عایشه: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی دیگر از اقدامات عایشه در زمان حیاتش، جلوگیری از دفن پیکر [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن(علیه السلام)]] کنار قبر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بود. از آن‌جا که محل دفن پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در خانه عایشه بود و پس از آن خلیفه اول و دوم نیز در این مکان دفن شده بودند، با شهادت امام حسن(علیه السلام)، امام حسین (علیه السلام) مطابق با وصیت برادرش قصد داشت پیکر او را کنار قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دفن کند، اما عایشه با تحریک مروان بن حکم مانع این اقدام شد و امام حسین (علیه السلام) برای پرهیز از درگیری از این اقدام صرف‌نظر کرد و جنازه امام(علیه السلام) در [[بقیع]] دفن شد<ref>انساب الاشراف، بلاذری، ج۳ ص۶۶</ref>.

== خلفا و عایشه ==

عایشه در زمان خلافت ابوبکر و عمر دخالت مستقیمی در امور سیاسی نداشت با این حال وی که همسر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و دختر [[خلیفه اول]] بود از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار بود و مورد حمایت خلیفه اول و دوم بود.

در شهور سنه سته و خمسین که معاویۀ بن ابی‌سفیان جهت بیعت یزید به مدینه رفته، حسین بن علی المرتضی و عبدالله بن عمر و عبدالرحمن ابن‌ابی‌بکر و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم را برنجانید، صدیقه رضی الله عنها زبان ملامت و اعتراف بر وی بگشاد و معاویه در خانه خویش چاهی کنده سر آن را به خاشاک پوشید و کرسی آبنوس بر زیر آن نهاد. آنگاه صدیقه را جهت ضیافت طلب داشت و بر آن کرسی نشاند تا در چاه افتاد و معاویه سر چاه را بآهک مضبوط کرده از مدینه به مکه رفت<ref>حسینی خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین، تاریخ حبیب السیر، ج۱، ص۴۲۵، انتشارت خیام، بی جا، بی تا</ref>.

بعد از مرگ وی [[ابوهریره]] بر او [[نماز]] خواند و در [[قبرستان بقیع]] دفن شد<ref> بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۱۸۶، طبق برنامه الجامع الکبیر</ref>.

== پانویس ==