرد و از جمله خدمات ارزنده او، در زمان وزارت معارف، رایگان نمودن تحصیلات ابتدائى و مقدماتى و فنى بود .

این دانشمند روشندل و نستوه، علاوه بر فعالیتهاى فوق، با مجلات، نشریات و انجمنهاى مختلف در [[دمشق]]، [[پاریس]]، [[تهران]]، [[آلمان]]، مادرید، بغداد و [[رم]]، همکارى و عضویت داشت و از دولت فرانسه نشان امتیاز و از دانشگاههاى مادرید و کمبریج، درجه دکتراى افتخارى دریافت کرد .

 

 

 

 

 

 

 

 

[[رده:تاریخ‌نگاران اهل مصر]]

[[رده:نویسندگان مسلمان]]

[[رده:نویسندگان اهل سنت]]