confirmed، مدیران
۳۳٬۰۴۴
ویرایش
←معرفی اجمالی اوزاعی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
مولد اوزاعی را در برخی گزارش‌ها در شهر بعلبک دانسته‌اند، اما وی دورۀ رشد خود را در کَرْک سپری ساخته است. او در خردسالی پدر خویش را از دست داد و چندی بعد همراه مادرش به بیروت انتقال یافت<ref>نک: همو، سیر، ۷/ ۱۰۷؛ نیز ابن ابی حاتم، تقدمة ... ، ۲۱۰.</ref>. در همین اوان یکی از شیوخ متنفذ عرب او را به پسرخواندگی پذیرفت و شرایط را برای پرورش او مساعد کرد<ref>نک: ذهبی، تاریخ، همانجا.</ref>. | مولد اوزاعی را در برخی گزارش‌ها در شهر بعلبک دانسته‌اند، اما وی دورۀ رشد خود را در کَرْک سپری ساخته است. او در خردسالی پدر خویش را از دست داد و چندی بعد همراه مادرش به بیروت انتقال یافت<ref>نک: همو، سیر، ۷/ ۱۰۷؛ نیز ابن ابی حاتم، تقدمة ... ، ۲۱۰.</ref>. در همین اوان یکی از شیوخ متنفذ عرب او را به پسرخواندگی پذیرفت و شرایط را برای پرورش او مساعد کرد<ref>نک: ذهبی، تاریخ، همانجا.</ref>. | ||
احتمالاً اوزاعی چندی پس از آن به دمشق رفت و در آنجا سکنی گزید. این احتمال به خصوص با پذیرش روایتی قوت می‌گیرد که از ۱۴ سال مصاحبت اوزاعی با مکحول عالم دمشق (د ۱۱۸ق) سخن گفته است<ref>ابن ابی حاتم، همان، ۲۰۶.</ref>. | احتمالاً اوزاعی چندی پس از آن به دمشق رفت و در آنجا سکنی گزید. این احتمال به خصوص با پذیرش روایتی قوت می‌گیرد که از ۱۴ سال مصاحبت اوزاعی با [[مکحول]] عالم دمشق (د ۱۱۸ق) سخن گفته است<ref>ابن ابی حاتم، همان، ۲۰۶.</ref>. | ||
اوزاعی در آغاز جوانی با اعمال نفوذ پدرخوانده‌اش به عنوان دبیر به دیوان [[بنی امیه|بنی‌امیه]] پیوست<ref>ذهبی، سیر، ۷/ ۱۰۸.</ref> و این نشان می‌دهد که وی در نخستین مراحل دانش‌اندوزی خود، از ادب نیز بهره‌ای اندوخته بود و این ذوق ادبی به عنوان یک ویژگی در عرض دانش حدیث و فقه، تا پایان زندگی در شخصیت اوزاعی دیده می‌شد<ref>دربارۀ چیره‌دستی او در كتابت و ترسل، نک: همان، ۴۸۸؛ همو، سیر، ۷/ ۱۰۹.</ref>. اوزاعی در اوایل دبیری در حالی که کمتر از ۲۰ سال داشت، همراه یک هیأت دیوانی راهی یمامه شد. | اوزاعی در آغاز جوانی با اعمال نفوذ پدرخوانده‌اش به عنوان دبیر به دیوان [[بنی امیه|بنی‌امیه]] پیوست<ref>ذهبی، سیر، ۷/ ۱۰۸.</ref> و این نشان می‌دهد که وی در نخستین مراحل دانش‌اندوزی خود، از ادب نیز بهره‌ای اندوخته بود و این ذوق ادبی به عنوان یک ویژگی در عرض دانش حدیث و فقه، تا پایان زندگی در شخصیت اوزاعی دیده می‌شد<ref>دربارۀ چیره‌دستی او در كتابت و ترسل، نک: همان، ۴۸۸؛ همو، سیر، ۷/ ۱۰۹.</ref>. اوزاعی در اوایل دبیری در حالی که کمتر از ۲۰ سال داشت، همراه یک هیأت دیوانی راهی [[یمامه]] شد. | ||
اوزاعی در این دوره از زندگی اجتماعی خود، از پذیرش مشاغل دیوانی سخت پرهیز داشت و آنگاه که [[یزید بن ولید اموی]] او را واداشت تا بر مسند قضای جند دمشق بنشیند، وی تنها یک بار بر این مسند نشست و مصرانه خود را مستعفی ساخت<ref>نک: وكیع، ۳/ ۲۰۷؛ ذهبی، تاریخ، ۴۹۱</ref>. | اوزاعی در این دوره از زندگی اجتماعی خود، از پذیرش مشاغل دیوانی سخت پرهیز داشت و آنگاه که [[یزید بن ولید اموی]] او را واداشت تا بر مسند قضای جند دمشق بنشیند، وی تنها یک بار بر این مسند نشست و مصرانه خود را مستعفی ساخت<ref>نک: وكیع، ۳/ ۲۰۷؛ ذهبی، تاریخ، ۴۹۱</ref>. | ||